Z życia Internatu - archiwum

: Kategoria: Internat; 28 kwiecień 2022

Wigilia w internacie

16 grudnia 2021 roku wychowankowie internatu spotkali się przy wigilijnym stole, by porozmawiać o zwyczajach świątecznych, wspólnie kolędować i złożyć sobie życzenia.

FILM - Mario, czy już wiesz?

Współpraca ze schroniskiem Psia Przystań w Stalowej Woli

W trosce o podopiecznych schroniska Psia Przystań w Stalowej Woli działając w ramach wolontariatu nasi wychowankowie systematycznie w dni wolne od nauki opiekowali się psami, wyprowadzali je na spacer, dokarmiali. W okresie przedświątecznym panie Małgorzata Frączek i Beata Bednarz przekazały na rzecz schroniska karmę, zabawki dla zwierząt oraz zebrane przez uczniów plastikowe nakrętki.

FILM 1

FILM 2

FILM 3

lightbox:navigation="below" lightbox:controls="below" layout=packed lightbox:captions="above"}foto/2022_01_03_psia{/gallery}

Na wystawie Mirosława Iskry "Ukryte"

W czwartkowe popołudnie 16 grudnia 2021 roku grupa wychowanków internatu obejrzała w Niżańskim Centrum Historii i Tradycji wystawę Mirosława Iskry "Ukryte". Można na niej zobaczyć pobudzające wyobraźnię obrazy cyfrowe - fotomontaże, z których każdy posiada ukryte przesłanie.

Mirosław Iskra - Surrealista i ilustrator urodzony w Stalowej Woli w 1981 roku. Ma na koncie wiele wystaw indywidualnych i zbiorowych na terenie Polski i poza granicami kraju, między innymi w Los Angeles (Lethal Amounts). Jest wielokrotnym laureatem w międzynarodowych konkursach grafiki kreacyjnej. Współpracuje między innymi z wydawnictwami Scholastic (Broadway) i Heroic Books (Londyn). Jego cyfrowe obrazy takie jak „Elephant Mountain” czy „Dark Days” zdobyły popularność na całym świecie. W 2018 roku został nagrodzony złotym medalem FIAP oraz Best Author FIAP za pracę „Slepping City” w konkursie Foto Odlot organizowanym przez WDK w Rzeszowie.

Spotkania z historią średniowiecza

17 grudnia 2021 roku w Niżańskim Centrum Historii i Tradycji odbyło się kolejne spotkanie z cyklu wykładów o historii średniowiecza „Wieki niezupełnie ciemne”. Spotkanie pt. „Blaski i cienie średniowiecza” poprowadzili historycy Tomasz Sudoł i Jacek Siembida. Przedstawili nam średniowiecze jako epokę kontrastów. Tym razem poznaliśmy jasne i ciemne strony średniowiecza.

Przedświąteczne warsztaty plastyczne

Święta Bożego Narodzenia zbliżają się wielkimi krokami. W okresie przedświątecznym częściej niż zwykle odwiedzamy sklepy w poszukiwaniu prezentów dla najbliższych czy też dekoracji świątecznych, które upiekszą nasze domy i podkreślą ten wyjątkowy czas.

W naszym internacie również zapanowała przedświąteczna atmosfera. Wychowankowie wraz z wychowawcami podczas warsztatów plastycznych przygotowują kartki świąteczne, stroiki i tradycyjne bombki choinkowe – malowane lub ozdabiane cekinami. Podarujemy je między innymi żołnierzom spędzającym święta poza domem i strzegącym naszych granic, podopiecznym Domu Pomocy Społecznej w Stalowej Woli, pracownikom Szpitala Powiatowego w Nisku oraz pracownikom naszej szkoły.

W noc świętego Andrzeja pannom z wróżby nadzieja

Wigilia św. Andrzeja, przypadająca 29 listopada, to w obrzędowości dorocznej szczególny moment – kończy się rok obrzędowy, kościelny, a rozpoczyna Adwent – okres przygotowań do Świat Bożego Narodzenia. To czas niezwykły, sprzyjający wróżbom, magii, przepowiadaniu przyszłości.

Wierzono, że powracają wtedy na ziemię duchy zmarłych przodków, które mogą odsłonić tajemnicę przyszłości. Nie czynią tego jednak wprost, a jedynie za pomocą przedmiotów, roślin czy zwierząt biorących udział w zabiegach wróżbiarskich.
Te zaś służyły do nawiązania kontaktu, dialogu z przybyszami z innego świata, a do człowieka należała interpretacja przekazanych znaków.

W ten wyjątkowy wieczór panny na wydaniu wróżyły sobie o miłości i zamążpójściu, a ich najlepszym powiernikiem i orędownikiem był św. Andrzej apostoł. Wieczór, któremu patronuje, powszechnie nazywany jest andrzejkami, dawniej jędrzejkami, andrzejówkami, Jędrzejówkami.

Historycy i badacze kultury nie ustalili dokładnie pochodzenia andrzejek, istnieją różne teorie. Jedna z nich z nich głosi, że andrzejkowe wróżby wywodzą się ze starożytnej Grecji. Wskazuje na to pochodzenie imienia Andrzej, od greckiego Andress i słów „aner” oraz „andros” – co oznacza mąż, mężczyzna.

Andrzejkowe, matrymonialne wróżby miały zasięg ogólnoeuropejski, w Polsce odprawiano je co najmniej od XVI wieku. Pierwsze wzmianki źródłowe o polskich andrzejkach pochodzą z roku 1557 – wspomina o nich kronikarz i pisarz Marcin Bielski w jednej ze swych sztuk teatralnych pt. Komedyja Justyna i Konstancyjej.

W wieczór andrzejkowy panny na wydaniu mogły dowiedzieć się więcej o swoim przyszłym mężu – poznać jego imię, ujrzeć twarz i wywróżyć, która z nich jako pierwsza wyjdzie za mąż. Ogromna inwencja dziewcząt marzących o zamążpójściu sprawiała, że do andrzejkowych wróżb wykorzystywały różne rekwizytów. Nieograniczone były również możliwości interpretacji wróżebnych zachowań zwierząt, ludzi i zjawisk przyrody.

Najpopularniejszą wróżbą andrzejkową jest lanie wosku. W dawnych czasach do tego celu używano ołowiu (szczególnie ceniony był ten ze starych okiennic kościelnych), który uważano za symbol trwałego i nierozerwalnego związku.
Dziewczęta roztapiały w garnuszku pszczeli wosk, a następnie przez dziurkę od klucza wylewały go do miski z zimną wodę. Zastygnięty wosk utworzy kształty, które następnie należy odpowiednio zinterpretować z cienia rzuconego na ścianę, najlepiej „pod światło” świecy. Takie ruchome cienie pozwalały na dowolną interpretację, co zapewne znacznie przyczyniło się do popularności wróżby.

Znane były również wróżby przy użyciu butów. Na przykład dziewczęta ustawiały buty (koniecznie z lewej nogi) w szeregu jeden z drugim – od pieca, w kierunku drzwi wyjściowych. Właścicielka buta, który jako pierwszy stanął na progu izby, mogła spodziewać się wcześniejszego niż jej koleżanki (oczywiście te biorące udział we wróżbie) zamążpójścia. W innej wróżbie dziewczęta rzucały butem (również lewym) przez ramię w stronę drzwi. Gdy upadł noskiem skierowanym w stronę drzwi – ślub wkrótce, gdy obcasem – staropanieństwo.

Kolejny popularny sposób na poznanie przyszłości to losowanie przedmiotów ukrytych pod talerzami. Panna wychodziła z izby, a pozostałe chowały pod talerze obrączkę, laleczkę i różaniec. Następnie dziewczyna wracała i podnosiła wybrany przez siebie talerz. Obrączka oznaczała rychłe wyjście za mąż, laleczka panieńskie dziecko, a różaniec – stan zakonny.

Jeśli dziewczyna chciała poznać imię przyszłego męża, pisała na kartkach imiona starających się o nią kawalerów i wkładała je pod poduszkę, dołączając do nich również czystą kartkę. Rano wyciągała jedną z ich i już wszystko było jasne. Jeśli wyciągnięta kartka była pusta, oznaczało to, że żaden z wypisanych kawalerów nie będzie mężem dziewczyny.

Inna znana wróżba to puszczanie na wodę dwóch igieł, listków lub małych świeczek w łupinach od orzechów. Jeśli podpływały do siebie, oznaczały rychły ślub.

Panny odczytywały przyszłość również za pośrednictwem zwierząt, np. szczekający pies czy kraczące wrony wróżą, z której strony nadejdzie narzeczony. Każda z zebranych w domu dziewcząt mogła też przygotować „przynętę” (kawałki kiełbasy, słoniny lub mięsa, kulki z chleba i tłuszczu, z ciasta itp.) i położyć przed sobą na ławie lub na podłodze. Następnie do izby wpuszczano psa lub kota. Ta, której„przynętę” zjadł jako pierwszą, pierwsza też wyjdzie za mąż. Podobnie postępowano z kogutem, któremu na podłodze rozsypywano ziarno.

Panny wróżyły sobie również, licząc kołki w płocie i powtarzając kawaler, wdowiec, kawaler, wdowiec… Co wypadnie przy ostatnim kołku, takiego stanu będzie przyszły mąż. Praktykowane było także liczenie np. szczebli w drabinie, kołków w płocie, drew przyniesionych na opał. Parzysta liczba oznaczała połączenie w parę, czyli ślub w ciągu najbliższego roku. Dużą wagę przywiązywano do snów, gdyż w noc św. Andrzeja mógł się przyśnić przyszły mąż.

Dawniej wróżby andrzejkowe traktowane były bardzo poważnie. Z czasem jednak te wróżebne wieczory zatraciły swój magiczny charakter. Stały się przede wszystkim zabawą, wesołym spotkaniem zarówno dziewcząt i chłopców, połączonym z różnymi (traktowanymi z przymrużeniem oka) wróżbami. I właśnie w takiej formie zwyczaj ten przetrwał do obecnych czasów.

Przysłowia

Noc Andrzeja Świętego przywiedzie narzeczonego.
Święty Andrzej wróży szczęście i szybkie zamęście.
Święty Andrzej ci ukaże, co ci los przyniesie w darze.
Gdy Andrzej zwiąże ziemię łyczkiem, to Katarzyna rzemyczkiem.
Miękko na Andrzeja, to niedobra nadzieja.
Na Świętego Andrzeja trza kożucha, dobrodzieja.
Śnieg na Andrzeja, dla zboża zła nadzieja.
Kiedy na Andrzeja poleje, poprószy, cały rok nie w porę moczy, suszy.
Gdy Święty Andrzej ze śniegiem przybieży, sto dni śnieg na polu leży.
Gdy Andrzej się zjawi, to i zimę postawi.
Gdy w Andrzeja deszcz lub słota, w grudniu drogi bez błota.
Jeżeli na Świętego Andrzeja wiatr i mgła, to od Bożego Narodzenia będzie sroga zima.

#NiechŻyjePlaneta – listopad

W ramach akcji #NiechŻyjePlaneta w listopadzie naszej w szkole i w internacie podjęliśmy się kolejnego wyzwania pod hasłem ,,Wybieramy żywność ekologiczną”.

Co to jest żywność ekologiczna ?

To żywność wysokiej jakości uzyskiwana z produktów roślinnych lub zwierzęcych, które wytwarzane są w systemie gospodarstwa ekologicznego, tzn. takiego, w którym unika się stosowania chemicznych środków ochrony roślin, nawozów sztucznych, regulatorów wzrostu, dodatków do pasz. To produkty bezpieczne, bogate w substancje odżywcze, zawierające więcej witamin, minerałów i innych cennych składników niż produkty otrzymane w konwencjonalny sposób. Nie dostarczają żadnych toksycznych substancji chemicznych i są gwarantem dobrego, naturalnego smaku, pozbawionego takich dodatków jak np. wzmacniacze smaku. Co warte podkreślenia, żywność ekologiczna jest produkowana bez użycia organizmów genetycznie zmodyfikowanych oraz nie jest poddawana promieniowaniu jonizującemu. To również produkty, których negatywne oddziaływanie na środowisko jest maksymalnie ograniczone lub całkowicie zlikwidowane.

Produkty ekologiczne znajdziemy w sklepach oznaczone znakiem Bio. Także produkty wytwarzane i uprawiane przez nas w domu zaliczamy do produktów ekologicznych (owoce i warzywa z własnego ogrodu, przetwory czy produkty mączne ). Korzystając z ekologicznej żywności, dbamy nie tylko o nasze zdrowie, ale także chronimy naszą planetę.

Na tropie przeszłości Rudniczan

W poniedziałkowy wieczór 29.11.2021 r. grupa wychowanków internatu uczestniczyła w Niżańskim Centrum Historii i Tradycji w spotkaniu, które prowadzili członkowie Rudnickiego Stowarzyszenia Pasjonatów Historii „Tropiciele przeszłości”.

Zaprezentowali oni wyniki swoich badań prowadzonych w ramach projektu "Śladami naszych przodków – poszukiwanie rzeczy codziennego użytku Rudniczan z okresu XIX i początku XX w." Z pasją opowiadali nam o powstaniu stowarzyszenia oraz poszukiwaniu zabytkowych przedmiotów przy pomocy wykrywaczy. Przedstawili także wkład swojego stowarzyszenia w odkrywanie i zachowanie dziedzictwa historycznego naszego regionu. Na zakończenie uczestnicy spotkania mogli obejrzeć prezentowane w gablotach interesujące znaleziska.

Kolejne spotkanie z historią średniowiecza

19 listopada 2021 roku grupa wychowanków internatu uczestniczyła w Niżańskim Centrum Historii i Tradycji w kolejnym spotkaniu z cyklu "Wieki niezupełnie ciemne" poświęconym technologii i wynalazkom średniowiecza. Wykład prowadzili historycy Tomasz Żbik i Jacek Siembida. Dodatkową atrakcją był gościnny występ kaligrafa Krzysztofa Dembowskiego.

Na wystawie "Pierwotna Puszcza Sandomierska" w Muzeum Regionalnym w Stalowej Woli

18 listopada 2021 roku grupa uczniów pod opieką pani Anny Sochy udała się do Muzeum Regionalnego w Stalowej Woli, by obejrzeć wystawę "Pierwotna Puszcza Sandomierska".

Wystawa prezentuje unikatową faunę, m.in. żubry, jelenia, głuszca, cietrzewia oraz wiele innych gatunków ptaków i ssaków w scenerii pierwotnej puszczy tętniącej życiem, która kiedyś była rewirem łowieckim polskich władców. Znaczną część ekspozycji zajmują takie aktywności jak zabawa w tropiciela zwierząt, obserwatora przyrody pod mikroskopem oraz projekcje filmowe.

#NiechŻyjePlaneta – październik

W ramach akcji #NiechŻyjePlaneta w październiku, w naszej szkole i internacie podjęliśmy się wyzwania pod hasłem ,,Mniej plastiku”.

W każdej minucie do mórz i oceanów na całym świecie trafia ponad 20 ton plastikowych odpadów, czyli tyle ile mieści się w standardowej śmieciarce. W morzach i oceanach już teraz pływa ponad 5 mld ton śmieci. W 2050 r. w wodzie będzie więcej plastiku, niż ryb

Plastik jest wszędzie i wyeliminowanie go w 100 proc, jest niemożliwe. Jednak jest wiele rzeczy, które możemy zrobić, aby zminimalizować obecność tworzyw sztucznych w naszym życiu i negatywny wpływ na środowisko. Małe działania mogą przynieść znaczące efekty dla dobra naszej planety.

Poniżej znajduje się pięć prostych zasad, dzięki którym ograniczysz plastik wokół siebie:

używaj przedmiotów wielokrotnego użytku, nie jednorazowych
naprawiaj zepsute rzeczy, zamiast kupować nowe
ograniczaj zakupy do tego, czego naprawdę potrzebujesz
odmawiaj zbędnych opakowań
segreguj śmieci

Pamiętamy o naszych seniorach

W poniedziałek 15 listopada 2021 roku o godz.13.00 w ramach odchodów Dnia Seniora w Niżańskim Centrum Kultury "Sokół" odbył się koncert "Jesienne zauroczenie". Wystąpił duet Joanna i Janusz Potempscy oraz Niżańska Kapela Ludowa.

O seniorach w dniu ich święta pamiętali także uczniowie RCEZ w Nisku, którzy przygotowali dla nich okolicznościowe kartki z życzeniami.

SPEKTAKL „MAŁE ZBRODNIE MAŁŻEŃSKIE”

W dniu 11 listopada 2021r. można było zobaczyć na deskach Niżańskiego Centrum Kultury „Sokół” przewrotną zabawną i pełną zaskakujących zwrotów akcji opowieść o związku dwojga kochających się niegdyś ludzi Érica-Emmanuela Schmitta pt. „Małe zbrodnie małżeńskie”, którą wystawił Teatr Kontynuacja. Bohaterami sztuki „Małe zbrodnie małżeńskie”, są Lisa (Ewa Bładek) i Gilles (Marek Urban) – małżeństwo z wieloletnim stażem, które balansuje na granicy prawdy i kłamstwa, próbując rozwiązać narastające z biegiem lat problemy.
On – dotknięty amnezją po wypadku, nic nie pamięta. Ona - stara się odtworzyć jego życie. Gilles jednak nie przyznaje się, że amnezja się cofnęła i, tak jak żona, stara się ugrać swoje na udawanej utracie pamięci. Oboje więc kłamią i grają, by po latach odrodzić własne małżeństwo.

Na tę emocjonującą historię o miłości i jej granicach, ze zbrodnią w tle wspólnie z Panią Justyną Solarz-Mazur wybrało się czworo uczniów RCEZ.

Na obchodach Święta Niepodległości

Wychowankowie internatu wraz z opiekunem panią Beatą Bednarz wzięli udział w niżańskich obchodach 103. rocznicy odzyskania przez Polskę niepodległości. Podczas uroczystości byli świadkami defilady Kompanii Honorowej Garnizonu Nisko, złożenia kwiatów pod Pomnikiem Wdzięczności i Pomnikiem Orląt Lwowskich. Obejrzeli także okolicznościową część artystyczną przygotowaną przez NCK "Sokół".

Włączamy się w ogólnopolską akcję "Mamy Niepodległą"

Stalowa Wola jest jednym z 40 miast w Polsce, z którego przy okazji rocznicy odzyskania niepodległości można wysłać specjalną kartkę pocztową i ze znajomymi podzielić się radością z faktu wyswobodzenia się z zaborów po 123 latach.

Okolicznościowe kartki w trzech wzorach można bezpłatnie otrzymać w Miejskiej Bibliotece Publicznej przy ul. ks.Jerzego Popiełuszki 10. Stalowowolska biblioteka w akcję "Mamy Niepodległą" włącza się już po raz czwarty. Zaadresowane kartki z wypisaną wiadomością można wrzucić do jakiejkolwiek skrzynki Poczty Polskiej. Znaczek nie jest konieczny. Na wysłanie pocztówek mamy czas do końca listopada.

"Mamy Niepodległą" jest akcją społeczną skierowaną do wszystkich bez względu na wiek czy poglądy i zainteresowania. Inicjatorzy ogólnopolskiego przedsięwzięcia chcą w ten sposób promować radosne świętowanie uwalniające pozytywne emocje od Bałtyku do Tatr.

Wychowankowie internatu poprzez przystąpienie do akcji także włączyli się w radosne świętowanie rocznicy odzyskania niepodległości.

EKO – Kalendarz

WRZESIEŃ

7 września – Międzynarodowy Dzień Czystego Powietrza dla Błękitnego Nieba

Celem ustanowienia Międzynarodowego Dnia Czystego Powietrza dla Błękitnego Nieba jest wspieranie i upowszechnianie działań służących poprawie jakości powietrza.

16 września – Międzynarodowy Dzień Ochrony Warstwy Ozonowej

Międzynarodowy Dzień Ochrony Warstwy Ozonowej ma na celu przypominanie społeczności międzynarodowej o ciągle istniejącym zagrożeniu związanym z ubytkiem warstwy ozonowej.

Sprzątanie świata - Clean up the World

Trzeci weekend września – Sprzątanie Świata

Akcja Sprzątanie świata Polega na zbiorowym sprzątaniu śmieci zalegających poza miejscami przeznaczonymi do ich składowania. Jej celem jest wzrost świadomości ekologicznej społeczeństwa.

19 września – Dzień Dzikiej Fauny, Flory i Naturalnych Siedlisk

27 września – Światowy Dzień Turystyki

28 września – Dzień Rzek

PAŹDZIERNIK

01 października – Światowy Dzień Wegetarianizmu

02 października – Dzień Zwierząt Hodowlanych

04 października – Światowy Dzień Zwierząt

10 października – Święto Drzewa

13 października – Dzień Zmniejszania Skutków Klęsk Żywiołowych

16 października – Światowy Dzień Żywności

17 października – Dzień Walki z Ubóstwem

"I choć Ich Życia promień zgasł, to myśli o Tych, których już nie ma , nadal są wśród nas"

Dnia 1 listopada w Uroczystość Wszystkich Świętych wychowankowie Internatu RCEZ w Nisku pod opieką pani Kornelii Kupiec odwiedzili niżański cmentarz. Uczniowie zapalili znicze na grobie wychowawcy śp.Krzysztofa Gawrysia oraz na grobach poległych żołnierzy. Ich pamieć została uczczona chwilą modlitwy i zadumy.

HALLOWEEN - wierzenia i tradycje

Święto, które przybyło do nas z Ameryki, wbrew pozorom nie pochodzi stamtąd. Ten zwyczaj, obchodzony 31 października, czyli w Wigilię Wszystkich Świętych, sięga dawnej tradycji Celtów, zamieszkujących na długo przed początkiem naszej ery dzisiejsze tereny Anglii, Irlandii, Szkocji, Walii i płn. Francji. A dokładniej - pochodzi z ceremonii celtyckich kapłanów, zwanych druidami, którzy sprawowali w pogańskiej Szkocji funkcje sędziów, lekarzy i magów. Celtowie wierzyli, że w ostatnim dniu roku - 31 października (wg ich kalendarza), duchy zmarłych odwiedzają ziemię. Duchy tych, co odeszli, przybywały wówczas do swych ziemskich domów w poszukiwaniu ciepłego schronienia.

Nazwa Halloween pochodzi od wyrażenia "All Hallows' Eve", co oznacza Wigilię Wszystkich Świętych, kiedy to ludzie modlili się za zmarłych przed dniem Wszystkich Świętych 1 listopada.

Kultywowane powszechnie w średniowieczu praktyki Halloween nazywano Nocą Czarów. Warto też w tym miejscu dodać, że ponad 2 tys. lat temu 31 października był dniem, w którym świętowano potrójnie: żegnano lato, witano zimę i obchodzono święto zmarłych. Skąd pomysł na przebieranie się?

Celtowie wierzyli, że uwolnione duchy zmarłych krążą w halloweenową noc wokół nas. Czarny kostium miał zmylić ducha, który sądząc, że ma do czynienia ze "swoim", zostawiał przebranego delikwenta w spokoju.

30 października w naszym internacie spotkanie urządziły sobie wiedźmy, wampiry i inne straszydła...Wszystko to z powodu internackiego halloween. Podczas przebierania, malowania, wycinania wszyscy bardzo dobrze się bawili...

Zapraszamy do galerii

Widowisko w NCK "Sokół"

14 października 2021 roku w NCK "Sokół" zaprezentowane zostało widowisko słowno-muzyczne poświęcone świętemu Janowi Pawłowi II i błogosławionemu Kardynałowi Stefanowi Wyszyńskiemu "Nie lękajcie się być świętymi". Po przedstawieniu odbyła się projekcja filmu "Jako w niebie, tak i w Komańczy". Wychowankowie internatu wzięli udział w tym wydarzeniu.

Ogólnopolski Ekologiczny Konkurs Fotograficzny "Żyjmy zdrowo"

W październiku 2021 roku wychowankowie naszego Internatu wzięli udział w Ogólnopolskim Ekologicznym Konkursie Fotograficznym "Żyjmy zdrowo". Celem przedsięwzięcia jest kształtowanie postaw proekologicznych wśród młodych ludzi. Zadanie konkursowe polegało na wykonaniu 25 fotografii związanych z szeroko rozumianym pojęciem ochrony środowiska naturalnego.

Kolejne niebanalne spotkanie z historią

15 października 2021 roku grupa wychowanków Internatu wysłuchała kolejnego wykładu o historii średniowiecza z cyklu "Wieki niezupełnie ciemne". Spotkanie "Średniowieczne wzorce osobowe" poprowadzili: polonista Marcin Folta i historyk Tomasz Żbik.

Prelegenci przybliżyli słuchaczom wzorce władcy, rycerza, ascety uwiecznione przez średniowieczną literaturę i porównali je z rzeczywistym życiem historycznych postaci takich jak m.in. Karol Wielki, Bolesław Chrobry, Roland czy Zawisza Czarny. Historyczne przykłady ubarwione zostały interesującymi ciekawostkami.

Olimpiada Wiedzy o Prawach Ucznia

Dnia 13 października 2021 roku w Internacie RCEZ przeprowadzono szkolny etap II edycji Olimpiady Wiedzy o Prawach Ucznia. Jest to ogólnopolska olimpiada organizowana przez Fundację na Rzecz Praw Ucznia. W olimpiadzie wzięło udział 8 uczniów naszej szkoły. Nad prawidłowym przebiegiem konkursu czuwały panie: Kornelia Kupiec i Beata Bednarz.

Na wystawie „Opus Vitae – Rzeźba Jana Sieka”

8 października 2021 roku grupa wychowanków internatu udała się do Niżańskiego Centrum Tradycji i Kultury, by obejrzeć wystawę rzeźby Jana Sieka.

Jan Siek (1936-2018) urodził się w Nisku i tu spędził swoje dzieciństwo. Ukończył Liceum Plastyczne w Jarosławiu, a następnie studia na Wydziale Rzeźby na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie gdzie później został wykładowcą.

Tworzył rzeźbę zarówno monumentalną jak i kameralną w kamieniu, brązie, drewnie oraz metalu. Wystawiał swoje prace w kraju oraz za granicą. Brał udział w licznych konkursach rzeźbiarskich i rzeźbiarsko-architektonicznych, m.in. na projekty pomników. Jego prace o tematyce sakralnej znajdują się w kilkudziesięciu świątyniach w kraju (m.in. w kościele pw. Podwyższenia Krzyża Świętego i Świętego Jana Chrzciciela w Pysznicy) oraz w kościele św. Jakuba i Filipa w Wilnie (Litwa).

Pomniki jego autorstwa znajdują się w wielu miejscach w Polsce i za granicą, m. in. Pomnik Orląt Lwowskich we Wrocławiu, Pomnik Odrodzenia w Elblągu, Pomnik Pomordowanych w Obozach Hitlerowskich na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie. Jest on także autorem figury św. Barbary oraz postaci Hutników zdobiących budynek Akademii Górniczo Hutniczej w Krakowie.

Na wystawie zaprezentowane zostały rzeźby w drewnie – duże i małe formy, rzeźby kamienne, rzeźby wykonane w gipsie. Tematyka prac obejmuje zarówno abstrakcje jak i rzeźby realistyczne oraz rzeźby o tematyce sakralnej. Można także zobaczyć fotografie przedstawiające artystę oraz jego ważniejsze realizacje, a także obrazy i szkice wykonane przez Jana Sieka.

Sadzimy las

W ramach współpracy z Nadleśnictwem Rudnik nad Sanem 5 października 2021 roku grupa wychowanków internatu pod opieką pani Kornelii Kupiec wyjechała do lasu sadzić drzewka. Po zakończonej pracy czekała na nich miła niespodzianka – pieczenie i konsumpcja kiełbasek przy ognisku. Wyjazd zorganizowała pani Małgorzata Frączek.

Spotkanie z policjantem

W czwartkowe popołudnie 7 października 2021 roku odbyło się spotkanie wychowanków internatu z funkcjonariuszem Komendy Policji w Nisku panią Katarzyną Pacało na temat szkodliwego wpływu substancji psychoaktywnych i alkoholu oraz odpowiedzialności prawnej. Tematyka cieszyła się dużym zainteresowaniem. Uczniowie zadawali wiele pytań, na które otrzymywali wyjaśniające odpowiedzi.

Wieczór gier planszowych

Jenga to zręcznościowo - umysłowa gra towarzyska stworzona przez Leslie Scott. Z drewnianej wieży gracze kolejno usuwają z budowli dowolny klocek poniżej skończonego poziomu i układają go na górze. Przegrywa osoba, która wyciągając klocek, przewróci wieżę.

17 października w Internacie Regionalnego Centrum Edukacji Narodowej odbył się wieczór z Jenga zorganizowany przez Panią Krystynę Potaczała. Jenga ma mnóstwo fanów, mimo że prosta, to okazała się niezwykle ciekawą, wciągającą i zabawną grą. Gracze na przemian wyciągali jeden klocek z dowolnego piętra wieży i kładli go na szczycie, uważając, by wieża się nie zawaliła. Każdy kolejny gracz miał trudniejsze zadanie, a wieża potrafiła zachować równowagę będąc nawet dwa razy wyższą niż na starcie! Dodatkowym utrudnieniem było wyciąganie klocka o wskazanym przez kostkę kolorze. Emocje rosły w trakcie gry, co przyzna każdy kto choć raz spróbował zagrać w Jengę!

Pamiętamy

10 października wychowankowie internatu RCEZ, pod opieką mgr Krystyny Potaczała odwiedzili niżański cmentarz. Celem wizyty było uprzątnięcie grobu śp. Krzysztofa Gawrysia. Uczniowie Rafał Garanty, Piotr Madej, Sebastian Kolański, Andrzej Zielonka i Karol Adamczyk złożyli kwiaty i zapalili znicze. Pamięć o Wychowawcy została uczczona minutą ciszy i modlitwą.

Dzień Chłopaka w internacie

Tak świętowaliśmy Dzień Chłopaka. Wspólna zabawa sprzyjała lepszemu poznaniu się i integracji.

Udział w akcji #Sadzimy

To już trzecia edycja ogólnopolskiej akcji #Sadzimy z udziałem Pary Prezydenckiej. 30 września i 1 października wszystkie nadleśnictwa i regionalne dyrekcje Lasów Państwowych w Polsce rozdały milion młodych drzewek.

Akcja #Sadzimy ma na celu zjednoczyć wszystkich wokół przyrody, która jest naszym wspólnym, narodowym dobrem. Należy je chronić i pielęgnować. Lasy, drzewa zapewniają nam tlen, oczyszczają powietrze, korzystnie wpływają na klimat i nasze samopoczucie. Są domem dla wielu gatunków roślin i zwierząt . Dostarczają nam najbardziej ekologiczny surowiec do budowy domów. Cieszyć może fakt, że lasów w Polsce ciągle przybywa i zajmują już jedną trzecią powierzchni kraju.

1 i 2 października Nadleśnictwo Rudnik i Nadleśnictwo Rozwadów rozprowadzały sadzonki różnych gatunków drzew. Społeczność internatu włączyła się w tę akcję. Otrzymane sadzonki rosnąć będą w obejściu szkoły.

W Psiej Przystani w Stalowej Woli

Po wakacyjnej przerwie wznawiamy współpracę z przytuliskiem Psia Przystań w Stalowej Woli.

3 października 2021 roku grupa wolontariuszek odwiedziła schronisko. Dziewczęta wyprowadzały psy na spacer, karmiły je. Przekazaliśmy zgromadzoną karmę, miski, środki czystości i zakrętki.

Spotkanie z pisarzem

21 września 2021 roku grupa zainteresowanych uczniów uczestniczyła w spotkaniu online z Kazimierzem Szymeczko, autorem książek dla dzieci i młodzieży.

Spotkanie odbyło się na facebookowym profilu Miejskiej Biblioteki Publicznej w Stalowej Woli w ramach zadania "Dawno, dawno temu...odkurzamy biblioteczne półki" w programie "Partnerstwo dla książki 2021" pod honorowym patronatem Lucjusza Nadbereżnego – Prezydenta Miasta Stalowej Woli.

Kazimierz Szymeczko jest laureatem międzynarodowego konkursu literackiego "Uwierz w siłę wyobraźni". Napisał m.in. "Historię Polski w opowieściach", "Pomolowaną historię" oraz wiele opowiadań dla młodszych dzieci, które publikował w "Świerszczyku".

Współpraca z Nadleśnictwem Rudnik

W ramach współpracy z Nadleśnictwem Rudnik nawiązaliśmy kontakt z panem Wojciechem Stasiakiem z Leśnictwa Barce. Przekazane zostały nam 4 budki lęgowe, które zawisną na drzewach obok internatu.

Spotkanie z historią

W Niżańskim Centrum Historii i Tradycji wznowione zostały wykłady o historii średniowiecza z cyklu "Wieki niezupełnie ciemne".

W piątek 17 września 2021 roku zainteresowani tą tematyką wychowankowie internatu wysłuchali wykładu pt. "Na styku kultur. Różnorodność etniczna i kulturowa w średniowieczu", który poprowadzili historycy Konrad Krzyżak i Tomasz Żbik.

Ognisko integracyjne - 18 września 2021 roku

W Bibliotece Pedagogicznej w Nisku

W środę 15.09.2021r odwiedziliśmy z grupą wychowanków naszego internatu Bibliotekę Pedagogiczną w Nisku. Uczniowie podczas lekcji bibliotecznej mogli dowiedzieć się m.in. jak wypożyczyć książkę online oraz obejrzeć zbiory biblioteczne.

Dzień Sportu w internacie RCEZ w Nisku

W ramach Ogólnopolskiego Dnia Sportu w sobotę 11 września 2021 roku w naszym internacie odbył się turniej tenisa stołowego zorganizowany przez panią Krystynę Potaczała. Zwycięzcy otrzymali nagrody rzeczowe oraz pamiątkowe dyplomy. Jest to już druga edycja, w której uczniowie mogą sprawdzić swoje umiejętności.

Inna grupa wychowanków pod opieką pani Beaty Bednarz wzięła udział w grach terenowych "Zwalcz Nudę" w Parku Miejskim w Nisku.

Niedziela na ludowo

12 września 2021 roku w Parku Miejskim w Nisku odbył się Koncert Kapel Ludowych „Na straży tradycji” zorganizowany przez Niżańskie Centrum Kultury „Sokół”. Wystąpiły: Niżańska Kapela Ludowa, Kapela Ludowa „Iskierczanie” z Dębicy oraz „Pogórzanie” z Dynowa.

Wydarzeniu towarzyszyły stoiska lokalnych twórców.

Dla wychowanków internatu była to ciekawa propozycja na spędzenie niedzielnego popołudnia.

Na spektaklu teatru KONTYNUACJA

W czwartek 9 września 2021 roku grupa wychowanków internatu obejrzała spektakl w hołdzie mistrzom komedii przygotowany przez grupę młodzieżową teatru KONTYNUACJA. Artyści zaprezentowali klasykę we współczesnym wydaniu - pełne humoru jednoaktówki "Pierwsza lepsza" Aleksandra Fredry i "Sganarel" Moliera wyreżyserowane przez Marka Urbana i Mateusza Rychlaka.

Rozpoczynamy nowy rok szkolny 2021/2022

1 września 2021 roku pełni nadziei ale też obaw wkroczyliśmy w nowy rok szkolny 2021/2022. Z powodu pandemii mury internatu przez długi czas świeciły pustką, a praca wychowawcza i dydaktyczna odbywała się za pośrednictwem Internetu. Z tym większą radością i wzruszeniem powitaliśmy pierwszych wychowanków powracających po wakacjach.

1 września to także ważna dla naszego narodu data – rocznica wybuchu II wojny światowej, która wycisnęła swoje piętno na długie lata. W tym dniu w 82. rocznicę tego wydarzenia wychowankowie internatu zapalili znicze pod Pomnikiem Niepodległości i Pomnikiem Orląt Lwowskich w Nisku.

Pożegnalne ognisko

25 czerwca 2021

Tak żegnaliśmy rok szkolny w internacie.

Fotografia przyrodnicza – wiosna w obiektywie

„Dzień Świadomego Korzystania z Internetu” w Internacie RCEZ w ramach projektu "Przystań w sieci"

W ramach projektu edukacyjnego – „Przystań w sieci”, który powstał z inicjatywy Facebooka, NASK PIB i UNICEF Polska nasi uczniowie mieli możliwość udziału w bezpłatnych kursach
e-learningowych w ramach sześciu modułów:

Prywatność w sieci
Cyberprzemoc
Cyberzagrożenia
Nielegalne i szkodliwe treści w internecie
Cyfrowe ślady i reputacja online
Fałszywe informacje

Również nasi nauczyciele skorzystali z kursów e-learningowych dla nauczycieli i konferencji tematycznych, wzbogacających wiedzę na temat bezpieczeństwa w sieci.

W dniu 23 czerwca 2021r. nauczyciele z Internatu zorganizowali „Dzień Świadomego Korzystania
z Internetu” w Internacie RCEZ. W ramach tej inicjatywy mgr Małgorzata Frączek, mgr Beata Bednarz i mgr Justyna Solarz-Mazur zorganizowały spotkanie podczas, którego sierż. Katarzyna Pacało z Komendy Powiatowej Policji w Nisku przeprowadziła wykład z uczniami z Internatu. Tematyka wykładu podzielona została na 4 moduły, dotyczące:

Odpowiedzialności karnej
Zagrożeń w cyberprzestrzeni
Świadomego korzystania z internetu
Mowy nienawiści

W czasie wykładu sierż. Pacało przekazała swoją wiedzę z zakresu bezpiecznego i świadomego korzystania z internetu, również starała się uświadomić młodym ludziom, na jakie zagrożenia należy być przygotowanym, jaka odpowiedzialność spoczywa na nich samych i jak należy kształtować postawy krytycznego podejścia do informacji zamieszczonych w internecie. Po wykładzie uczniowie chętnie uczestniczyli w dyskusji, po której wywiązała się „burza mózgów” na temat reagowania na zagrożenia w internecie, nielegalne lub szkodliwe treści, aktywności na profilach w serwisach społecznościowych, wizerunkowi i reputacji online oraz zasad tworzenia bezpiecznych haseł. Na końcu uczniowi zweryfikowali swoją wiedzę z zakresu bezpieczeństwa w sieci poprzez możliwość rozwiązania quizu przygotowanego przez nauczycieli.

Uczniowie biorący udział w inicjatywie:

Olha Horobeii
Astastasiia Stukalenko
Yulia Nadiak
Oryslava Loiush
Olena Tkacz
Oleksii Vovk
Vitalij Natalevych
Artem Kharchenko
Andrii Yurashchuk
Andrii Kotovych
Nazar Lutsyk
Vladyslav Schetinin
Dmytro Tytarenko
Dmytro Sukhov

#NiechŻyjePlaneta – wyzwanie nr 15

W ramach akcji #NiechŻyjePlaneta w dniach 07.06. - 20.06.2021r. w naszym internacie podjęliśmy się dwutygodniowego wyzwania pod hasłem ,,Uważni na suszę”.

Zasoby wodne naszego kraju i świata nie są nieograniczone, o czym jako społeczeństwo boleśnie przekonujemy się w ostatnich latach. Niestety dalsze prognozy są niepokojące. Pod względem zasobności wodnej Polskę porównuje się do pustynnego Egiptu, zaś w europejskich rankingach nasze państwo plasuje się na przedostatnim miejscu. Choć susza w Polsce należy do niepodważalnych faktów, wciąż wiele osób bagatelizuje problem w przekonaniu, że woda nie przestanie płynąć z kranu.

Jak zapobiegać suszy w naszym otoczeniu ?

Obecnie coraz częściej można zauważyć tymczasowe spadki ciśnienia a nawet krótkie przerwy w dostawie. Takie sytuacje zdarzają się coraz częściej - za każdym razem, gdy ktoś z naszego otoczenia zdecyduje się pobrać dużą ilość wody np. do kąpieli w wannie, mycia samochodu czy podlania ogródka. Sprawa jest jeszcze poważniejsza – ze względu na coraz mniejsze zasoby wodne polskich miast i gmin ten problem może wkrótce stać się dla wielu z nas codziennością. Jeżeli nie mamy studni głębinowej, z łatwością możemy gromadzić deszczówkę w zbiorniku, który również można wyposażyć w praktyczną pompę zatapialną. Niezależnie od tego, skąd czerpiemy wodę do podlewania, warto wykorzystać ją w sposób optymalny – redukując zużycie i maksymalizując efekt. Jak przeciwdziałać suszy poprzez odpowiednie podlewanie? Przede wszystkim dostosowując porę podlewania. Nawadnianie upraw o niewłaściwej porze może spowodować, że życiodajna ciecz wyparuje, zanim się przyjmie. Dzieje się tak zwłaszcza w okresach zwiększonej temperatury – od czerwca do sierpnia. Najlepiej jest podlewać rośliny wczesnym rankiem lub późnym wieczorem - w ten sposób zyskamy pewność, że wilgoć zostanie wchłonięta przez glebę oraz roślinność. Warto zwrócić uwagę również na sposób podlewania - częste nawadnianie przy pomocy niewielkiej ilości cieczy okazuje się znacznie korzystniejsze i skuteczniejsze niż tradycyjne podlewanie w większych odstępach czasowych.

Krzysztof Kamil Baczyński

Wycieczka rowerowa

19 czerwca 2021

Drzewka za odpady

W sobotę 19 czerwca 2021 roku w ramach proekologicznej akcji VIVO! Stalowa Wola rozdawało sadzonki drzew za odpady: zużute baterie, nakrętki oraz makulaturę. Aby otrzymać zestaw złożony z pięciu sadzonek (klon pospolity, olsza czarna, sosna zwyczajna, świerk pospolity), należało przekazać 10 baterii, 50 nakrętek po butelkach albo 5 kilogramów makulatury.

Nasi wychowankowie włączyli się z tę akcję i otrzymali zestaw oferowanych sadzonek drzew, które zasadzone zostaną w obejściu internatu.

Konkurs na najzabawniejsze zdjęcie zwierzaka

Comedy Pet Photo Awards 2021 właśnie ruszył. Ten konkurs koncentruje się wokół najzabawniejszych zdjęć zwierząt, jakie udało się zrobić. Jego głównym celem jest poprawienie humoru. Comedy Pet Photo Awards to jeden z ulubionych konkursów fotograficznych. Nie zobaczymy tu zdjęć smutnych, poważnych ani trudnych tematów. Tego mamy wystarczająco dużo w konkursach fotografii prasowej i reportażowej, jak World Press Photo czy Grand Press Photo.

Właśnie wystartowała nowa edycja konkursu poświęconego śmiesznym zdjęciom zwierzaków. Co roku to współzawodnictwo gromadzi przezabawne zgłoszenia, które znacznie poprawią humor nawet największemu smutasowi. Wysłać swoje prace może każdy – amator i profesjonalista bez względu na to, gdzie mieszka.

Materiały można zgłaszać w kategoriach :psy, koty, konie, inne stworzenia, zwierzęta wyglądający jak właściciele, młode oraz filmy. Główna nagroda to 2000 funtów, czyli ok. 11 000 złotych! Jest więc o co walczyć! Oczywiście jest też zaszczytny tytuł Fotografa Roku.

W tym roku organizatorzy konkursu przeznaczą 10 000 funtów na organizację charytatywną Animal Support Angels, która zajmuje się pomocą w utrzymaniu zwierząt. Swoje prace można nadsyłać za pośrednictwem strony internetowej do 15 sierpnia 2021 roku.

Trzymamy kciuki za ucznia naszej szkoły, Łukasza Magda z kl. IIA, który przesłał zdjęcia na ten międzynarodowy konkurs.

Muzealny projekt on-line o wzornictwie ludowym z nagrodami i wystawą

Muzeum Regionalne w Stalowej Woli organizuje zaprasza dzieci, młodzież i dorosłych do udziału w muzealnym projekcie pt. Dekoracje ludowe inspiracją dla małych i dużych. Do 30 czerwca 2021 r. Należy nadsyłać swoje prace inspirowane wzornictwem regionalnym, udostępnionym on-line przez Muzeum. Na uczestników czekają atrakcyjne nagrody (smartwatche, czytniki e-booków, słuchawki bezprzewodowe) i wystawa ich prac.

Muzeum Regionalne w Stalowej Woli od grudnia 2020 r. do 30 czerwca 2021 udostępnia w wirtualnej przestrzeni ciekawe przykłady wzornictwa ludowego znajdującego się w jego zbiorach. Celem tej akcji jest zwrócenie uwagi na piękno i różnorodność dziedzictwa kulturowego, które dzisiaj może inspirować. Dostarczone przez uczestników inspiracje i realizacje zostaną nie tylko nagrodzone, ale także zaprezentowane na ekspozycji pt. Eksponaty muzealne nas inspirują, której otwarcie przewidziane jest na koniec wakacji, tj. 27 sierpnia 2021 r. Będzie to ekspozycja niecodzienna, oparta na interakcji z użytkownikami Internetu w wyniku ogłoszenia muzealnego projektu on-line. Na wystawie, obok muzealiów, znajdą się także nadesłane prace dzieci, młodzieży i dorosłych, zainspirowane obiektami z muzealnej kolekcji.

Naszą szkołę reprezentuje pani Małgorzata Grzybowska, która na konkurs wykonała hafrowaną torbę. Dziękujemy i życzymy powodzenia!

"W życiu piękne są tylko chwile..."

Wystawa fotograficzna

W Spółdzielczym Domu Kultury w Stalowej Woli obejrzeć można wystawę fotograficzną absolwentów Zespołu Szkół nr 3 im.Króla Jana III Sobieskiego zatytułowaną "W życiu piękne są tylko chwile..."

Na wystawie z okazji 45-lecia działalności BWA w Sandomierzu

"Artyści galerii – galeria artystów – suplement" – to tytuł najnowszej wystawy prezentowanej w murach Spółdzielczego Domu Kultury w Stalowej Woli. Ekspozycja powstała z okazji jubileuszu 45-lecia działalności Biura Wystaw Artystycznych w Sandomierzu. Na wystawę składa się kilkadziesiąt prac różnych artystów. Są to przede wszystkim prace malarskie, ale także grafiki, rysunki, rzeżby i instalacje.Zaprezentowane zostały prace artystów mieszkających na terenie województw świętokrzyskiego i podkarpackiego.

Na ekspozycji prezentowanej w Spółdzielczym Domu Kultury w Stalowej Woli swoje prace pokazuje blisko 40 artystów. Wystawa jest bardzo bogata. Ze wzgledu na to, że artyści prezentują różne style, różny charakter twórczości - każdy znajdzie tutaj coś dla siebie.

#NiechŻyjePlaneta – wyzwanie nr 14

W ramach akcji #NiechŻyjePlaneta w dniach 24.05. - 06.06.2021r. w naszym internacie podjęliśmy się kolejnego dwutygodniowego wyzwania pod hasłem ,, A gdyby tak przesiąść się na rower?”.

Jazda rowerem lub rowerem elektrycznym jest średnio 13 razy mniej szkodliwa dla środowiska naturalnego od jazdy samochodem osobowym. Najszybciej rosnącym źródłem emisji dwutlenku węgla jest od dłuższego czasu transport samochodowy. Jazda samochodem lub autobusem jest zdecydowanie bardziej niekorzystna dla środowiska niż korzystanie z rowerów. W przypadku samochodu osobowego emisja CO2 wynosi w sumie średnio aż 271 g na każdy przejechany kilometr (w przeliczeniu na 1 pasażera). Jeżeli mamy już gdzie i na czym jeździć, to teraz jest świetny moment, aby to wykorzystać. Przy okazji powrotu do pracy, do szkoły po okresie lockdownu przyszedł czas na to, aby ponownie zastanowić się nad najlepszym dla nas środkiem transportu, choćby ze względu na poprawę jakości powietrza, jakiej doświadczyli mieszkańcy wielu dużych miast w pierwszych miesiącach 2020 roku. Od dawna wiadomo, że jazda na rowerze pozytywnie wpływa na nasz ogólny stan zdrowia. Dzięki wysiłkowi czujemy się lepiej pod względem fizycznym, jak również psychicznym – stajemy się bardziej odporni na stres oraz otwarci na kontakty międzyludzkie. Zdrowie publiczne, środowisko naturalne i kwestia transportu w coraz bardziej zaludnionych miastach – to obszary, które przenikają się wzajemnie. Dodatkowo, wybierając ekologiczne środki transportu, dokładamy swoją cegiełkę do lepszej jakości powietrza. Ponownie korzystamy na tym my – społeczeństwo, jak i państwo, które wydaje mniej środków finansowych na walkę z negatywnymi skutkami zmiany klimatu. Tym samym łatwiej znaleźć budżet na inne inwestycje. Dlatego wszystko w naszych rękach, a w zasadzie nogach!

Na premierze musicalu "Powrót Alicji do Krainy Czarów"

13 czerwca 2021 roku w Niżańskim Centrum Kultury "Sokół" miała miejsce premiera musicalu "Powrót Alicji do Krainy Czarów".

Reżyserem widowiska jest Dorota Nieradka, która także odpowiada za przygotowanie wokalne. Scenariusz napisała Janina Wań, zaś choreografię przygotowała Teresa Świdecka-Węglarz.

W musicalu wystąpili: Amelia Dąbek – duża Alicja, Zuzanna Laba – mała Alicja, Emilia Warchoł – Królowa Kier, Antonina Kłosowska – Biała Królowa, Oliwia Sarnikowska – Królik, Oliwier Szot – Kapelusznik, Julia Kalawska – Bliźniak Ence, Aleksandra Szozda – Bliźniak Pence.

Na scenie zaprezentowały się także grupy taneczne Mini Fuks II i Mini Fuks III oraz Grupa Reprezentacyjna Fuks.

Na spektaklu "Pierwiastek z minus jeden" W NCK "Sokół"

W czwartkowy wieczór 10 czerwca 2021 roku grupa wychowanków internatu obejrzała spektakl teatralny "Pierwiastek z minus jeden" w reżyserii Wiesława Kieżuna przygotowany przez grupę teatralną KONTYNUACJA .

"Pierwiastek z minus jeden" to lekka, przyjemna i błyskotliwa komedia, która powstała w 1966 roku. Autorem sztuki jest Marian Hemar, Lwowianin, urodzony w 1901 roku. W utworze autor w komediowym tonie analizował faustowskie starcie dobra ze złem. Sztuka jest rozwinięciem nurtującego Hemara pytania: czym jest moralność, gdzie są jej granice, czy w człowieku jest więcej dobra czy zła? Tekst utworu, pomimo upływu czasu, nie stracił na aktualności.

Niedzielne spotkanie z matematyką

Uczniowie internatu wraz z wychowawcami wzięli udział w miejskiej grze terenowej w związku z realizowanym projektem Stefan Kaczmarz - zapomniany geniusz z lwowskiej szkoły matematycznej.
Projekt był skierowany do uczniów klas IV-VI szkoły podstawowej oraz szkół ponadpodstawowych. Głównym jego celem było przypomnienie osoby Stefana Kaczmarza, genialnego matematyka z lwowskiej szkoły matematycznej. Uczniowie rozwiązywali zagadki matematyczne, logiczne oraz quizy sprawdzające wiedzę o znanym matematyku i matematyce.

Podziękowanie za udział w akcji "Czysty Powiat Niżański"

2 czerwca 2021 roku otrzymaliśmy podziękowanie za aktywny udział w akcji "Czysty Powiat Niżański' organizowanej przez Lokalną Grupę Działania Stowarzyszenie "Partnerstwo dla Ziemi Niżańskiej". Nasi wychowankowie i wychowawcy włączyli się w działania mające na celu promocję ochrony środowiska i brali udział w sprzątaniu okolic Barcówki.

Współpraca z Biblioteką Pedagogiczną w Nisku

Biblioteka służy czytelnikom od 1952 roku. Oferuje zbiory: książki, czasopisma oraz materiały audiowizualne. Posiada dostęp do zasobów podkarpackich bibliotek pedagogicznych w systemie PROLIB i do światowych zasobów informacji poprzez Internet. Biblioteka świadczy usługi dla nauczycieli województwa podkarpackiego, studentów, uczniów klas maturalnych oraz innych osób doskonalących się.

Nasi wychowankowie uczestniczyli w lekcjach bibliotecznych, a ostatnio na rzecz internatu przekazanych zostało ponad 30 woluminów.

Dar krwi

Z powodu zagrożenia koronawirusem dramatycznie spadła liczbą chętnych do oddawania krwi. Zaczyna jej brakować w całym kraju, w tym również w naszym regionie.Wypadki wciąż się zdarzają, trudne operacje, porody wciąż się odbywają. LECZENIA KRWIĄ NIE MOŻNA ZAPRZESTAĆ, dlatego mając na uwadze, że tylko człowiek człowiekowi krew może podarować, Regionalne Centrum Krwiodawstwa i Krwiolecznictwa w Rzeszowie zwraca się z apelem do wszystkich ludzi dobrego serca do honorowego oddawania krwi.

Nasz uczeń Serhii Iliuschenko w odpowiedzi na ten apel zgłosił się do stalowowolskiego szpitala do Centrum Krwiodawstwa i Krwiolecznictwa, by kolejny już raz oddać krew dla ratowania innych.

Podróż w czasie na przyrodniczej wystawie "Pierwotna Puszcza Sandomierska"w Muzeum Regionalnym w Stalowej Woli

27 maja 2021 roku grupa uczniów z internatu obejrzała w Muzeum Regionalnym w Stalowej Woli ekspozycję "Pierwotna Puszcza Sandomierska" poświęconą faunie charakterystycznej dla tego terenu. Ekspozycja prezentuje kilkadziesiąt gatunków ssaków i ptaków, które żyły tutaj przed wiekami, zarówno wymarłych, jak i tych do dzisiaj żyjących w okolicznych lasach. A to wszystko w nowoczesnej odsłonie, uzupełnione elementami multimedialnymi.

Obecnie Puszcza Sandomierska to jeden z najpiękniejszych przyrodniczo kompleksów leśnych Polski – obszar specjalnej ochrony ptaków i siedlisk Natura 2000 „Puszcza Sandomierska”. Mało znana jest jednak historia przyrody tego miejsca i niewielu odwiedzających wie, że do wczesnego średniowiecza przez obecną Kotlinę Sandomierską po Rzeszów, Lasy Janowskie i Puszczę Solską aż po próg Roztocza rozciągała się zwartym masywem pierwotna puszcza. Znajdował się tam dziewiczy las z bogatym i zróżnicowanym drzewostanem, a także matecznik licznych, obecnie rzadkich lub wymarłych zwierząt.

Wystawa prezentuje bogactwo świata zwierząt. To prawdziwa uczta dla miłośników przyrody. Obok kości wymarłych zwierząt, stanąć tu można oko w oko z potężnym żubrem i dostojnym jeleniem, podglądać życie leśnych ssaków i ptaków, poznać ścieżki mrówek i zajrzeć do domu szerszenia. W ten niemal bajkowy świat leśnej gęstwiny wprowadzają zwiedzającego ożywione w animacji zwierzęta. Leśny zwierzyniec prezentuje się w scenerii pierwotnej puszczy tętniącej życiem, która kiedyś była rewirem łowieckim polskich władców.

Eksponowane na wystawie okazy fauny pochodzą z kolekcji Muzeum Przyrodniczego ISEZ PAN, a unikatowe żubry i jeleń zostały udostępnione przez Ośrodek Kultury Leśnej w Gołuchowie. W pomoc przy budowaniu wystawy włączyły się także Lasy Państwowe w Nadleśnictwie Rozwadów i w Nadleśnictwie Kolbuszowa oraz Polski Związek Łowiecki Zarząd Okręgowy w Tarnobrzegu.

#NiechŻyjePlaneta – wyzwanie nr 13

W ramach akcji #NiechŻyjePlaneta w dniach 10.05. - 23.05.2021r. w naszym internacie podjęliśmy się kolejnego dwutygodniowego wyzwania pod hasłem „Jak wydłużyć życie domowym sprzętom?”

Z pewnością każdy posiada w domu przedmioty, których najchętniej pozbyłby się - bo brakuje nóżki w krześle, bo biurko się chybocze, farba ze stołu się złuszcza lub drewniana szafa wyszła już z mody. Jednak prostymi sposobami można nadać im drugie życie. Proces recyklingu wymaga zaplecza technologicznego oraz specjalistycznych obiektów przetwórczych, a to przerasta możliwości zwykłych ludzi. Jednak istnieje też rodzaj „przetwórstwa odpadów”, któremu zasadniczo nie są w stanie podołać fabryki, natomiast doskonale radzą sobie wszyscy ci, którzy zużytym, niepotrzebnym przedmiotom chcą zapewnić drugie życie, jednocześnie chroniąc środowisko i ciesząc się dziełami własnych rąk podczas nadawania odpadom wyższej wartości. Bo właśnie temu służy upcykling! Nasi dziadkowie i babcie niejednokrotnie działali w zgodzie z duchem upcyklingu, np. szyjąc bluzki z tetrowych pieluch lub samodzielnie konstruując zabawki z resztek drewna albo tworząc ogrodowe zbiorniki na deszczówkę ze starych wanien. My też możemy w ten sposób dbać o naszą planetę!

Oto kilka wskazówek :

Przekręcanie materaca – Raz na pół roku przekręcać materac w poziomie. Dzięki temu zapewnisz sobie wygodny sen, a materac będzie zużywał się równomiernie i będzie służył dłużej.
Dokręcanie – Raz na pół roku sprawdź, czy Twoje meble (stoły krzesła, komody) nie kiwają się i są stabilne. W razie potrzeby dokręć śruby. To może przedłużyć im życie o wiele lat.
Impregnacja i zabezpieczenie – Wszystkie meble z litego drewna powinny być zabezpieczone odpowiednim preparatem. Ma to wzmocnić i zabezpieczyć podłoże lub materiał przed szkodliwym działaniem wilgoci, pleśnią , ale także przed zniszczeniem codziennego użytku.
Olejowanie - Aby drewniana lub bambusowa deska służyła jak najdłużej , trzeba regularnie zabezpieczać ją olejem.
Ochrona przed zarysowaniem – Używając samoprzylepnych ochraniaczy głównie na nogach krzeseł i stołów zapobiegniemy zarysowaniu i wgniataniu naszych podłóg.
Naprawianie - Nie każdy przedmiot w chwili uszkodzenia staje się bezużyteczny i musi trafić na śmietnik.
Przerabianie i ponowne wykorzystanie – To najlepszy sposób na danie sprzętom drugiego życia. Bogata gama forów i instruktaży oraz akcesoriów do renowacji czy przeróbek zachęca, abyśmy nie tylko odnawiali stare lub zniszczone meble, ale także twórczo zmieniali ich wygląd.

Na wystawie "Porównania 29"

W Spóldzielczym Domu Kultury w Stalowej Woli wychowankowie obejrzeli wystawę "Porównania 29" prezentującą dorobek artystyczny środowiska plastycznego Ziemi Sandomierskiej. Wystawa pokazuje aktualne tendencje w sztuce oraz przede wszystkim osiągnięcia artystów, których twórczość obejmuje różne dziedziny sztuki: malarstwo, rysunek, grafikę, fotografię oraz techniki unikatowe i własne.

Wśród prezentowanych prac obejrzeć można nagrodzone kompozycje: "Dziewczyna z gazetą" Artura Bartkiewicza, "Obcy bogowie" Andrzeja Karwata, "Przyjaciele Dorotki" Marka Pokutyckiego.

Tegoroczna 29. edycja "Porównań" ujawniła przede wszystkim zdecydowane i jasno określone osobowości twórcze, potrzebę równowagi, szczególnie w dzisiejszym świecie, jaką każdy odczuwa, poprzez uświadomienie sobie autentycznego znaczenia przekazu, jakim jest dzieło sztuki.

Kolejne odwiedziny w przytulisku Psia Przystań w Stalowej Woli

Wychowankowie i wychowawcy internatu RCEZ w Nisku kolejny raz odwiedzili przytulisko Psia Przystań w Stalowej Woli. Zawieźli nakrętki, karmę oraz koce, a także wyprowadzili psy na spacer.

Na wystawie w Niżańskim Centrum Historii i Tradycji

18 maja 2021 roku wychowankowie internatu obejrzeli w Niżańskim Centrum Historii i Tradycji dwie wystawy.

Jedna z nich to wystawa medali okolicznościowych z prywatnych zbiorów Tadeusza Wojcieszyna, niżańskiego kolekcjonera i numizmatyka. Zbiory zawierają 187 medali i monet o tematyce religijnej, patriotycznej i sportowej.

Drugą obejrzaną ekspozycją była wystawa stała "Jest takie miejsce...Nisko. Osada, wieś królewska, dobra kameralne, powiat, miasto". Nowością na wystawie jest ekspozycja militariów z okresu I wojny światowej ze zbiorów Muzeum Historii Ziemi Rudnickiej w Rudniku nad Sanem.

WYCIECZKA ROWEROWA – 12.05.2021

ZAPRASZAMY DO OBEJRZENIA RELACJI

#NiechŻyjePlaneta – wyzwanie nr 12

W ramach akcji #NiechŻyjePlaneta w dniach 26.04. - 09.05.2021r. w naszym internacie podjęliśmy się kolejnego dwutygodniowego wyzwania pod hasłem ,,Sadzimy drzewa, krzewy i rośliny”.

Ziemia nie może funkcjonować bez drzew. Drzewa regulują klimat, wspomagają obieg wody, pozwalają chronić i utrzymywać jakość gleby, dają schronienie niezliczonym gatunkom roślin i zwierząt i są ostoją bioróżnorodności. Obecnie bioróżnorodność raczej nie jest najważniejszym celem ludzkości, a wręcz przeciwnie. Na całym świecie gospodarka człowieka doprowadziła do tego, że w większości są tylko te gatunki roślin i zwierząt, które nam, ludzkości, są potrzebne. Według raportu naukowców ze Szwajcarii mimo tego, że tak zmieniliśmy krajobraz Ziemi, wciąż nie brakuje miejsc, które nadają się na zalesianie i jest ich wystarczająco wiele, by odzyskać zielone płuca planety. Niestety jest też pewien problem: czas działa na naszą niekorzyść. Ocieplający się klimat to gwarancja, że wiele obszarów w ciągu dwóch najbliższych dekad przestanie być zdatnych do życia, zarówno dla ludzi jak i roślin.

Dlaczego warto sadzić drzewa, krzewy i rośliny?

Pomagają nam oddychać czystym powietrzem, magazynują wodę i wpływają pozytywnie na równowagę ekologiczną środowiska. Lasy zajmują około 30% powierzchni Ziemi i stanowią dom dla ponad 60% wszystkich gatunków zamieszkujących naszą planetę. Jednocześnie co roku z naszej planety znika około 15 miliardów drzew. To tyle co 25% powierzchni Polski.
Oczyszczają powietrze. Drzewa poprzez liście i korę pochłaniają szkodliwe zanieczyszczenia i uwalniają tlen. W środowisku miejskim pochłaniają gazy takie jak tlenek azotu, ozon i tlenek węgla.
Filtrują wodę. Drzewa magazynują wodę i dzięki temu zmniejszają ryzyko wystąpienia klęsk żywiołowych takich jak powodzie i osuwiska. Korzenie drzewa działają jak filtry - usuwają zanieczyszczenia i spowalniają wchłanianie wody do ziemi.
Wspierają bioróżnorodność. Jedno drzewo może być domem dla setek gatunków owadów, grzybów, ssaków i roślin. Bez drzew leśne stworzenia nie miałyby gdzie żyć. Większość gatunków zamieszkujących naszą planetę mieszka w lasach.
Regulują klimat. Magazynując szkodliwe gazy cieplarniane drzewa pomagają schłodzić planetę. W miastach mogą obniżyć ogólną temperaturę nawet o kilka stopni Celsjusza. Dojrzałe drzewo wchłania przeciętnie około 20 kg CO2 rocznie, dzięki czemu nasze otoczenie jest zdrowsze i bezpieczniejsze do życia.
Mają wpływ społeczny. Drzewa pośrednio lub bezpośrednio są źródłem pracy dla ponad 1,6 miliarda osób na Świecie. Od leśników, przez drwali, po naukowców. Drzewa zapewniają drewno, które jest jednym z podstawowych surowców w gospodarce.
Zapewniają dobre samopoczucie. Drzewa mają istotny wpływ na nasze samopoczucie fizyczne i psychiczne. Pomagają zmniejszyć stres i niepokój. Cień pomaga chronić naszą skórę przed stale rosnącą surowością słońca. Co czwarty lek powstaje na bazie drzew i innych roślin.

Uczniowie RCEZ w Nisku wspólnie na rzecz okolicznych rzek

Wychowankowie internatu RCEZ w Nisku, tegoroczni maturzyści oraz wychowawcy internatu aktywnie włączyli się w VI edycję sprzątania Sanu, Tanwi i Barcówki. W sobotni poranek 8 maja 2021 roku w ramach sprzątania rzek zbierali odpady z terenów przybrzeżnych Barcówki.

#NiechŻyjePlaneta – wyzwanie nr 11

W ramach akcji #NiechŻyjePlaneta w dniach 12.04. - 25.04.2021r. w naszym internacie podjęliśmy się kolejnego dwutygodniowego wyzwania pod hasłem ,,Daj ubraniom drugie życie”.

Moda i trendy zmieniają się szybciej niż zużywa się nasza odzież, co często doprowadza do sytuacji, że mamy ubrania, których w ogóle nie założyliśmy lub użyliśmy je tylko raz.

Czy naprawdę potrzebujemy aż tylu ubrań?

Do wyprodukowania jednego bawełnianego T- shirtu potrzeba 2700 litrów wody. Do tego dochodzą jeszcze barwniki i chemikalia, którymi nadawany jest kolor, około 3 kg na 1 kg bawełny. Para dżinsów to już 14 000 litrów wody. Według raportu amerykańskiej Agencji Ochrony Środowiska (EPA) na 15 mln ton odpadów tekstylnych odzyskuje się tylko 15%. Na całym świecie ponad 60% ubrań można ponownie wykorzystać, a kolejne 35% można przetworzyć. To wszystko ma wpływ na naszą planetę i środowisko. Mówi się, że nadmiar w garderobie zabiera nam energię życiową i jest w tym dużo prawdy. Często, gdy mamy za duży wybór, nie wiemy, co wybrać. Do tego dochodzą wypchane półki, na których trudno utrzymać porządek. Jeżeli czegoś nie założyliśmy przez ostatni rok, pozbądźmy się tej rzeczy. Wcale nie musimy jej wyrzucać. Można sprzedać lub oddać ją komuś innemu. Dlatego nie wyrzucajmy, dbajmy o naszą planetę!

Co zrobić z niepotrzebnymi ubraniami, aby dostały drugie życie?

Zanieś do instytucji charytatywnych (PCK, Caritas)

Te organizacje za Ciebie przekażą odzież potrzebującym.

Oddaj za darmo przez internet

Dzięki tej opcji można się szybko pozbyć dużych ilości ubrań. Mamy przecież dostęp do osób z całej Polski a nawet świata, jednak najlepiej znaleźć kogoś, kto odbierze bezpośrednio bez potrzeby wysyłki.

Sprzedaj na portalu aukcyjnym lub ogłoszeniowym

W Polsce jest to najpopularniejsza forma pozbywania się używanych ubrań. Zdecydowanym plusem korzystania z portali vintage jest dostęp do wielu użytkowników i niskich cen. Za symboliczną złotówkę można ustrzelić niejedną perełkę. Trzeba jednak poświęcić trochę czasu na sfotografowanie rzeczy, sporządzenie opisu, wycenę, obsługę ogłoszenia i wysyłkę towaru.

Wymień się ubraniami

Bardzo popularna forma na świecie szczególnie w Stanach Zjednoczonych. W ten sposób pozbywamy się ubrań, butów, książek, mebli, a nawet żywności. W Polsce to zjawisko jest stosunkowo nowe, dopiero zyskuje zwolenników. Można zorganizować taką wymianę rzeczy na własnym osiedlu, wystarczy się porozumieć z sąsiadami bądź znajomymi. Sukces murowany, a przy tym dobra zabawa.

Wystaw ubrania przed domem lub w specjalnie przeznaczonym do tego kontenerze

To coraz bardziej popularny sposób na podzielenie się nadmiarem swoich rzeczy. Gdyby jednak nie zniknęły po kilku dniach, zabierz je z powrotem, by nie przyczyniać się do zaśmiecania okolicy i pozbądź się ich w inny sposób.

Nadaj ubraniom nowe życie

Dobrym pomysłem jest też przerabianie ubrań, dopasowanie ich do aktualnej mody i własnych potrzeb. Dzięki temu zyskują nie tylko nowy wygląd, ale też nowe życie.

Narodowy Dzień Ziemi

P R E Z E N T A C J A

X Konkurs „Kocham zwierzęta, bo…”

Zgłoszenia do 24 maja 2021. Organizatorem Konkursu jest: Industrialne Centrum Kultury w Rybniku- Niewiadomiu.

Celem Konkursu jest:
– przedstawienie zwierząt jako przyjaciół człowieka,
– uwrażliwienie na ich los,
– przypomnienie o konieczności dobrego traktowania i opiekowania się zwierzętami,
– upowszechnianie i popularyzacja fotografii jako dziedziny sztuki.

Konkurs ma charakter otwarty i skierowany jest do osób od 16 lat.

Nagrody:

Pula nagród do podziału przez Jurorów wynosi 1 500 zł.

Strona konkursu fotograficznego: http://www.dkniewiadom.eu/wydarzenia/zobacz/X-Ogolnopolski-Konkurs-Fotograficzny/

Po dodatkowe informacje proszę zgłaszać się do pani Beaty Bednarz.

Uwaga!

Rozpoczęła się rekrutacja do specjalnej edycji Sejmu Dzieci i Młodzieży

Rozpoczęła się specjalna, internetowa edycja Sejmu Dzieci i Młodzieży, której temat brzmi: Śladami kardynała Stefana Wyszyńskiego – w poszukiwaniu drogowskazów we współczesnym świecie według wartości i ideałów Prymasa Tysiąclecia. W jaki sposób możesz wykorzystać nauki kardynała Stefana Wyszyńskiego w obecnej rzeczywistości, w odniesieniu do swojego życia, do życia Twojej rodziny lub społeczności, w której mieszkasz?

KTO MOŻE WZIĄĆ UDZIAŁ W KONKURSIE?

Do udziału w projekcie zaproszeni są młodzi ludzie tworzący dwuosobowe zespoły, składające się z uczniów jednej szkoły lub zespołu szkół, którzy w dniu rozpoczęcia rekrutacji, tj. 30 marca 2021 roku, mają już ukończone 13 lat i którzy w dniu 1 czerwca 2021 roku nie ukończyli jeszcze 18 lat. Na stronie znajdziecie Regulamin udziału w SDiM oraz Przewodnik SDiM 2021, z którymi powinniście się zapoznać przed przystąpieniem do realizacji zadania. Zachęcamy także do śledzenia oficjalnej strony SDiM na Facebooku http://www.facebook.com/sejmdzieciimlodziezy.

Do udziału w konkursie możecie zgłaszać się do 6 maja 2021 r. do godz. 15:00, natomiast 10 maja 2021 r. o godz. 13:00 mija ostateczny termin opublikowania przez Was relacji z wykonanego zadania rekrutacyjnego na platformie SDiM. Do udziału w projekcie nie jest wymagana opieka nauczyciela nad zespołem, ale niezbędna jest zgoda rodziców lub opiekunów prawnych.

TERMINY:

- 30 marca – 6 maja do godz. 15:00 – rejestracja zespołów na platformie internetowej SDiM

- 10 maja do godziny 13:00 – ostateczny termin opublikowania przez zespoły wykonanego zadania rekrutacyjnego na platformie SDiM

- 10 – 28 maja – czas na ocenę zadań rekrutacyjnych

- 1 czerwca do godz. 15:00 – publikacja listy laureatów konkursu na platformie internetowej SDiM oraz na stronach internetowych organizatora i współorganizatorów

W JAKI SPOSÓB ZAREJESTROWAĆ SIĘ DO PROJEKTU?

Zgłoszenia do projektu dokonywane są tylko i wyłącznie przez rejestrację zespołu na stronie internetowej - sdim.sejm.gov.pl

REJESTRACJA KROK PO KROKU:

Wejdź na stronę sdim.sejm.gov.pl
Kliknij: REJESTRACJA
Przeczytaj regulamin
Wypełnij formularz zgłoszeniowy
Pobierz i załącz podpisaną zgodę rodzica/opiekuna prawnego
Wyślij zgłoszenie
Czekaj na akceptację

REALIZACJA PROJEKTU: Zadanie rekrutacyjne polega na przygotowaniu przez dwuosobowy zespół pracy w jednej z trzech kategorii, do wyboru:

PRACA PLASTYCZNA

Zadaniem uczestnika jest stworzenie – zgodnie z tematem wiodącym tegorocznego SDiM – pracy plastycznej w dowolnej technice, np.: rysunkowej, rysunkowo-graficznej, malarskiej, w formie przestrzennej lub płaskiej (praca płaska powinna być sporządzona w formacie nie mniejszym niż A4). Może to być np. obraz, plakat, collage, krótki komiks (jedna strona), infografika, mapa, rzeźba lub to, co Wam wyobraźnia podpowie. Prace plastyczne powinny spełniać wymogi: skan o rozdzielczości min. 300dpi lub fotografia o wymiarach najlepiej 4272 x 2848 pikseli. Pracę plastyczną należy dodać na platformę w formie linka w odpowiednim oknie [Praca plastyczna].

PRACA PISEMNA

Powinna być napisana zgodnie z tematem wiodącym konkursu, prozą, ale może zawierać wkomponowany w nią tekst wiersza własnego autorstwa. Powinna mieścić się na minimum 2 stronach A4, ale nie więcej niż na 5 stronach A4. Należy użyć czcionki Times New Roman o rozmiarze 12, interlinia powinna wynosić 1,15, a marginesy znormalizowane 2,5 cm. Praca może mieć formę rozprawki, twórczego opowiadania, pamiętnika, dziennika, sprawozdania, wywiadu lub każdej innej formy, którą kreatywność i wyobraźnia Wam podsuną.

Pamiętajcie! Każda praca konkursowa musi stanowić oryginalną twórczość zespołów biorących udział w konkursie. Nie może być ona obciążona prawami autorskimi na rzecz osób trzecich lub prawem do publikacji. Praca nie może w żadnej części stanowić plagiatu ani być kopią lub fragmentem innego utworu. Dopuszcza się stosowanie cytatów, jednak koniecznie wskażcie ich źródło i pamiętajcie, że nie mogą one przekroczyć 10% objętości przesłanej pracy (liczone jako liczba znaków ze spacjami)

Praca pisemna powinna zostać przez Was zapisana w formacie pdf. oraz umieszczona na platformie w odpowiednim oknie [Praca pisemna].

PRACA MULTIMEDIALNA

Może mieć postać:

niebanalnej prezentacji;
vloga filmowego (filmik w postaci wideobloga od 3 do 5 minut) – prezentującego efekty poszukiwań, pracy, związanego z sylwetką Prymasa, a szczególnie z jego nauczaniem i wpływem tych nauk;
filmu krótkometrażowego (od 3 do 5 minut) – w formie dokumentalnej lub fabularnej:
forma dokumentalna powinna zawierać wywiady oraz elementy ikonograficzne w postaci archiwalnych dokumentów lub fotografii, mogą być np. fotografie miejsc pamięci,
forma fabularna powinna być zrealizowana na podstawie napisanego wcześniej scenariusza; może to być film fabularny lub nagrana etiuda teatralna, w których odegracie role,
film poklatkowy – ciekawa forma tworzenia filmu, do której znajdziecie wskazówki w dalszej części przewodnika.
Wszystkie filmy powinny spełniać następujące standardy: format obrazu HD lub FULL HD, format mp4, kodek h. 264.
słuchowiska (od 3 do 5 minut) – format mp3, przydatne wskazówki w linku zamieszczonym poniżej.

Pracę multimedialną należy dodać na platformę w formie linka w odpowiednim oknie [Praca multimedialna].

Weź udział w SDiM poprzez wykonanie 5 kroków:

ZAPOZNAJ SIĘ Z TEMATEM
PRZECZYTAJ REGULAMIN
DOWIEDZ SIĘ JAK WYKONAĆ ZADANIE – ZAPOZNAJ SIĘ Z PRZEWODNIKIEM
ZAREJESTRUJ SWÓJ ZESPÓŁ - REJESTRACJA możliwa tylko do 6 maja do godz. 15.00
DZIAŁAJ

NAGRODY:

Organizator przyzna autorom zwycięskich prac nagrody rzeczowe:

za zajęcie I miejsca – członkowie zespołu otrzymają po jednym laptopie oraz zostaną zaproszeni na spotkanie z Marszałkiem Sejmu, które odbędzie się w gmachu Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej,
za zajęcie II i III miejsca – każdy członek zespołu otrzyma jeden czytnik e-booków oraz jeden głośnik bezprzewodowy, a oba zespoły zostaną zaproszone na spotkanie z Marszałkiem Sejmu, które odbędzie się w gmachu Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej,
za zajęcie IV i V miejsca – każdy członek zespołu otrzyma jeden czytnik e-booków, a oba zespoły zostaną zaproszone na spotkanie z Marszałkiem Sejmu, które odbędzie się w gmachu Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej,
pozostałe 225 zespołów otrzyma sejmowe upominki.

Wszyscy laureaci otrzymają zaświadczenia o udziale w Sejmie Dzieci i Młodzieży.

Informacja o specjalnej edycji Sejmu Dzieci i Młodzieży - https://www.ko.rzeszow.pl/_na_glownej/uwaga-rozpoczela-sie-rekrutacja-do-specjalnej-edycji-sejmu-dzieci-i-mlodziezy/

Sejm Dzieci i Młodzieży - https://sdim.sejm.gov.pl/

Regulamin - https://sdim.sejm.gov.pl/sdim_2021.nsf/page.xsp/regulamin

Osoby chętne proszę o zgłaszanie się do Justyny Solarz-Mazur (e-dziennik i platforma MSTeams)

#NiechŻyjePlaneta – wyzwanie nr 10

W ramach akcji #NiechŻyjePlaneta w dniach 29.03. - 11.04.2021r, w naszym internacie podjęliśmy się kolejnego dwutygodniowego wyzwania pod hasłem ,,Ekologiczne nawozy”.

Nawozy ekologiczne to nawozy przyjazne dla środowiska, które powstają w sposób naturalny. Nie zawierają substancji, ani domieszek chemicznych. Do produkcji nawozów ekologicznych wykorzystywane są takie składniki, jak np. obornik, kompost, mączka fosforytowa. Nawozy te dostarczają roślinom substancji odżywczych – makroelementów, mikroelementów oraz minerałów niezbędnych do ich poprawnego wzrostu. Nawozy ekologiczne, dzięki temu, że zawierają wyłącznie składniki naturalnego pochodzenia, są w pełni bezpieczne, zarówno dla roślin, jak i dla ludzi, środowiska oraz zwierząt. Nawozy ekologiczne nie mają wpływu na zapach i smak owoców, zwiększają odporność roślin, ułatwiają im pobieranie składników pokarmowych z gleby. Rośliny nawożone nawozami ekologicznymi, wolnymi od sztucznych chemicznych substancji, dają dorodne, zdrowe plony. Nawóz naturalny jest o wiele lepiej przyswajany przez rośliny niż sztuczny, nie dochodzi również do tak szybkiego wypłukania nawozu przez ruchy wód gruntowych, tak jak ma to miejsce w przypadku nawozów syntetycznych. Aby cieszyć się zdrową uprawą, oprócz stosowania nawozów naturalnych, warto korzystać z ekologicznych środków ochrony roślin. Połączenie ekologicznego nawożenia z naturalnymi środkami ochrony roślin to gwarancja udanego i zdrowego plonu, a także dbania o naszą planetę. Nawozy ekologiczne możemy kupić, zwracając uwagę na ich skład lub przygotować samodzielnie w domu.

Poniżej kilka przepisów na nawozy ekologiczne do roślin i warzyw przygotowywane przez wychowanków i wychowawców naszego internatu:

Nawóz ze skorupek jaj

Skorupki jaj są bogate w wapń. Jeśli nie masz czasu, możesz je tylko pokruszyć i od razu wymieszać z ziemią. Lepszy jednak nawóz ekologiczny otrzymasz, gdy skorupki zalejesz wodą na kilka dni i dopiero gdy woda zmętnieje, podlejesz nią rośliny. Uwaga! Ten naturalny nawóz możesz stosować nie częściej niż co dwa tygodnie. Świetnie nadaje się do lawendy, piwonii, cukinii, ogórków, pomidorów, a także wszystkich roślin doniczkowych.

Popiół drzewny

Jeżeli nie chcesz używać jajek (bo np. boisz się, że będzie śmierdzieć zgnilizną w domu) możesz użyć spokojnie popiołu z kominka. Warunek jest jeden – możesz palić tylko drewnem “czystym”. Wszelkie drewno barwione, impregnowane czy lakierowane odpada. Tektura, papier, butelki, plastik, listy z Zusu, ulotki polityków – także odpadają. Popiół drzewny to nawóz o bardzo dużym stężeniu wapnia, ale bogaty jest też w magnez, potas i fosfor. I nie wolno z tym popiołem przesadzić, w myśl zasady “co za dużo, to nie zdrowo, 60-80g popiołu na średniej wielkości doniczkę spokojnie wystarczy. By spełnił swoje właściwości, musimy go wymieszać z wierzchnią warstwą gleby (na głębokości jakiś 2cm) i podlać. Tylko tyle i aż tyle.

Nawóz ze skórki od banana

Skórka od banana zawiera bardzo dużo potasu. Ekologiczny nawóz możesz przygotować na kilka sposobów. Najprościej jest skórki z kilku bananów wysuszyć, suche pokruszyć (jeszcze lepiej przepuścić przez maszynkę do mięsa) i nasypać pod roślinę. Możesz też proszek rozpuścić w wodzie i podlewać nim rośliny. Zbyt skomplikowane? Zakop świeżą skórkę wprost do ziemi. Bananowy nawóz ekologiczny wzmacnia zwłaszcza rośliny kwitnące. Odstrasza też mszyce.

Nawóz z kawy i herbaty

Nie od dziś wiadomo, że są rośliny, które uwielbiają kawę i herbatę. Oczywiście fusy. Do „kawoszy” należą m.in. jagody, borówki amerykańskie, marchew, a z kwiatów azalie, róże, rododendrony i hortensje. Aby przygotować im ekologiczny nawóz, zmieszaj przesuszone fusy z kawy z glebą (w proporcji 1 fusów na 3 ziemi) i podsyp rośliny, przekopując glebę do głębokości 10-15 cm. Takim nawozem dokarmiaj rośliny raz miesiącu.

Odżywka z drożdży

10 dag drożdży rozpuścić w 10 l letniej wody i odstawić na 1 godzinę. Podlewać rośliny dwa razy w miesiącu.

Mleko w proszku

Jak mamy małe dzieci w domu, to mleka w proszku mamy w bród. I jeżeli tylko została nam resztka Bebiko, Bebilon, Hipp, Humana czy Nestle – użyjmy go jako nawozu dla roślin. Białko, którego w owym mleku jest mnóstwo, to najlepszy dodatek do gleby dla roślin wapniolubnych. Przesadzając rośliny dodajmy nawet odrobinę tego mleka, a liście naszych roślin będą przyciągać swoim wyglądem nawet największych roślino-sceptyków. Musimy jednak uważać z mieszankami nawozów, szczególnie z nawozem z drożdży, ponieważ mleko zwalcza grzyby!

Żelatyna

Jest świetnym źródłem azotu dla gleby i przede wszystkim – banalnie prosta w przygotowaniu. Wystarczy już jedna łyżka żelatyny, a nasza roślina dostanie “wiatr w żagle”. Rozpuszczamy ją w szklance gorącej (nie wrzącej) wody i czekamy aż się rozpuści. Następnie dodajemy do roztworu litr wody i gotowym specyfikiem podlewamy nasze rośliny. Żelatyna jako nawóz, jest uniwersalna dla wszystkich roślin, a najlepiej sprawdzi się wśród roślin produkujących tlen, czyli np. Sanseweria lub Fikus.

Nawóz z pokrzywy

Przykładem nawozu, po którym pomidory rosną jak szalone, jest naturalny nawóz z pokrzywy. Pokrzywy są bogate w składniki pokarmowe takie jak: azot, potas i magnez, żelazo, wapń, krzem, mangan, cynk, kwasy organiczne i sole mineralne. Ponieważ nawóz z pokrzyw zawiera wiele cennych składników pokarmowych, wpływa na wzrost i rozwój roślin, kwitnienie, a w konsekwencji plonowanie. Płynnym nawozem z pokrzyw zasila się rośliny rosnące w gruncie, a także rośliny pomidora rosnące w pojemnikach. W ten sposób uzyskuje się szybką poprawę wzrostu roślin o słabej kondycji. Warto też dodać, że nawóz z pokrzyw do pomidorów nie tylko dostarcza roślinom potrzebnych skłądników odżywczych i poprawia ich wzrost, ale też zmniejsza ich zapadalność na choroby pomidorów.

Nawóz z pokrzyw do pomidorów wykonuje się w postaci tzw. gnojówki. Najwięcej składników pokarmowych zawierają pokrzywy, które nie kwitną, zatem do przygotowania nawozu zbierzmy pokrzywy wiosną.

Potrzebujemy 1kg pociętej pokrzywy, 10 litrów wody oraz plastikowego wiaderka. Pociętą pokrzywę umieszczamy w wiaderku, zalewamy wodą i pozostawiamy do sfermentowania na czas od jednego do dwóch tygodni - w zależności od pogody (wysoka temperatura przyśpieszy proces fermentacji). Raz dziennie mieszamy dokładnie zawartość wiaderka, co pozwala przyśpieszyć proces fermentacji.

Nawóz z pokrzyw do pomidorów podczas fermentacji wydaje ostry, nieprzyjemny zapach i mocno się pieni. Dlatego warto dodać do niego mączkę skalną, co złagodzi nieco silną woń płynu, wzbogacając go dodatkowo w potas. Świetnie do tego celu nadaje się mączka bazaltowa. Podobnie na złagodzenie zapachu zadziałają kwitnące rośliny kozłka lekarskiego.

Kiedy gnojówka z pokrzyw przestaje się pienić, jest gotowa do użycia. Tak przygotowany nawóz z pokrzyw do pomidorów należy stosować dopiero po rozcieńczeniu z wodą w stosunku 1:10. Po rozcieńczeniu, pomidory podlewamy takim nawozem co dwa tygodnie.

Jeżeli nie mamy dostępu do pokrzyw lub warunków, aby przygotować gnojówkę, warto wykorzystać dostępne w sklepach gotowe preparaty z pokrzywy.

Występują one w dwóch wersjach:

koncentrat do podlewania i oprysku stymulujący wzrost roślin,
gnojówka do oprysku przeciw chorobom i szkodnikom

Dzięki nim możemy w pełni korzystać z dobrodziejstw pokrzywy, bez konieczności samodzielnego zbierania ziela i przygotowywania preparatów.

Domowe zwalczanie pleśni i grzybów

Zwalczanie pleśni lub grzybów możemy przeprowadzić wieloma metodami. Biała pleśń lub grzyb na kwiatku źle znoszą posypywanie cynamonem. Niekiedy jest to wystarczające działanie, które pozwala uchronić rośliny doniczkowe. Jeśli ziemia pleśnieje intensywniej, należy regularnie spryskiwać ją preparatem grzybobójczym. Domowe sposoby na preparat grzybobójczy polegają na sporządzeniu wywaru z czosnku, pokrzywy lub cebuli. Wywar z tych roślin posiada właściwości grzybobójcze i pomaga zlikwidować biały nalot na ziemi z kwiatami. Domowe sposoby są jednocześnie bezpieczne dla samych kwiatów oraz osób znajdujących się w pomieszczeniu. Do sporzadzenia grzybobójczego środka potrzebujemy pół ząbka czosnku i 4 szklanki wody. Czosnek dokładnie rozdrabniamy i pozostawiamy w przegotowanej, chłodnej wodzie na 24 godziny. Po tym czasie możemy używać go do spryskiwania podłoża i całej rośliny. Skutecznie zwalcza pleśń w doniczce, może też pomóc w walce z przędziorkami, mszycami oraz tarcznikami.

Oprysk z drożdży na pomidory i ogórki

Oprysk pomidorów drożdżami przeciwko zarazie ziemniaczanej to słynny przepis polecany przez ekologicznych ogrodników. Może on pomóc też w ochronie innych warzyw, jak ogórki czy ziemniaki, a przygotowanie tego oprysku jest bardzo proste.

Aby przygotować oprysk z drożdży na ogórki i pomidory, wystarczy jedną 100g kostkę drożdży piekarskich rozpuścić w 10 litrach wody. Po dokładnym rozpuszczeniu drożdży mikstura jest gotowa, aby wlać ją do opryskiwacza. Ważne jedynie, aby użyć drożdży świeżych, sprzedawanych w kostkach. Dla najlepszej skuteczności oprysk pomidorów i ogórków drożdżami warto powtarzać co tydzień. Najlepiej stosować regularnie zapobiegawczo, aby uniknąć pojawienia się chorób na pomidorach i ogórkach. Jeśli jednak tego nie robiliśmy, oprysk z drożdży można też zastosować po zauważeniu choroby, co powinno zahamować jej dalszy rozwój.

Wywar ze skrzypu polnego

Jak przygotować: 1 kg świeżych lub 200 g suszonych roślin zalać 10 litrami wody i moczyć przez całą dobę, następnie zagotować i trzymać na bardzo małym ogniu przez 30 minut. Po przestygnięciu przecedzić i zastosować do oprysków w rozcieńczeniu z wodą 1:3.

Gnojówka 1:5 mączniak prawdziwy, choroby wywoływane przez grzyby glebowe opryskiwać rośliny i glebę przez cały okres wegetacji co trzy tygodnie przez trzy dni, w czasie słonecznych dni przed południem

Gnojówka 1:4 wzmacnia rośliny, uzdrawia glebę podlewać rośliny i glebę kilkakrotnie w okresie wegetacji Gnojówka fermentująca (4-5 dniowa) przędziorki, miseczniki, tarczniki, mszyce opryskiwać rośliny w czasie słonecznych dni przed południem

Wywar 1:5 (proporcje jak dla wyciągu) mieszanina z gliną służy do zaprawiania korzeni kapusty maczać korzenie kapusty przeciwko kile kapusty w razie potrzeby

Wywar 1:4 mączniak prawdziwy i rzekomy, rdze, parch jabłoni, kędzierzawość liści brzoskwini, zaraza ziemniaczana, septorioza pomidora opryskiwać glebę i rośliny kilkakrotnie co 2-3 tygodnie

Wywar 1:3 szara pleśń opryskiwać rośliny co trzy tygodnie przez trzy dni przed południem

Wyciąg nierozcieńczony (1 kg świeżego lub 200g suchego ziela na 10l wody na 12h) mszyce opryskiwać rośliny w razie potrzeby

Wyciąg 1:5 wzmacnia rośliny (zobacz wywar 1:4) opryskiwać rośliny kilkakrotnie w okresie wegetacji

Napar 1:4 uodparnia rośliny na mączniaki, zgnilizny, rdze, parch, kędzierzawość liści brzoskwini, zarazę ziemniaczaną na pomidorach opryskiwać rośliny i glebę od końca marca do października co 2 tygodnie, zwłaszcza w wilgotne lata

Napar 1:5 (1 kg świeżego skrzypu i 0,5 kg wrotyczu lub 200g suszu) zmieszany w 1/3 z naparem z wrotyczu chroni przed mszycami, misecznikami, tarcznikami opryskiwać rośliny po pojawieniu się szkodników

Skrzyp – wyciąg na szarą pleśń

To naturalny preparat na szarą pleśń, np. truskawek. Skrzyp zawiera krzem, który rozpuszcza się w wodzie i chroni rośliny. Wyciąg jest łatwy do zrobienia. Nie trzeba go gotować.
Termin zbioru: maj i czerwiec (V-VI) Składniki: świeży skrzyp (koniecznie bez rozłogów podziemnych) – tyle, aby luźno zajął 1/2 wiaderka, woda (z kranu albo deszczówka) – tyle, aby jej powierzchnia była kilka centymetrów poniżej krawędzi wiaderka (dzięki temu łatwiej je przenosić, a potem nalewać preparat) Czas przygotowania 12 godzin.Włożyć skrzyp do wiaderka. Można go ewentualnie pociąć na kawałki. Jest wtedy trochę bardziej skuteczny, ale trudniej go przecedzić (trzeba używać gazy lub gęstego sita). Zalać wodą. Ustawić w półcieniu lub cieniu. Po 12 godzinach przecedzić. Przelać do rozpryskiwacza albo konewki z sitkiem.

Wyciąg ze skrzypu zapobiega szarej pleśni. To choroba grzybowa, która najczęściej występuje podczas deszczowej pogody. Chorują na nią m.in. fasola, majeranek, maliny, sałata, porzeczki, truskawki. Największe spustoszenie sieje wśród truskawek. Objawy to spleśniałe owoce – są pokryte pylącym się kożuchem szarej pleśni. Gdy deszcz pada przez kilka dni, szara pleśń może zniszczyć wszystkie owoce. Nierozcieńczonym preparatem ze skrzypu opryskuje się lub podlewa rośliny na liście. Najlepiej robić to rano, by liście szybko wyschły w ciągu dnia. Można też wykonać oprysk tuż po deszczu.

W przypadku truskawek najskuteczniejsze jest stosowanie wyciągu ze skrzypu na początku kwitnienia. Dodatkowo w tym okresie warto podlać truskawki (przy korzeniach) gnojówką z cebuli, gnojówką z czosnku, gnojówką z cebuli z czosnkiem albo gnojówką ze skrzypu. Ze świeżego lub suszonego ziela można też przygotować wywar ze skrzypu (na kuchence). Stosuje go w zapobieganiu takich chorób grzybowych jak: kędzierzawość liści brzoskwini, mączniak prawdziwy, mączniak rzekomy, rdza oraz szara pleśń. Zaletą wyciągu ze skrzypu jest brak konieczności gotowania (niezbędne przy wywarze ze skrzypu). Dlatego łatwo go wykonać np. działce, gdzie nie ma kuchenki. Skrzyp, który zostanie z wyciągu, można wrzucić do kompostownika. Warunek: nie może mieć podziemnych rozłogów, bo zachwaszczą ogród. Na kompost nadają się wyłącznie zielone części skrzypu.

Warsztaty plastyczne w internacie

Od kilku tygodni wychowawcy internatu spotykają się, by odkrywać swoje talenty manualne i rozwijać pasje oraz umiejętności w zakresie różnych technik plastycznych. W zajęciach uczestniczą ci, którzy chcą przekazać swoje umiejętności, jak i ci, którzy chcą nauczyć się czegoś nowego. W czasie zajęć inspirujemy się wzajemnie i poszukujemy pomysłów na ciekawe zajęcia w Internecie.

W ramach zajęć wykonywaliśmy kartki i ozdoby świąteczne, które przekazane zostały podopiecznym Domu Pomocy Społecznej w Stalowej Woli. Kolejne warsztaty poświęcone zostały malowaniu na porcelanie i robótkom szydełkowym.

Najważniejsza jest pasja i radość tworzenia, którą chcemy przekazać naszym wychowankom.

Wspólne spędzony czas, wspólnie podejmowane działania sprzyjają także lepszej integracji zespołu wychowawców.

#NiechŻyjePlaneta – wyzwanie nr 9

W ramach akcji #NiechŻyjePlaneta w dniach 15.03. - 28.03.2021r, w naszym internacie podjęliśmy się dwutygodniowego kolejnego wyzwania pod hasłem ,,Wybieramy żywność ekologiczną”.

Co to jest żywność ekologiczna ?

To żywność wysokiej jakości uzyskiwana z produktów roślinnych lub zwierzęcych, które wytwarzane są w systemie gospodarstwa ekologicznego, tzn. takiego, w którym unika się stosowania chemicznych środków ochrony roślin, nawozów sztucznych, regulatorów wzrostu, dodatków do pasz. To produkty bezpieczne, bogate w substancje odżywcze, zawierające więcej witamin, minerałów i innych cennych składników, niż produkty otrzymane w konwencjonalny sposób. Nie dostarczają żadnych toksycznych substancji chemicznych i są gwarantem dobrego, naturalnego smaku, pozbawionego takich dodatków, jak np. wzmacniacze smaku. Co warte podkreślenia, żywność ekologiczna jest produkowana bez użycia organizmów genetycznie zmodyfikowanych oraz nie jest poddawana promieniowaniu jonizującemu. To również produkty, których negatywne oddziaływanie na środowisko jest maksymalnie ograniczone lub całkowicie zlikwidowane.

Produkty ekologiczne znajdziemy w sklepach oznaczone znakiem Bio, ale także produkty wytwarzane i uprawiane przez nas w domu zaliczamy do produktów ekologicznych (owoce i warzywa z własnego ogrodu, przetwory czy produkty mączne ). Korzystając ze ekologicznej żywności dbamy nie tylko o nasze zdrowie, ale także chronimy naszą planetę.

Wspieramy Psią Przystań w Stalowej Woli

Bezdomne psiaki oczekujące na swój prawdziwy, stały i kochający dom potrzebują wsparcia. Wychowawcy internatu kolejny już raz odwiedzili Psią Przystań ofiarując karmę, koce, środki czystości i zakrętki.

Etnoilustracje. Między światami. Magia obrzędów wiosennych.

Muzeum Regionalne w Stalowej Woli w dniach 14.03-13.06.2021 roku zaprasza do obejrzenia wystawy Etnoilustracje. Między światami. Magia obrzędów wiosennych.

Etnoilustracje to zbiór bajkowych scen, które zachwycą międzypokoleniowe grono odbiorców. Projekt przybliża wątki związane z rodzimą tradycją. Prace łączą motywy graficzne, inspirowane wzornictwem ludowym, z humorystycznymi gadkami, animującymi przedstawione sceny. Te zabawne anegdoty przypominają opowieści charakterystyczne niemal dla każdej małej społeczności. Dzięki Etnoilustracjom widzowie mogą na nowo odkryć półfantastyczny świat zdarzeń, przedmiotów i postaci, które inspirują nas do spoglądania w przeszłość – po to byśmy mogli na nowo odkrywać teraźniejszość – wspólne miejsca, wartości i historie. Bajkowe sceny, choć nawiązują do dawnej obrzędowości i obyczajowości, wciąż są aktualne. Odwołują się do źródeł etnograficznych, obiektów i opowieści ludzi, którzy wciąż kultywują swoje tradycje lub są z nimi silnie związani.

Wystawa została stworzona we współpracy z działem etnograficznym Muzeum Regionalnego w Stalowej Woli. Tym razem bajkowe sceny autorstwa Moniki Michaluk i Michała Stachowiaka stały się zaledwie punktem wyjścia do zaprezentowania sylwetek prawdziwych bohaterów. Są nimi lokalni rzemieślnicy oraz twórcy ludowi. Zwiedzający będą mogli poznać sylwetki takich podkarpackich twórców, jak Jan Puk (rzeźbiarz, zabawkarz), Maria Kozłowa (twórczyni ludowa, poetka), Anna Rzeszut (hafciarka, działaczka kulturalna) czy Henryk Kurzyna (garncarz).

Etnoilustracje – między światami to wystawa dedykowana szczególnie dzieciom. Połączenie świata bajki i żywych obiektów to niezwykłe doświadczenie edukacyjne. Oprócz wytworów rękodzielniczych, ważnymi eksponatami będą tutaj również surowce naturalne (drewno, wiklina, gałęzie wierzby, glina czy zboże), które posłużyły twórcom do wykonania przedmiotów użytkowych. Dzięki zasobom Muzeum Regionalnego w Stalowej Woli widzowie będą mogli poznać różne aspekty związane z wiosenną, lokalną obrzędowością i obyczajowością.

Wystawa rękodzieła artystycznego "Nitką malowane"

Do końca marca br. w Centrum Historii i Tradycji w Nisku można oglądać wystawę rękodzieła artystycznego pt. "Nitką malowane".

Na wystawie prezentowanych jest 90 prac ośmiu autorek: Małgorzaty Ożgi, Krystyny Czyż, Alfredy Przybyło, Anety Olko, Lucyny Lubienieckiej, Wandy Świderskiej, Haliny Sarnikowskiej i Alicji Sochackiej.

To już 24. edycja tego cieszącego się wciąż dużą popularnością artystycznego wydarzenia. Sama idea prezentacji prac rękodzieła artystycznego narodziła się kilkadziesiąt lat temu.

Działający kiedyś przy „Sokole” Klub Twórcy Amatora skupiał ludzi o różnych pasjach, m.in. osoby, które dziergały i haftowały. Na początku ich prace prezentowane były w plenerze. Z czasem wystawy te stały się cykliczne, ogarniały coraz większą liczbę artystów i przeniesione zostały do sal Niżańskiego Centrum Kultury „Sokół”. Przez długi czas swoje pracy pokazywały tam również kobiety z Aresztu Śledczego w Nisku.

Obecną edycję cechuje stonowana kolorystyka prezentowanych przedmiotów. Przeważa elegancka biel, jasne beże i szarości. Można zobaczyć misternie wydziergane serwetki, serwety, bieżniki, obrusy, firanki, przedmioty dekoracyjne i elementy garderoby.

STANISŁAW LEM - INFOGRAFIKA

"WSZYSTKO PŁYNIE"

Wystawa malarstwa Danuty Gaweł

Od 26 lutego 2021 roku w Galerii TŁO w Miejskim Domu Kultury w Stalowej Woli oglądać można wystawę malarstwa Danuty Gaweł.

Jest absolwentką Filologii Polskiej Uniwersytetu Rzeszowskiego oraz Wydziału Malarstwa ASP w Krakowie pod kierunkiem profesora Andrzeja Bednarczyka.

Eksponuje obrazy na wystawach w naszym kraju. Lubi utrwalać w swoich pracach koloryt polskiego krajobrazu, w szczególności rzeki.

„Maluję z pasją – intuicyjnie, bez zapatrzenia we współczesne tendencje i modę. Tak jak każdy, jestem wtopiona w społeczność, gdzie są odpływy i przypływy. Na wszelkie zawirowania w świecie reaguję bez paniki. Uważam, że warto zapatrzeć się na przyrodę, która również cierpi, ale nie wymusza od człowieka niczego, co byłoby dla Niego zniewoleniem. Wszystko się zmienia obok nas i w nas. Mając świadomość tego, jest znacznie lżej, kiedy obserwuje się ruch w przyrodzie.”

Na wystawie znajduje się 50 prac, które powstawały na przestrzeni kilku ostatnich lat. Jak podkreśla autorka, w swojej twórczości posługuje się wrażeniami, czasem intuicją. Bardzo ważny jest dla niej kolor, przenikanie się kolorów. Lubi malować te same lub podobne tematy o różnych porach dnia, tak by zmieniało się światło, otaczająca przyroda.

- Człowiek maluje to, co widzi. Gdy coś mnie zachwyci, wywoła silne wrażenie, to ja potem muszę to oddać na tyle, na ile to czuję i widzę. Staram się fascynować kolorem. Bez fascynacji, bez zapatrzenia w to piękno, trudno jest malować- mówi Danuta Gaweł.

Wystawa „Wszystko płynie” pokazuje, że cały świat i nasze otoczenie wciąż się zmienia. I tak jak dwa razy nie można wejść do tej samej rzeki, nie da się też i przeżyć ponownie tego samego w ten sam sposób.

- San jest mi najbardziej bliski i tutaj te obrazy najczęściej pokazują moje najbliższe środowisko, moje spacery z psem, samotne wędrówki, przeciskania się po drzewach. Czasami upadam, by dotrzeć do jakiegoś ciekawego zakątka, wtedy robię zdjęcia. Posiłkuję się w malowaniu zdjęciami, bo nie zawsze mogę stanąć za sztalugą i jak to się mówi, cały czas malować. Staram się namalować obraz szybko, żeby nie stracić tego pierwszego wrażenia, które jest najlepsze- mówi autorka.

Jej świat jest bez wątpienia subiektywnym spojrzeniem na rzeczywistość. Warto zajrzeć więc do duszy artystki przez pryzmat jej prywatnej sztuki, sztuki, którą zechciała się z nami podzielić.

Pod adresem:

https://www.facebook.com/watch/?v=422302592194094

wysłuchać można, co autorka prac mówi o swojej twórczości.

Wystawa "Podróż do Japonii"

w Muzeum Regionalnym w Stalowej Woli

W dniach 21.02.-30.06.2021 roku w Muzeum Regionalnym w Stalowej Woli w Galerii Malarstwa Alfonsa Karpińskiego można obejrzeć wystawę czasową PODRÓŻ DO JAPONII. Z kolekcji Muzeum Manggha.

Na wystawie zobaczyć można porywające krajobrazy i architekturę, spotkać interesujących ludzi, poznać ich zwyczaje, codzienne życie i ulubione potrawy. Oglądający zbliżą się do tego fascynującego kraju poprzez rysunki, fotografie, rzeźby, drzeworyty, będące znakami zachwytu i refleksji.

Wystawa została przygotowana we współpracy z Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej Manggha w Krakowie. Jej narrację budują rysunki Andrzeja Wajdy i reportażowo-dokumentalne fotografie z lat trzydziestych XX w. Ze’eva Aleksandrowicza i Franza Stoedtnera, obiekty Aliski Lahusen inspirowane laką, tradycyjną techniką japońską, i drzeworytami Hiroshigego, a dopełniają współczesne wizerunki Japończyków w fotografiach Hiroha Kikaia.

„Nawet najdłuższa podróż zaczyna się od pierwszego kroku”. Wystawa Podróż do Japonii w Muzeum Regionalnym w Stalowej Woli jest niczym innym jak początkiem tej podróży.

Ze’ev Wilhelm Aleksandrowicz (1905–1992), fotograf amator, urodził się w znanej żydowskiej rodzinie przedsiębiorców z branży papierniczej (prowadzącej firmę „R. Aleksandrowicz i Synowie”). W 1934 roku odbył podróż dookoła świata, od 29 listopada do 23 grudnia przebywał w Japonii, gdzie wykonał ponad dwa tysiące zdjęć na czarno-białej kliszy małoobrazkowej aparatem marki Leica. Muzeum Manggha otrzymało sto czterdzieści z nich. Japońskie fotografie Aleksandrowicza to interesujący zapis zderzenia Zachodu ze Wschodem, spotkania odmiennych kultur i odmiennych ludzi. Krajobrazy, zabytki architektury, przypadkowo napotkani ludzie, biedni i bogaci, w teatrze, na stacji kolejowej i metra, w drodze i w świątyni, dzieci, studenci – to zapis nieistniejącego już dzisiaj świata, fotograficzne ukiyoe.

Franz Stoedtner (1870–1945), historyk sztuki i wydawca, uważany jest za jednego z prekursorów fotografii dokumentalnej. W 1895 roku założył Institut für wissenschaftliche Projection w Berlinie, jedną z pierwszych komercyjnych instytucji, która rozpowszechniała fotografie w celach naukowych. Obrazy sprzedawane w formie szklanych slajdów szczególnym uznaniem cieszyły się jako pomoce dydaktyczne na niemieckich uczelniach.

Stoedtner podjął się przedsięwzięcia na niezwykłą jak na ówczesne czasy skalę – w jego archiwum znalazło się ponad dwieście tysięcy zdjęć. Przedstawiały one rozmaite zakątki świata i podzielone były na zestawy o różnorodnej tematyce: bliskie i dalekie kraje, historia sztuki, technika. Jeden z takich zestawów przedstawiał Japonię.

Fotografie wykonano na dwóch z czterech głównych wysp japońskich – Kiusiu i Honsiu, najprawdopodobniej na przełomie 1936 i 1937 roku. Ukazują one kraj siedemdziesiąt lat po epokowym wydarzeniu, jakim była restauracja Meiji: upadek wojskowego reżimu rodu Tokugawa i odzyskanie władzy przez cesarza, otwarcie zamkniętych przez ponad dwieście pięćdziesiąt lat granic i zderzenie z kulturą Zachodu – zetknięcie tego, co tradycyjne, z tym, co nowoczesne.

Lata, które nadeszły po epoce Meiji, upłynęły pod znakiem modernizacji kraju przeprowadzonej na niespotykaną wcześniej skalę. Dla Japonii był to czas wielkich społecznych napięć: prób pogodzenia rodzimych zwyczajów z tymi napływającymi z Zachodu, konieczność zredefiniowania własnej tożsamości i zajęcia stanowiska wobec zmieniającego się, niespokojnego świata. Lata dwudzieste i trzydzieste to także wstęp do nadzwyczajnej militaryzacji Japonii. I choć niewiele na to wskazuje – obiektyw skupia się na świętach, zwyczajach, pięknych widokach – zdjęcia przedstawiają kraj w przeddzień wojny.

Jedną z najcenniejszych części kolekcji Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej Manggha jest unikatowy zbiór prac na papierze – szkiców i rysunków – Andrzeja Wajdy (1926–2016). Do najbardziej interesujących należą te z podróży do Japonii. Reżyser odwiedził ten kraj siedem razy – w 1970, 1980, 1987, 1989, 1992, 1993 i 1996 roku – w tym sześć razy z żoną, Krystyną Zachwatowicz-Wajdą. Podczas każdej podróży notował, szkicował, zapamiętując najistotniejsze elementy innej, obcej, kultury, nieznanego kraju. Kraju, który z czasem stał się „Ich Japonią”.

W czternastu notesach i szkicownikach odnajdziemy „obrazkową” opowieść nie tylko o Japonii, lecz także, a może przede wszystkim – o malarzu-reżyserze, o jego preferencjach artystycznych, inspiracjach i odkryciach. Jak wiadomo, szkicowanie dla Andrzeja Wajdy było formą komunikacji ze światem, funkcją pamięci. Na przedstawiamy japońskie szkice chronologicznie, zgodnie z rytmem odbytych przez reżysera podróży. Układ ten zdaje się znakomicie ilustrować kolejne etapy poznania, zachwytu i refleksji nad inną kulturą i sztuką.

Hiroh Kikai (1945–2020), jeden z najważniejszych japońskich artystów fotografików. Od ponad czterdziestu lat fotografował ludzi spotkanych w Asakusie w Tokio, zawsze w ten sam sposób: w dziennym świetle, na tle czerwonej ściany buddyjskiej świątyni Senjōji ustawiał osobę, prosząc, aby opowiedziała kim jest i czym się zajmuje – stanowiło to później podstawę opisu zdjęcia. Każdej osobie poświęca zawsze tyle samo czasu – 10 minut. Ulotność chwili zderzona zostaje z realną rzeczywistością.

Fotografuję ludzi, odkąd zajmuję się fotografią. Zazwyczaj zaczepiam nieznajomych gdzieś w centrum miasta, proszę o zgodę i robię im zdjęcie. Zasady są proste. Pomimo że wybieram nietuzinkowe postacie, staram się unikać patrzenia „z góry” bądź gloryfikowania ich. Właśnie dlatego moje portrety to nie tylko zwykłe twarze fotografowanych „obiektów”, to twarze pełne wyrazu, emanujące trudnym do określenia urokiem (Hiroh Kikai).

Utagawa Hiroshige (1797–1858), obok Utamara i Hokusaia, należy do największych artystów ukiyo-e, tych którzy decydująco wpłynęli na sztukę zachodnią XIX i XX wieku. Obok drzeworytu zajmował się malarstwem, interesowały go różne szkoły japońskie, a także sztuka zachodnia; szczególnie fascynowała go perspektywa nowożytna, która w zasadniczy sposób wzbogaciła jego dzieła.

Co prawda Hiroshige pochodził z rodziny samurajskiej, jednakże identyfikował się z mieszczańską kulturą Edo, stąd też z łatwością przedstawiał jej charakterystyczne elementy, ukazując wizerunki pięknych kobiet, portrety aktorskie, sceny teatralne. Niemniej zasłynął przede wszystkim jako twórca serii krajobrazowych takich jak: Pięćdziesiąt trzy stacje na gościńcu Tōkaidō, Osiem widoków prowincji Ōmi, Sto widoków słynnych miejsc w Edo. W mistrzowski sposób przedstawiał pejzaż w różnych porach roku i dnia, w zmiennych efektach pogody. Stosował nowatorskie chwyty kompozycyjne, niekonwencjonalne rozwiązania przestrzeni, oryginalny sposób kadrowania fragmentów rzeczywistości. Te naturalistyczne, a zarazem nastrojowe grafiki tworzą niezwykłą i przejmującą wizję Japonii. Znanych jest około dziesięciu tysięcy jego dzieł.

Laka japońska (urushi 漆) jest tworzona na bazie żywicy pozyskiwanej z drzewa Toxicodendron vernicifluum (sumak lakowy), rosnącego na południowo-wschodnich wybrzeżach Azji. Używana jest w produkcji wyrobów rzemiosła artystycznego, jak również zastaw stołowych, naczyń codziennego użytku i mebli. Charakterystyczne dla gotowego wyrobu są wytrzymałość oraz odporność na działanie wody, alkoholu, tłuszczów i wysokich temperatur. Poza tym że laka spełnia funkcje ochronne dla zrobionego z niej przedmiotu, można ją wykorzystać do dekorowania. W Muzeum Manggha znajduje się wiele przedmiotów japońskiego rzemiosła artystycznego wykonanego w tej technice oraz przykłady jej zastosowania w sztuce współczesnej, m.in. w twórczości polskiej artystki mieszkającej i pracującej we Francji, Aliski Lahusen.

Laka jest interesującą techniką i medium dla wielu współczesnych twórców. W tradycji japońskiej lustra kojarzone są z ciemnością, ponieważ zatrzymują i przechowują światło. Szukałam środka, którego mogłabym użyć do czegoś w rodzaju spisywania stanów świadomości, warstwa po warstwie. Nieodzowna była też dla mnie możliwość gry zarówno kolorem, jak i światłem i przejrzystością. Wydało mi się, iż tradycyjna laka pozwoli tak właśnie przekazać to poczucie istnienia, i tę drogę wybrałam (Aliska Lahusen).

Zachęcamy do obejrzenia tej wystawy!

Wystawa Elżbiety Brzezińskiej "Format kwadratu"

W Spółdzielczym Domu Kultury w Stalowej Woli obejrzeć można było wystawę Elżbiety Brzezińskiej "Format kwadratu".

Autorka prac łączy ekspresję komputerowej grafiki z wyrazistym malarskim gestem. Komputerowe grafiki utrzymane są w nurcie abstrakcji geometrycznej, w szaro-popielatej chromatyce, a ich spokój burzy agresywnie żółto-zielono-turkusowy element. Wyjęty wprost z graficznego wzornika kolorów, integruje całość cyklu i powoduje, że staje się on interesującą grą kolorów, światła i cienia.

Pani Małgorzata Frączek przeprowadziła rozmowę telefoniczną z autorką prac na temat jej twórczości. Elżbieta Brzezińska przeszła wszystkie etapy malarstwa i malowanie obrazów różnymi technikami. Do tworzenia prac techniką komputerowej grafiki zainspirowało ją malarstwo rozlewowe, wykorzystujące rozległą gamę kolorów, pozwalające uzyskać inspirującą grę kolorów, zatopić się w światłach i cieniach.

Inspiracje do swoich prac czerpie z otaczającej nas rzeczywistości. Tworzenie grafiki zaczyna od białej kartki, na którą nanosi paletę kolorów. Rozrywa je, łączy, gra kolorami. Pani Elżbieta przyznała, że jest bardzo wrażliwa na kolory. Miesięcznie wykonuje ok.350 prac. W ciągu 1,5 godziny tworzy 15 prac.

Prace artystki podziwiać można również za granicą na amerykańskim portalu artsy.net oraz w Barcelonie.

#NiechŻyjePlaneta – wyzwanie nr 8

W ramach akcji #NiechŻyjePlaneta w dniach 01.03. - 14.03.2021r, w naszym internacie podjęliśmy się dwutygodniowego wyzwania pod hasłem ,, Kosmetyki naturalne – bezpieczeństwo dla zdrowia i środowiska”.

Żyjąc w świecie zdominowanym przez syntetyczne, sztuczne produkty, gdzie na każdym kroku mamy styczność z nieorganicznymi składnikami chemicznymi, coraz częściej potrzebujemy kontaktu z przyrodą i poszukujemy naturalnych form pielęgnacji i kosmetyków. Naturalne kosmetyki wyróżnia przede wszystkim ich skład, jak również proces produkcji. Składnikami aktywnymi są przede wszystkim wyciągi z roślin, które nie zawierają sztucznych substancji. Każdy producent kosmetyków naturalnych dba także o to, aby cały proces produkcji był jak najbardziej przyjazny dla środowiska naturalnego Rosnące zainteresowanie takimi kosmetykami sprawia, że na rynku z każdym rokiem pojawia się ich coraz więcej. Brak w składzie sztucznych dodatków sprawia, że są one bezpieczne nawet dla skóry wrażliwej i skłonnej do podrażnień. Kosmetyki organiczne mają skład dobrany tak, aby działać bardzo skutecznie, na przykład naturalne serum w porównaniu do kremu z tej samej serii ma znacznie więcej wyciągów aktywnych, przez co silniej odżywia i nawilża cerę. Wielu producentów dba bardzo także o odpowiednie opakowanie dla swoich produktów. Stosują takie, które mogą być powtórnie wykorzystywane, aby dzięki temu jak najmniej obciążać środowisko naturalne.

Obecnie dużym zainteresowaniem cieszą się również kosmetyki naturalne wykonane w domu . Własnoręcznie przygotowane kosmetyki są zdrowsze zarówno dla nas jak i naszej planety. Dzięki temu redukujemy ilość wytwarzanych opakowań, a także znamy dokładnie ich skład.

Poniżej przepisy na naturalne domowe kosmetyki wykonywane przez wychowanków i wychowawców naszego internatu:

Peeling z kawy i cynamonu

Skład:

4 łyżeczki zmielonej kawy

4 łyżeczki dziecięcej oliwki lub oliwy

1 łyżeczka cynamonu

4 łyżeczki żelu do kąpieli

Maseczka na włosy z żelatyny (domowe laminowanie włosów)

Skład:

2 łyżki żelatyny

4 łyżki gorącej wody

2 łyżki odżywki lub maski do włosów (najlepiej emolientowej)

Przepis na ziołową białą glinkę do mycia twarzy

Składniki:

2 łyżki białej glinki,

2 łyżki płatków owsianych,

½ łyżeczki suszonego dziurawca,

½ łyżeczki suszonego rumianku,

½ łyżeczki suszonej melisy,

4 łyżki wody destylowanej, wody różanej lub mleka.

Krem pod oczy na obrzęki i cienie pod oczami

10 - 15 kropli wit.E (kupisz ją w aptece) wymieszać z łyżką nierafinowanego oleju kokosowego (rozpuszczonego w kąpieli wodnej) i 1 łyżeczką jogurtu naturalnego. Otrzymany mus przełożyć do małego, czystego pojemnika po kremie. Przechowywać w lodówce przez 7 dni. Regularnie stosowany opóźnia oznaki starzenia się.

Koronawirus na celowniku – zapytaj naukowca

Spotkanie online z lekarzami naukowcami o szczepieniach

Centrum Nauki Kopernik – w ramach „Wieczorów dla dorosłych” – rozpoczęło cykl comiesięcznych spotkań z naukowcami lekarzami, którzy na co dzień zajmują się zwalczaniem koronawirusa i doskonale rozumieją wątpliwości oraz obawy związane ze szczepieniami.

Rok 2021 rozpoczął się pod znakiem szczepień przeciwko COVID-19. Walka z epidemią wkroczyła w nową fazę – miejmy nadzieję, że rozstrzygającą. Upłynie wiele miesięcy, zanim społeczeństwo uzyska tzw. odporność populacyjną, to jednak w dużej mierze zależy to od naszego nastawienia. Mimo że około 60 proc. Polaków wyraża chęć zaszczepienia się, to wciąż ponad 20 proc. jest przeciwne szczepieniom. Za tym stanowiskiem kryje się przede wszystkim lęk przed wystąpieniem efektów ubocznych stosowanych szczepionek, a także brak przekonania o ich skuteczności.

Czy mRNA zawarte w szczepionce może się wbudować w nasze DNA?
Dlaczego trzeba się szczepić dwukrotnie?
Jak długotrwała będzie ochrona uzyskana po szczepieniu?
Co to znaczy, że szczepionka jest skuteczna na poziomie 94,5%?
Czy dostępne aktualnie szczepionki są skuteczne przeciwko mutacji brytyjskiej?

Są to pytania zasadne i warto się do nich odnieść z należytą powagą. Dlatego rozpoczynamy cykl comiesięcznych spotkań z naukowcami i lekarzami, którzy na co dzień zajmują się zwalczaniem koronawirusa i doskonale rozumieją wątpliwości i obawy związane ze szczepieniami. Wspólnie postaramy się je rozwiać.

Oglądaj transmisję na YouTube.com

Pierwszym gościem był wirusolog i biolog molekularny prof. dr hab. Krzysztof Pyrć, specjalista w dziedzinie biologii zakażeń wirusowych, nowych metod diagnostycznych oraz nowych leków przeciwwirusowych. Lider grupy badawczej ViroGenetics w Małopolskim Centrum Biotechnologii Uniwersytetu Jagiellońskiego. Kierownik laboratorium BSL3+ (o poziomie bezpieczeństwa biologicznego 3+), gdzie prowadzi prace badawcze nad wirusem SARS-CoV-2.

Za nami pierwsze tygodnie szczepień. Do stosowanych od początku roku szczepionek typu mRNA firm BioNTech/Pfizer i Moderny dołączyła niedawno szczepionka wektorowa firmy AstraZeneca. Nie wymaga ona przechowywania w skrajnie niskich temperaturach, co z logistycznego punktu widzenia jest bardzo korzystne. Możliwość przechowywania w zwykłej lodówce (2–8°C) to zresztą wspólna cecha wszystkich szczepionek wektorowych, niewykluczone więc, że to one staną się głównym orężem w walce z koronawirusem. Warto więc odnieść się do krytycznych opinii na temat szczepionki AstraZeneca, dotyczących jej skuteczności, możliwości stosowania u osób powyżej 55. roku życia czy działań niepożądanych. Tym bardziej, że w niedługim czasie mogą wejść do użycia także inne szczepionki typu wektorowego: rosyjski Sputnik V, stosowany już m.in. w Rosji, Indiach i Korei Południowej, chińska szczepionka firmy CanSino czy preparat firmy Johnson & Johnson, który przechodzi ostatnie testy kliniczne. Ogromną zaletą tego ostatniego jest to, że został opracowany w formie jednodawkowej, co znacznie przyspieszy i uprości proces zaszczepiania. A o to przecież chodzi.

Zapraszamy na spotkanie z dr hab. Piotrem Rzymskim, specjalistą w dziedzinie mikrobiologii oraz biologii medycznej i środowiskowej, który przybliży mechanizm działania szczepionek wektorowych, a także omówi ich skuteczność i związane z ich stosowaniem możliwe skutki uboczne.

Piotr Rzymski – doktor habilitowany nauk medycznych, adiunkt w Zakładzie Medycyny Środowiskowej Uniwersytetu Medycznego im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu, współautor ponad 140 publikacji naukowych, wykładowca i popularyzator nauki. Stypendysta Fundacji na Rzecz Nauki Polskiej i Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego, ekspert unijnej Agencji Wykonawczej ds. Badań Naukowych, ekspert zewnętrzny Światowej Organizacji Zdrowia oraz ambasador międzynarodowej sieci naukowej Universal Scientific Education and Research Network (USERN) w Polsce.

Poplenerowa wystawa "Portret Krosna X"

W dniach od 23 lutego do 11marca 2021 roku w Spółdzielczym Domu Kultury w Stalowej Woli można było obejrzeć wernisaż poplenerowej wystawy "Portret Krosna X"zorganizowany przez

Biuro Wystaw Artystycznych w Krośnie i Spółdzielczy Dom Kultury w Stalowej Woli.

Artyści przybywają do Krosna z różnych krajów – z bliska i z daleka…
Przyjechali Ukraińcy, Czesi, Słowacy, Serbowie , Duńczycy oraz polscy artyści.

Artyści spotykają się, by tworzyć dzieła malarskie o głębokiej wartości wynikającej ze wspólnego przeżycia kilkunastu dni pełnych obserwacji, doświadczania i przeczuwania spraw dziejących się w tym mieście. Stają się one faktem w czasie tego wyjątkowego wydarzenia kulturalnego, jakim jest Sympozjum Artystyczne "Portret Krosna". Plener miejski jest scenerią tworzenia dzieł na wzór stwarzania świata z niczego. Ale czy można ten świat – operując wiedzą i umiejętnościami – stworzyć jako ogromny poemat kolorów?
Krosno jako miasto od lat dba o promocję swoich walorów turystycznych i historycznych.
Obraz miasta, jaki zobaczymy na płótnach zaproszonych artystów, jest dużą niespodzianką.

Zapraszamy na wirtualny spacer po wystawie.

https://www.youtube.com/watch?v=UzFlXlxQ5TU

#NiechŻyjePlaneta – wyzwanie nr 7

W ramach akcji #NiechŻyjePlaneta w dniach 15.02. - 28.02.2021r, w naszym internacie podjęliśmy się dwutygodniowego kolejnego wyzwania pod hasłem ,,Dom wolny od chemii”.

,,Eko produkty”

Detergenty, czyli syntetyczne substancje czyszczące, których używamy na co dzień w domu, nie są dobrym rozwiązaniem, gdy zależy nam na bezpieczeństwie, zdrowiu i ekologicznym środowisku. Nie są one też często tanie, bo ładnie opakowane i często reklamowane w TV środki czystości potrafią kosztować całkiem sporo. Jako alternatywę możemy wybrać eko – produkty , czyli środki czystości opatrzone znakiem ,,Eko” na etykiecie, są to produkty ekologiczne. Ekologiczne detergenty są alternatywą dla domowych środków czystości, których zwyczajnie czasami nie mamy czasu zrobić. Ekologiczne produkty oczywiście są zdrowszą i bezpieczniejszą alternatywą dla chemicznych detergentów. Ekologiczność środków czystości potwierdzają certyfikaty takie jak ECOGARANTIE, EcoControl, Soil Association, ICEA, Ecocert. Na ich opakowaniach często widoczne są też loga potwierdzające, że produkt nie był testowany na zwierzętach, jest wegański i nie powoduje alergii.

,, Domowe środki czystości”

Coraz więcej osób ulega też modzie na naturalne, domowe detergenty. To bardzo dobry trend - takie środki są nie tylko ekologiczne, ale też bezpieczniejsze dla naszego zdrowia i... tańsze od sklepowych produktów. Wbrew pozorom bardzo łatwo samodzielnie wykonać proszek do prania, płyn do mycia podłogi czy mleczko do czyszczenia łazienki. Większość naturalnych środków czyszczących składa się z kilku podstawowych produktów, o naturalnym działaniu czyszczącym, bakteriobójczym, rozpuszczającym tłuszcz i rdzę. Zaczynając domową produkcję detergentów warto zaopatrzyć się w:

- sodę oczyszczoną lub kalcynowaną

- ocet spirytusowy

- olejek z drzewa herbacianego

- wodę utlenioną

- spirytus salicylowy

- mydło marsylskie

- sok z cytryny

EKOLOGICZNE SPRZĄTANIE DOMU

Środek do czyszczenia łazienki

100 g sody oczyszczonej (2 części)
50 ml płynnego szarego mydła lub kostkę (zetrzyj ją na tarce i rozpuść we wrzątku w proporcjach 1:1)
10 kropli ulubionego olejku, np. miętowego

Wszystkie składniki wymieszaj ze sobą i już. Przechowuj do roku w zamkniętym pojemniku, z dala od słońca.

Przepis na proszek do zmywarki

szklanka sody kalcynowanej
szklanka sody oczyszczonej
szklanka soli kuchennej
3 łyżki startego szarego mydła
15 kropli olejku cytrynowego

Wymieszaj wszystkie składniki w dużej misce. Kopiastej łyżki domowego detergentu używaj do jednego mycia w zmywarce. Proszek wystarczy rozsypać na dnie urządzenia przed uruchomieniem cyklu. Przechowuj w szczelnie zakręcanym słoju, w ciemnym miejscu, bo zawiera olejki eteryczne wrażliwe na działanie słońca.

Ekologiczne czyszczenie domu: eko odkamieniacz

Jednym z najskuteczniejszych sposobów walki z kamieniem jest użycie octu. Wystarczy do toalety lub czajnika wlać kwas i zostawić na kilkanaście minut.

Przepis na domowy płyn do szyb

Umyjesz je błyskawicznie – wystarczy mieć dobrą szmatkę i gumową ściągaczkę oraz ten przepis:

50 ml wody utlenionej 3%
2 krople olejku cytrynowego
450 ml zimnej wody

Wszystkie składniki wymieszaj w butelce z atomizerem. Przed użyciem wstrząśnij. Pamiętaj, że olejek eteryczny jest niezbędny, bo zawiera niewielką ilość tłuszczu, która przeciwdziała powstawaniu smug.

Domowy wybielacz do firan

Ten przepis przywróci blask nawet bardzo zszarzałej bieli.

½ kubka sody kalcynowanej
½ kubka wody utlenionej
5 l gorącej wody

Wszystko wymieszaj, włóż brudne tkaniny do miednicy, zalej płynem i zostaw na noc. Rano wypierz. Jeśli szarość nie zniknie, powtórz.

Pasta do mebli

Wystarczy olej lniany albo winogronowy plus odrobina octu. Jeśli chcesz nabłyszczyć meble politurowane lub woskowane, sprawdź na niewielkim i niewidocznym skrawku, jak zachowa się drewno.

5 łyżek oleju lnianego albo z pestek winogron
3 łyżki octu lub soku cytrynowego
10 kropli olejku lawendowego

Wlej składniki do słoika, zakręć i potrząsaj naczyniem, aż się połączą. Pamiętaj, aby wszystkie miały tę samą temperaturę. Zamiast potrząsać, możesz użyć ręcznego miksera z trzepaczką – miksuj, aż płyn będzie miał konsystencję majonezu.

Przepis na proszek do prania

Wszystkie składniki kupisz w internecie, ale zanim je wymieszasz, włóż gumowe rękawice, by nie podrażnić skóry.

szklankę sody kalcynowanej (zmiękcza wodę)
szklankę nadwęglanu sodu (rozjaśnia, wywabia plamy)
szklankę boraksu (usuwa zapachy, dezynfekuje)

Na jedno pranie wystarczy ¼ szklanki mieszanki. Do płukania dodaj ocet i olejek, na przykład lawendowy, który skutecznie odstrasza mole.

Domowe kostki czyszczące toaletę

Możesz je przechowywać rok w zamkniętym pojemniku i dodać do przepisu 3 krople barwnika spożywczego, dzięki któremu woda nabierze delikatnego koloru.

½ szklanki startego szarego mydła
¼ szklanki nadwęglanu sodu
½ szklanki soli kuchennej
¼ szklanki sody kalcynowanej (zmiękcza wodę, zapobiega powstawaniu kamienia i czyści)
łyżeczkę eterycznego olejku lawendowego, miętowego lub z drzewa herbacianego

(działa bakteriobójczo i wirusobójczo)

W czajniku zagotuj wodę, następnie zalej wrzątkiem starte na tarce mydło, tak by woda wypełniła szklankę do połowy, dobrze rozmieszaj, najlepiej widelcem, żeby mydło się rozpuściło. Dodaj wszystkie pozostałe składniki, wymieszaj i przełóż do foremki. Możesz też sama zrobić grubsze wałeczki w rękawicach, gdyż masa jest dość plastyczna.

Tabletki do czyszczenia toalety

1 szklanka sody oczyszczonej , ¼ szklanki kwasku cytrynowego, 1 łyżka płynu do naczyń

Do miski wsypać sodę oczyszczoną i kwasek cytrynowy. Wymieszać z płynem do naczyń. Powstałą masę przełożyć do pojemników na kostki lodu. Docisnąć foremkę I pozostawić na noc, aby kostki wyschły.Rano przełożyć do szczelnie zamykanego pojemnika I tak przechowywać.

Czym szorować podłogi?

Aby wymyć drewnianą podłogę, wystarczy wiadro wrzątku i 4 łyżki startego szarego mydła. Jeśli chcesz wymyć panele lub płytki, do wiadra z wrzątkiem dodaj szklankę octu.
Do tego olejki eteryczne: lawendowy relaksuje, sosnowy udrażnia zatkany nos, olejek z drzewa herbacianego odkaża, pomarańczowy pomaga usunąć z powierzchni tłuszcz.

Jak wyczyścić piekarnik lub zmywarkę.

Produkty:1 szklanka sody oczyszczonej, 2 łyżeczki soli, gorąca woda.

Mieszamy sól z sodą, wlewając do szklanki odrobinę wody. Rób tak do czasu, aż uznasz, że środek ma konsystencję pasty.

Usuń brzydki zapach z lodówki

Produkty: 2-3 łyżeczki sody oczyszczonej.

Dokładnie odmierzamy i wsypujemy do otwartego opakowania/naczynia i pozostawiamy na noc. Opcjonalnie można dodać olejek eteryczny (nie za silny).

Usuń kamień z czajnika

Produkt: woda, 2-3 łyżeczki kwasku cytrynowego lub kilka łyżek octu.

Dokładne odmierzamy nasz składnik (w zależności od tego, który wybraliśmy), wsypujemy do czajnika, zalewamy wodą i włączamy. Później, dla wzmocnienia efektu, można powtórzyć zabieg.

Stwórz własny płyn do mycia naczyń

Produkty: sok z trzech dorodnych cytryn, 1,5 szklanki wody, 1 szklankę soli drobnoziarnistej oraz 1 szklankę białego octu.

Wymieszaj dokładnie składniki, wrzuć je na ogień i gotuj przez około 10 minut – w tym czasie nie przestawiaj mieszać. Po tym czasie możesz sprawdzić czy płyn się zagęścił. Jeżeli zrobimy to za szybko lub za wolno, to konsystencja naszego „preparatu” nie będzie nadawać się do sprzątania. Dobrze jest pozostawić pastę na noc, a następnie zmyć ją z piekarnika.

Płyn do lustra

Produkty:1 łyżeczka octu, 500 ml ciepłej wody.

Produkty najlepiej rozmieszać w starej butelce ze spryskiwaczem. Następnie spryskać lustro i wytrzeć je do sucha.

Czyścimy wnętrze pralki

Produkty:1/3 szklanki kwasku cytrynowego / ¾ szklanki z octem / ¾ szklanki z sodą oczyszczoną.

Wybieramy dowolny z wymienionych składników. Wlewamy lub wsypujemy go do odpowiedniej przegrody i włączamy pralkę na pełny cykl prania – oczywiście bez prania w środku. W każdym przypadku warto ustalić wysoką temperaturę prania – np. 90 stopni Celsjusza.

Gdy zabraknie mydła

Produkty: płatki owsiane, woda.

Zabrakło mydła? Nie szkodzi o ile w szafie masz płatki owsiane. Zalewamy je wodą aż do uzyskania gęstej papki. Nakładamy na dłonie, myjemy i spłukujemy.

Wyczyścić krew

Produkty: woda, woda utleniona.

Nalewamy do miski zimną wodę, wrzucamy tkaninę, a miejsce w którym znajduje się krew polewamy wodą utlenioną. Następnie do prania ręcznego.

Gdy zabraknie pasty do butów

Produkty: skórka od pomarańczy.

Wierzch butów wystarczy przetrzeć skórką od pomarańczy (wewnętrzną stroną) do czasu aż nabiorą ładnego połysku.

Usuwamy wilgoć i brzydki zapach z butów

Produkty: kilka łyżek ryżu i plasterków z cytryny.

Chcąc usunąć wilgoć z obuwia wsypujemy do niego ryż i pozostawiamy na noc. Z kolei w przypadku brzydkiego zapachu wystarczy pokroić cytrynę na plasterki i umieścić równomiernie w bucie – pozostawić 24-48 godzin.

Przypalenia po żelazku

Produkty: sok z cytryny.

Miejsce przypalenia przecieramy szmatką lub gąbką nasączoną sokiem z cytryny.

Brud z rdzy? I na to jest sposób

Produkty: sól i sok z cytryny / kwaśne mleko.

Zabrudzone miejsce namocz w jednym z wymienionych produktów, a następnie przetrzyj solą

Tłuste plamy na sztucznych tkaninach

Wetrzeć w tkaninę sodę oczyszczoną, pozostawić na 15 minut, a następnie usunć proszek i zaprać.

Lśniące i błyszczące okna

Wystarczy umyć okna mokrą gąbką ze szczyptą sody, a potem dokładnie zmyć wodą i wytrzeć do sucha miękką ściereczką.

Łagodny wybielacz do tkanin

2-3 łyżki sody oczyszczonej połączyć z sokiem z cytryny i dodać do prania.

Usuwanie zaschniętych lub przypalonych resztek potrawy

Gotować w naczyniu roztwór sody (1 łyżka sody na 1 litr wody).

Uwaga! Ciekawa wystawa w Muzeum Regionalnym w Stalowej Woli

Na wystawie „Megality w Polsce. Idea megalityczna w obrządku pogrzebowym kultury pucharów lejkowatych” zaprezentowany został fenomen, jakim jest megalityczny obrządek pogrzebowy. Związane z nim obiekty zachowane do dziś na ziemiach polskich i w innych miejscach naszego globu zachwycają swoją wielkością, pięknem oraz tajemniczością. Budowle megalityczne są dziś najbardziej spektakularnymi, znanymi pozostałościami kultur istniejących przed tysiącami lat. Miejsca takie jak Stonehenge wWielkiej Brytanii czy Newgrange w Irlandii pobudzają ciekawość i działają na wyobraźnię.

Megality, czyli wielkie kamienie, należą do najbardziej znanych starożytnych zabytków na terenie Europy, a podobne konstrukcje znajdują się także na innych kontynentach. Są one świadectwem wierzeń religijnych i związanych z nimi zachowań społecznych. W epoce neolitu przeniknęły one różne kultury archeologiczne w Europie Zachodniej, Północnej i Środkowej, pozostawiając po sobie materialne ślady w postaci gigantycznych konstrukcji kamiennych i kamienno-ziemnych.

Na ekspozycji stalowowolskiej główna uwaga skupiona została na budowniczych polskich megalitów, czyli ludności kultury pucharów lejkowatych (nazwa pochodzi od formy naczynia z lejkowato rozchyloną szyjką), której rozwój przypada na epokę neolitu, czyli czas rolników i hodowców (od końca IV przez całe III tysiąclecie p.n.Ch.).

Wystawa ma charakter ilustracyjny. Wśród prezentowanych obiektów znajduje się ceramika (szczególną kategorię zabytków stanowić będą naczynia stanowiące wyposażenie grobowe), krzemienne, kamienne i kościane narzędzia pracy oraz przedmioty codziennego użytku, ale też kopie zabytków krzemiennych i repliki naczyń. Wyjątkowe prezentowane tu znalezisko to dwa unikatowe pierścienie bursztynowe z grobowca megalitycznego w Łupawie (woj. pomorskie). Plansze informacyjne, filmy i animacje komputerowe są cennym uzupełnieniem do eksponowanych zabytków.

W Polsce najbardziej rozpoznawalne megality to tzw. grobowce kujawskie, które budowano około 3,5 tysiąca lat p.n.Ch. – tysiąc lat wcześniej niż w Egipcie. Konstrukcje megalityczne zostały odkryte również w innych rejonach naszego kraju: m.in. na Pomorzu, w Świętokrzyskiem, Małopolsce oraz w Wielkopolsce, na Śląsku i na Mazowszu czy Podkarpaciu.

Zabytki na wystawę pochodzą ze zbiorów Muzeum Okręgowego w Sandomierzu, Wydziału Archeologii Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu, Instytutu Archeologii Uniwersytetu Rzeszowskiego oraz Muzeum Regionalnego w Stalowej Woli.

Wystawę można obejrzeć do 21 marca 2021 roku. Polecamy!

Na wystawie „Stacja Rozwadów między Lwowem a Krakowem”

W dniu 24.02.2021 panie Małgorzata Frączek oraz Beata Bednarz obejrzały stałą wystawę w Muzeum Regionalnym w Stalowej Woli pt. „Stacja Rozwadów między Lwowem a Krakowem”.

Poczujemy tam unikalny klimat przedwojennego galicyjskiego miasteczka. W nowoczesnej oprawie przybliży nam wielokulturowe życie mieszkańców Rozwadowa ale także kulturę zamieszkujących te tereny Lasowiaków oraz dzieje regionu dolnego Sanu.

Ekspozycja podzielona na moduły-przystanki przeprowadzi nas przez historię od założenia miasteczka w 1690 r. do wybuchu II wojny światowej. Zwiedzanie zaczniemy od książęcej rodziny Lubomirskich, która przez ponad 200 lat władała charzewicko-rozwadowskimi dobrami. Kolejne przystanki prowadzą nas przez dialog kultur w Rozwadowie, charakterystykę mieszczaństwa rozwadowskiego, życie kulturalne, religijne i patriotyczne. Zobaczymy, jak powstanie pod koniec XIX w. węzła kolejowego znacząco rozwinęło miasto gospodarczo i kulturowo.

W czasie I wojny światowej w wyniku walk frontowych Rozwadów i cały region nadsański uległy spustoszeniu. Ten czas zobrazują archiwalne zdjęcia i artefakty wojenne, ale nie zabraknie także i wojennego malarstwa, urodzonego w Rozwadowie, Alfonsa Karpińskiego. Ponowny rozkwit, także kulturalnego życia miasta, nastąpił po odzyskaniu niepodległości. Wejdziemy zatem w klimat międzywojennego miasteczka, zobaczymy jak organizowano życie codzienne, jak kwitło życie kulturalne, jak rozwijano się duchowo i religijnie. Odkryjemy zapomniane skarby z rozwadowskich świątyń.

Wyjątkowym przystankiem na trasie jest niezwykła kultura ludowa Lasowiaków, którzy zamieszkiwali nadsańskie wioski. Osobny przystanek stanowią także pradzieje regionu, które dokumentują ślady osadnictwa sprzed kilku tysięcy lat. Ogromne cmentarzysko tarnobrzeskiej kultury łużyckiej odkryte we wsi Pysznica, to jedno z największych odkryć archeologii XX w. na Dolnym Nadsaniu.

Rozwadów leży dokładnie w połowie drogi między Lwowem a Krakowem. Miasteczko założone było w głębi kraju, ale w pewnym okresie było nadgraniczne, wielokulturowe, kupieckie, rzemieślnicze i książęce. Małe, niegdyś ważne jako węzeł kolejowy. Choć wciąż istnieje, nie ma go na mapie. Dajmy się wciągnąć w wyjątkowy klimat miasteczka, odkryjmy nasz region na nowo.

Z darami w Psiej Przystani

Dnia 12 lutego 2021 roku panie Małgorzata Frączek i Beata Bednarz po raz kolejny odwiedziły schronisko Psia Przystań w Stalowej Woli i dostarczyły koce, pościel, środki czystości, karmę, zakrętki.

17.02 - ŚWIATOWY DZIEŃ KOTA

17 lutego obchodzimy Światowy Dzień Kota. Nasi czworonożni towarzysze wyjątkowo w tym dniu znajdują się w centrum uwagi, podczas gdy na co dzień stronią od zamieszania i wolą chodzić własnymi ścieżkami. Na całym świecie Dzień Kota obchodzony jest w różnych terminach, w Polsce celebrujemy go od 2006 roku i jest to dobra okazja, aby docenić własnego pupila.

Koty spotykamy w życiu codziennym, nauce, polityce, literaturze, muzyce czy kulturze. Znani i cenieni przywiązywali szczególną wagę do tych pupili. Dla przykładu wśród wiekopomnych odkryć i wynalazków Isaaca Newtona poczesne miejsce zajmuje klapka w drzwiach do wychodzenia dla kotów, którą naukowiec stworzył dla swojej Kotki Spithead.
Z kolei Winston Churchill wprowadził koty do wielkiej polityki, a jego ulubieniec Nelson asystował mu podczas posiedzeń gabinetu, kiedy to premier rozmawiał z nim, przecierał oczy chusteczką, karmił baraniną i żałował, że z powodu trudnej sytuacji wojennej nie może mu zaproponować śmietanki. Natomiast Ernest Hemingway tak lubował sobie te stworzenia, że wraz z żoną wznieśli dla bezdomnych kotów osobny budynek – wieżę. Pisarz darował kotom nawet obsikanie drogocennego pierwszego wydania dzieł Szekspira, poił je też tym, co sam najbardziej lubił pijać - whisky. Freddie Mercury w jednym ze swoich utworów pisał - "Och, tak bardzo mnie uszczęśliwiasz. Kiedy mnie całujesz, odchodzę od zmysłów". Bohaterką tej piosenki była kotka Delilah - jedna z dziesięciu mruczków pętających się po luksusowym londyńskim apartamencie piosenkarza.

Już od czasów Faraona koty spełniają ogromną rolę w środowisku i nie sposób przejść obojętnie obok ich mięciutkiego futerka i mruczenia. Z racji tego święta i faktu, iż koty są niezwykle fotogeniczne, chcieliśmy Wam przedstawić kocich przyjaciół naszego Internatu. Są to czworonogi należące do wychowanków, wychowawców, personelu szkolnego i ich rodzin.

Busia - Marian Havrylyk

Dżesika - Baranovska Anastasiia

Emka i Kiki - Julia Szczepaniak

Gosza - Nazarii Kotsiubailo

Kiciuś i Kiki - p. Grzybowskiej

Koks - Nahorna Veronika

Kris - Maksym Tsvili

Majot - Kharchenko Artem

Prezes - Piotr Sekulski

Rubin - Kornelia Kupiec

Ruda - Krystyna Potaczała

Rudy Pies - Bogumił Partyka

Zorro, Łatka i Księżniczka - Aleksandra Kubik

Epifanij - Tytarenko Dmytro

No name - Vovk Oleksii

#NiechŻyjePlaneta – wyzwanie nr 6

W ramach akcji #NiechŻyjePlaneta w następnym tygodniu 08.02. - 14.02.2021r, w naszym internacie podjęliśmy się kolejnego wyzwania pod hasłem ,,Bądź eko – postaw na butelkę wielokrotnego użytku”.

Milion – tyle plastikowych butelek zużywa się na świecie… co minutę. Jak ograniczyć swój wkład w tę produkcję? Postawić na butelki wielorazowe – bezpieczne dla nas i przyjazne dla środowiska. Codziennie na świecie setki tysięcy butelek PET opuszczają linię produkcyjną. Następnie nalewa się do nich wodę. Butelki wędrują do sklepu i po jednym użyciu trafiają na śmietnik. Mała część z nich zostanie poddana recyklingowi i trafi do ponownej produkcji. Reszta poleży kilkaset lat na wysypisku.

Chcąc uniknąć tego, możemy zacząć działać i chronić zarówno nasze środowisko jak i zdrowie, i postawić na wielokrotny użytek. Nie chodzi jednak o wielorazowe używanie butelek PET, ponieważ tego typu opakowania po pewnym czasie zaczynają wydzielać substancje szkodliwe dla zdrowia. Na rynku są na szczęście dostępne specjalne butelki wielorazowe i dzbanki filtrujące, dzięki którym nie będziemy się dokładać do produkcji kolejnych dziesiątek opakowań. Obecnie jest dostępnych dużo butelek, które można stosować wielokrotnie i stają się coraz bardziej popularne. Jaki materiał butelki wybrać? Każdy może wybrać taki model, jaki mu odpowiada. Można tu wyróżnić butelki wielokrotnego użytku wykonane z metalu: ze stali nierdzewnej lub aluminium, butelki wykonane z tworzyw sztucznych, składane butelki do wody wielokrotnego użytku lub Eko butelki z filtrem. Im więcej osób będzie korzystało z butelek wielokrotnego użytku, tym lepiej zatroszczymy się o nasze zdrowie i planetę!

#NiechŻyjePlaneta – wyzwanie nr 5

W ramach akcji #NiechŻyjePlaneta w kolejnym tygodniu 01.02. - 07.02.2021r, w naszym internacie podjęliśmy się następnego wyzwania pod hasłem ,,Kupuj co polskie, a przy okazji dbaj o ziemię - stawiamy na produkty lokalne ”.

Dlaczego warto kupować lokalnie?

Kupując ziemniaki na przykład z Wielkopolski, pomidory z Mazowsza czy kaszubskie truskawki wspieramy rodzimych rolników i krajową gospodarkę, jednocześnie zapewniając sobie zdrowe i wartościowe produkty - polska żywność od lat ceniona jest w Europie za wysoką jakość i umiarkowaną cenę. Przyczyniamy się także do ograniczenia ruchu wielkich ciężarówek, samolotów i statków, a tym samym minimalizacji ich szkodliwego wpływu na środowisko naturalne. Masowy transport powoduje większy ruch na drogach, duże zużycie paliwa i masową produkcję dwutlenku węgla, smogu oraz innych zanieczyszczeń do atmosfery. Wiąże się to także z koniecznością zatrudnienia łańcucha pośredników, koniecznością magazynowania i przepakowywania towaru, a tym samym produkcją dużej ilości odpadów. Dokonując codziennych zakupów, często wybieramy produkty z dalekich krajów, nie zauważając, że bez problemu dostępne są, w odpowiednim dla nich sezonie, ich lokalnie wytwarzane odpowiedniki. Im bliżej znajduje się zakład produkcyjny, tym lepiej: krótszy transport to niższa emisja CO2 do atmosfery oraz krótsze przechowywanie w chłodniach, a więc też niższe zużycie energii. Ponadto tradycyjny wyrób żywności zmniejsza zużycie wody, produkuje mniej odpadów, czyli pomaga w ochronie naszego środowiska naturalnego. Producenci lokalni to także niewielkie uprawy, które, ze względu na swój obszar, nie przyczyniają się do zmniejszania drzewostanu. Dlatego kupując lokalne produkty również troszczymy się o naszą planetę.

Fotografia przyrodnicza – Zimowe pejzaże

Zima. — Na niebie szara rozpostarta szata...
Cicho — spokojnie śnieżek w powietrzu ulata
I wszystko białym swoim całunem odziewa;
Stroją się zeschłe trawy, obumarłe drzewa...
Na tle ciemnem się biało maluje świat wszystek,
Najmniejsze trawy ździebło, najdrobniejszy listek —
Mistrz nad mistrze naturę zamarłą w jesieni —
We mgnieniu oka w nowy, żywy świat zamieni,
Żywy, bo całun to jest, co tuli w swem łonie,
Wszystko, co z wiosną jasną zielenią zapłonie!

Józef Ignacy Kraszewski

Zasępił się bór stary
I w głuchym smutku drzemie...
Bezlistne drzew konary
Przygniotło śniegu brzemię.
Gęstwina się zasuła
Puchowym hen całunem.

Józef Antoni Birkenmajer

Światowy Dzień Chorego

Święto chrześcijańskie, obchodzone 11 lutego, ustanowione przez papieża Jana Pawła II w dniu 13 maja 1992 roku – w 75 rocznicę objawień fatimskich. Celem obchodów jest objęcie modlitwą wszystkich cierpiących, zarówno duchowo, jak i fizycznie, i zwrócenie uwagi świata na ich potrzeby. Główne uroczystości kościelne mają miejsce w jednym z sanktuariów maryjnych na świecie. Niektórzy twierdzą, że ustanowienie Dnia Chorych miało związek z chorobą Parkinsona, która zdiagnozowana została u papieża w 1991 roku. Ponadto już 7 lat wcześniej, 11 lutego w 1984 roku papież napisał list apostolski „Salvifici Doloris” o chrześcijańskim sensie ludzkiego cierpienia, które jego zdaniem jest częścią tożsamości człowieka, która wzywa go do tego, by przerósł samego siebie. Tym samym dojrzewa duchowo i odnajduje zbawczy sens cierpienia, wyrażający się w dwóch imperatywach: „Czyń dobro cierpieniem” i „Czyń dobro cierpiącym”. Kościół zachęca tym samym do wolontariatu, który od setek lat pomaga chorym i potrzebującym na całym świecie – niezależnie od wyznania, poglądów politycznych i statusu społecznego. Centralne obchody w Polsce przypadły w roku 1994 – uroczystości odbywały się wówczas na Jasnej Górze w Częstochowie.

#NiechŻyjePlaneta – wyzwanie nr 4

W ramach akcji #NiechŻyjePlaneta w kolejnym tygodniu 25.01. - 31.01.2021r, w naszym internacie podjęliśmy się następnego wyzwania pod hasłem ,,Ograniczamy spożycie mięsa”.

Mięso od wieków stanowiło pokarm dla człowieka. Polował, żeby zdobyć pożywienie. Dziś już nie musimy tego robić, bowiem półki sklepowe są pełne mięsa, produktów mięsnych, wędlin. Nasza dieta jest mało urozmaicona, a przeciętny człowiek jest mniej aktywny fizycznie, co sprawia, że nie potrzebujemy tyle energii z mięsa co wieki temu. Dziś mięso budzi duże kontrowersje. Z jednej strony jest źródłem pożywnego białka, a z drugiej uważa się, że konsumpcja mięsa jest niepotrzebna, nieetyczna, a nawet niezdrowa. Diety roślinne to wiele korzyści nie tylko dla naszego zdrowia, ale też dla całej planety. Całkowita rezygnacja z produktów odzwierzęcych może być zbyt trudna i nie zawsze jest konieczna, natomiast już ograniczenie mięsa wiąże się z wieloma korzyściami.

Ograniczenie mięsa – dlaczego warto ?

Warzywa i owoce odgrywają kluczową rolę w naszej diecie. Posiłki składające się przede wszystkim z warzyw dostarczają bogactwa witamin i składników mineralnych, niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania naszego organizmu. Obok pełnoziarnistych produktów zbożowych są także doskonałym źródłem błonnika, który ma korzystny wpływ między innymi na trawienie. Jeśli uwzględnimy w swojej kuchni również nasiona roślin strączkowych czy chudy nabiał, odrobinę wartościowych tłuszczów roślinnych albo orzechy, otrzymamy gotowy przepis na wartościowe bezmięsne danie. Dobrze zbilansowana dieta wegańska czy wegetariańska nie tylko pomaga utrzymać prawidłową masę ciała, ale też jest istotnym elementem profilaktyki i zdrowego stylu życia. Dzięki niej możemy być w zdecydowanie lepszej formie. Jedząc warzywa i owoce, ograniczasz między innymi emisję gazów cieplarnianych i zużycie wody pitnej. Nawet częściowa rezygnacja z mięsa na rzecz dań wegetariańskich to duża zmiana na lepsze, dlatego warto zdecydować się na taki krok. Zwłaszcza że nie wymaga to wielkiego poświęcenia. Nie musisz bowiem radykalnie zmieniać swojego stylu odżywiania i wyrzucać z menu wszystkich produktów odzwierzęcych. Wystarczy, że choć część naszych posiłków będzie oparta na składnikach pochodzenia roślinnego.

Finał WOŚP w Stalowej Woli.

Już 31 stycznia 2021 roku zagra najgłośniejsza orkiestra świata! Ze względu na pandemię Covid-19 tegoroczny Finał będzie wyjątkowy. Nie będzie imprez towarzyszących, ale nic nas nie zatrzyma - sztab zagra on-line! Dbając o wspólne bezpieczeństwo w tym roku spotykamy się w Sieci. Pandemia pokazała nam, że zdrowie jest najważniejsze, dlatego też zapraszamy Was na cykl wykładów naszych lokalnych specjalistów o tematyce zdrowotnej!

Wykłady odbędą się w formie Live na naszym sztabowym koncie na Facebooku. Spotkania są bezpłatne, zachęcamy do zapisów!

PIĄTEK:

Mięśnie dna miednicy u kobiet - wykład poprowadzi mgr fizjoterapii Jadwiga Sudoł, zajmująca się fizjoterapią kobiecą https://www.facebook.com/events/704023240306474/ Nasza specjalistka opowie o kobiecym centrum dowodzenia - mięśniach dna miednicy. Przedstawi ich funkcję i omówi jak o nie dbać. Dowiemy się czym w swojej pracy zajmuje się urofizjoterapeutka.

SOBOTA:

Co nieco na temat naszego dobrostanu psychicznego - wykład poprowadzi Sylwia Furmanowicz-Stelmach, właścicielka Akademii Rozwoju Soward w Stalowej Woli, trenerka kompetencji miękkich i coach

https://www.facebook.com/events/129911895618741/

Zdrowie psychiczne jest w Polsce obszarem zaniedbywanym. Pani Sylwia opowie o kilku faktach na temat tego problemu oraz odniesie się do obecnej trudnej sytuacji pandemii i jej wpływu na naszą kondycję psychiczną.

NIEDZIELA:

Warsztaty komunikacji interpersonalnej w kryzysie: Jak mówić w czasie pandemii - warsztaty poprowadzą dwie psycholożki: Katarzyna Nowak i Małgorzata Fąfara tworzące działalność: Tabor w drodze.

https://www.facebook.com/events/3526813744098119/

Pandemia wpływa na nasze codzienne życie, co jest niemałym wyzwaniem. Podczas spotkania ze specjalistkami nauczymy się komunikować w kryzysie.

Uwaga! Liczba miejsc ograniczona - decyduje kolejność zgłoszeń.

Więcej informacji na temat danego spotkania znajdziecie na stronach poszczególnych wydarzeń. Gorąco zachęcamy do udziału!

W ostatni dzień Dni dla zdrowia zachęcamy również do aktywności fizycznej, w zdrowym ciele zdrowy duch! Zapraszamy na dwugodzinny Maraton Zumby on-line, który rozpocznie się o godzinie 16!

https://www.facebook.com/events/733531443956705/

W miasto wyjdzie 126 wolontariuszy, wolontariusze będą kwestować na ulicach Stalowej Woli i w miejscowościach ościennych zachowując restrykcje związane z pandemią. Będą zaopatrzeni w specjalne fundacyjne finałowe maseczki.

Licytacje Stalowowolskiego Sztabu: https://allegro.pl/StalowaWolaWOSP

31.01.2021 w niedzielę w dzień finału o godzinie 20:00 odbędzie się tradycyjny Happening Światełko do Nieba w formie kilkuminutowego pokazu fajerwerków z placu naprzeciwko Miejskiego Domu Kultury. Ze względu na pandemię każdy oglądający zobowiązany jest przestrzegania zasad bezpieczeństwa oraz restrykcji związanych z pandemią.

W sobotę i niedzielę, tj. 30-31.01.2021r. w godzinach od 10:00 do 18:00 w galerii VIVO będzie otwarty sklepik z gadżetami orkiestrowymi, w którym będzie można nabyć orkiestrowe koszulki, kubki, smycze i magnesy oraz inne finałowe gadżety. Serdecznie zapraszamy mieszkańców do nabycia gadżetów. Dochód ze sklepiku w całości zostanie przekazany na rzecz WOŚP. Będzie można płacić kartą.

Ogólnopolski program edukacyjny dla szkół

ZBIERAJ BATERIE I TELEFONY

ZBIERAJ BATERIE I TELEFONY! to zainicjowany w 2013 roku ogólnopolski program edukacyjny dla szkół na temat prawidłowego pozbywania się zużytych baterii i telefonów. Ze względu na znaczenie edukacji ekologicznej we współczesnym świecie program promuje szereg wartościowych działań, mających na celu zapoznanie dzieci i młodzieży z wybranymi problemami z zakresu ochrony środowiska naturalnego.

Poprzez praktyczne działania oraz systematyczną edukację ekologiczną program zachęca dzieci i młodzieź do właściwego postępowania z odpadami niebezpiecznymi oraz przekonuje do przyjaznych środowisku naturalnemu postaw i nawyków.

Organizatorami programu są Biosystem Organizacja Odzysku Opakowań S.A. oraz Biosystem Elektrorecykling S.A.

Program realizowany jest w ramach kampanii "Włącz ECO Wyobraźnię".

W grudniu 2020 roku nastapił pierwszy kontakt pani Małgorzaty Frączek z przedstawicielem firmy Biosystem S.A. celem pozyskania informacji dotyczących programu edukacyjnego. Następnym krokiem było zawarcie umowy z firmą Biosystem S.A. z Krakowa dotyczącej warunków zbiórki zużytych baterii i telefonów. W ramach umowy otrzymaliśmy materiały edukacyjne w postaci plakatów, broszury informacyjne oraz pojemnik na zużyte baterie.

Do realizacji programu przystąpiliśmy 18 stycznia 2021 roku, a już następnego dnia pojemnik wypełniony był po brzegi. Zbiórka zużytych baterii i telefonów trwa nadal.

#NiechŻyjePlaneta – wyzwanie nr 3

W ramach akcji #NiechŻyjePlaneta w kolejnym tygodniu 18.01. -24.01.2021r, w naszym internacie podjęliśmy się następnego wyzwania pod hasłem ,,Wyjmujmy wtyczki z gniazdek”.

Doskonale wiemy, że powinniśmy wyrobić w sobie nawyk wyciągania wtyczek z gniazdka, gdy nie muszą one w nich tkwić. Raz, że zaoszczędzamy całkiem spore pieniądze, dwa, że nasze elektrownie nie muszą pracować na marne. W ramach akcji wyzwania tego podjęli się zarówno wychowawcy jak i uczniowie naszego internatu. Razem dbamy o naszą planetę.

W przytulisku Psia Przystań

Dnia 21 stycznia 2021 roku panie: Małgorzata Frączek i Beata Bednarz po raz kolejny odwiedziły przytulisko Psia Przystań w Stalowej Woli, by przekazać zgromadzone przez pracowników internatu RCEZ w Nisku dary: koce, środki czystości, karmę oraz nakrętki, które posłużą do pozyskania środków na zakup pożywienia dla piesków.

Pomóżmy ptakom przetrwać zimę

Pierwszy mróz i śnieg to sygnał, że czas wywiesić karmniki. Warto jednak wiedzieć, jak mądrze dokarmiać ptaki, aby im nie zaszkodzić.

Dokarmianie ptaków to duża odpowiedzialność. Jeśli jest źle zorganizowane, może ptakom bardziej zaszkodzić niż chłód czy głód. Przypominamy, o czym należy pamiętać decydując się na dostarczanie ptakom dodatkowego pożywienia zimą.

Dokarmianie najlepiej rozpocząć nie wcześniej niż po pierwszych opadach śniegu, bo dopiero wtedy zdobywanie pożywienia staje się utrudnione. Ptaki szybko przyzwyczajają się do miejsca dokarmiania, ważne jest też konsekwentne i regularne wykładanie karmy.

Trzeba pamiętać także o systematycznym czyszczeniu karmnika i usuwaniu z niego niezjedzonych resztek i odchodów ptaków. Aby nie dopuścić do przenoszenia chorób między gatunkami oraz zadbać o własne bezpieczeństwo, należy sprzątać karmnik zawsze w rękawiczkach.

Pokarm musi być świeży, naturalny, bez dodatku soli i przypraw. Ptaków nie wolno karmić zepsutym jedzeniem, czy resztkami ze śmietnika, bo pleśń może im tak samo zaszkodzić jak ludziom.

Czym karmić poszczególne gatunki?

drobne ptaki wróblowate, czyli wróble, sikory, kowaliki, dzwońce czy trznadle najlepiej karmić mieszanką nasion: słonecznika, konopi, prosa, pszenicy, owsa albo płatków owsianych - część z nich można wyłuskać, inne pozostawić w łupinach;
większe gatunki ptaków, takie jak sierpówki, gołębie, kawki czy gawrony należy dokarmiać większymi nasionami, np. pszenicą, grubą kaszą oraz pokrojonym w kostkę czerstwym białym pieczywem;
dla sikor i dzięciołów można powiesić kawałki niesolonej, surowej słoniny, ale nie może ona wisieć dłużej niż dwa tygodnie;
kosy lub kwiczoły chętnie zjedzą pokrojone jabłka, owoce rokitnika, jarzębiny, borówki, albo rodzynki czy suszone morele;
ptaki wodne, takie jak kaczki czy łabędzie można dokarmiać tylko w czasie silnych mrozów – najlepiej ziarnami zbóż, drobno pokrojonymi warzywami czy kukurydzą.

Oprócz regularnego dokarmiania i wykładania smacznego jedzenia ważne jest też bezpieczeństwo skrzydlatych. Na zawieszenie karmnika należy wybrać miejsce zaciszne, osłonięte od wiatru, np. za ścianą domu lub szpalerem krzewów. Ptaki muszą mieć do niego łatwy dostęp i zapewnioną drogę ucieczki np. przed innymi większymi gatunkami albo przed kotem. Karmnik powinien mieć duży skośny dach chroniący przed śniegiem i deszczem. Namoczone ziarna i chleb szybko pleśnieją, a zjedzenie przez ptaka zepsutego pokarmu może spowodować zaburzenia pracy przewodu pokarmowego.

Dokarmianie najlepiej zakończyć wczesną wiosną, najczęściej na początku marca, kiedy ptaki są już w stanie łatwo zdobyć samodzielnie pożywienie.

Ptaki chętnie korzystają też z owoców rosnących na krzewach takich jak jarzębina, kalina, irga, berberys, ognik, głóg czy dzika róża. Warto pomyśleć i mieć tego typu krzewy w swoim ogrodzie. Nie dość, że nadadzą mu barw w zimie, to dodatkowo skorzystają na tym ptaki.

Przy internacie naszej szkoły zawieszone zostały karmniki, w których ptaki codziennie znaleźć mogą swoje przysmaki.

OSZCZĘDZAMY WODĘ

Woda to źródło życia. Bez wody nie przetrwałaby żaden człowiek, żadne zwierzę, żadna roślina. Jest tak samo ważna dla utrzymania życia jak tlen i pożywienie.

Ocieplenie klimatu, zanieczyszczenie środowiska i brak rozwagi w korzystaniu z wody sprawiają, że jej zasoby zaczynają się wyczerpywać.

Jak oszczędzać wodę w domu? Jak jednocześnie być ekonomicznym i żyć bardziej ekologicznie? Odpowiedź na te i inne pytania mieli możliwość uzyskać w dniu 25.01.2021r. wychowankowie mieszkający w internacie oraz uczący się zdalnie podczas zajęć przeprowadzonych w internacie na temat oszczędzania wody.

Oto kilka sposobów oszczędzania wody w domu i mieszkaniu:

Zamiast kąpać się w wannie bierz szybki prysznic.
Zakręcaj kran podczas takich czynności, jak mycie zębów, twarzy czy golenia. Zamiast bieżącej wody używaj kubka!
Unikaj nadmiernego wylewania wody podczas mycia naczyń, nie myj ich pod bieżącą wodą.
Unikaj zbędnego spłukiwania toalety, zainwestuj w mechanizmy regulujące ilość spłukiwanej wody, takie jak na przykład dwa różne przyciski. Chusteczki i papier toaletowy wrzucaj do kosza, a nie do toalety.
Do sprzątania i podlewania roślin zamiast wody bieżącej, używaj wody zmagazynowanej wcześniej. Może być to np. deszczówka.
Zainwestuj w kran jednouchwytowy, do mycia rąk nie odkręcaj kranu na maksa.
Używaj zmywarki i pierz tylko wtedy, gdy uzbierasz wystarczającą ilość odzieży lub brudnych naczyń.

Sposoby oszczędzania wody w ogrodzie:

Staraj się magazynować wodę i wykorzystywać ją np. do podlewania kwiatów. Dobrym pomysłem jest zamontowanie zbiornika na deszczówkę!
Podlewaj ogród rozsądnie i oszczędnie. Trawę wystarczy podlewać co kilka dni, a w trakcie ulew nawet rzadziej!
Podlewaj rośliny ogrodowe wczesnym rankiem lub późnym wieczorem, nie tylko po to, by ich nie poparzyć, ale też po to, by ograniczyć parowanie i zużycie wody.
Nie podlewaj niepotrzebnie miejsc wokół domu pokrytych betonem i piaskiem.
Skuteczne sposoby oszczędzania wody w ogrodzie to także obsypywanie roślin korą – w ten sposób magazynowana jest wilgotność i nie trzeba ich tak często podlewać!
Nie myj podjazdu i samochodu wężem ogrodowym, wiadro z wodą lub szczotka w zupełności wystarczą! Jeśli wolisz korzystać z myjni, wybieraj te ekologiczne.
Jeśli korzystasz ze zraszaczy, ustaw je tak, by nie podlewały niepotrzebnie chodnika lub podjazdu.

Aby oszczędzić wodę warto również regularnie:

Sprawdzać stan rur w domu, w razie potrzeby izolować je i zlikwidować wszelkie objawy przecieków.
Dbać o stan kranów i spłuczek w domu.
Zamontować urządzenia ograniczające zużycie wody, np. perlatory w kranach.

Tylko 1% wody znajdującej się na całej planecie jest zdatny do picia. Jeśli każdy we własnym domu podejmie podstawowe kroki, by zacząć oszczędzać wodę, widmo wyczerpania zasobów może się oddalić.

Ogólnopolski Dzień Transplantologii

26 stycznia obchodzimy Ogólnopolski Dzień Transplantologii. Data ta została ustalona dla upamiętnienia pierwszego udanego przeszczepu nerki w Polsce, który wykonano właśnie 26 stycznia 1966r. w I Klinice Chirurgicznej Akademii Medycznej w Warszawie. Leczenie za pomocą przeszczepów jest możliwe tylko przy wysokiej świadomości społeczeństwa oraz współpracy wielu osób, w tym: dawcy, biorcy i specjalistów. W Polsce na przeszczep różnych narządów czeka nawet dwa tysiące osób, dla których operacja jest jedyną szansą na życie. Niektórzy, jak chorzy na serce czy płuca, nie mogą czekać latami. W 2019r. przeszczepiono w Polsce od żywych dawców 73 organy, od dawców zmarłych 1473 narządy. Prawo mówi, że dawcą organów może być każdy, kto za życia nie wyraził sprzeciwu w Centralnym Rejestrze Sprzeciwów. Jednak w praktyce lekarze pytają rodzinę o zgodę na pobranie narządów. To zawsze trudna, ale i ratująca życie innych decyzja. Każdy z nas może być częścią tej dziedziny - każdy z nas może okazać się potrzebującym biorcą, każdy z nas może zostać dawcą. Światowy Dzień Transplantologii to znakomita okazja, aby uczcić wszystkich dawców i ich rodziny, podziękować transplantologom i wszystkim osobom związanym z procesem transplantologii, których ogromna i ciężka praca pomaga w ratowaniu i poprawianiu jakości życia wielu ludzi.

Dzień bez Opakowań Foliowych 23 stycznia

Dzień bez Opakowań Foliowych to inicjatywa, która zrodziła się kilka lat temu ze względów pro-ekologicznych. Foliowe opakowania, zwłaszcza reklamówki na zakupy, kończą zwykle jako odpady, będące najczęściej występującymi „śmieciami” na terenach zaludnionych. Ponadto, lądując w rzekach i kanałach, blokują odpływ, przez co mogą przyczyniać się nawet do powstania powodzi – co miało miejsce np. w Bangladeszu w 1988 i 1999 roku.

Choć folię łatwo jest porwać, jej wytrzymałość na proces rozkładu jest wyjątkowo duża – degradacja typowej „jednorazowej” torby foliowej może trwać nawet kilkaset lat, podczas gdy czas jej przeciętnego użytkowania wynosi zaledwie 25 minut. Co roku jako śmieci kończy ponad 500 miliardów opakowań foliowych.

Na szczęście rosnąca świadomość społeczna przyniosła ze sobą pewne zmiany na lepsze – niektóre sieci supermarketów na świecie całkowicie zrezygnowały z foliowych toreb na zakupy, inne z kolei wprowadzają reklamówki z materiałów biodegradowalnych, które rozkładają się w ciągu najwyżej kilku miesięcy. Najprostszym i najskuteczniejszym rozwiązaniem jest oczywiście korzystanie z toreb wielokrotnego użytku, co nie tylko sprzyja środowisku, ale również domowym oszczędnościom. A jeśli już zdarzy nam się użyć nieekologicznej jednorazówki, powinna ona trafić do przetwórni – to kolejny argument za segregacją śmieci, o której wciąż wielu Polaków zapomina. Kwestia opakowań foliowych jest na tyle poważna, że zajmują się nią rządy i instytucje państwowe, które wprowadzają kolejne regulacje mające na celu ograniczenie liczby foliowych śmieci.

Dzień Babci i Dzień Dziadka

Dziś Dzień Babci a jutro Dzień Dziadka. W tych najbliższych dniach nie zapominajmy o naszych najbliższych. Nawet najmniejszy gest może sprawić im radość.

Dzień Babci – święto obchodzone dla uhonorowania babć. W dzień ten wnuki składają życzenia swoim babciom. W Polsce obchodzone jest 21 stycznia, w tym samym dniu w i Bułgarii, a w Hiszpanii – 26 lipca.

Pomysł utworzenia święta w Polsce pojawił się w tygodniku „Kobieta i Życie” w 1964 roku. Już rok później święto to zaczął popularyzować „Express Poznański", a jego głównym pomysłodawcą był Kazimierz Flieger. W roku 1966 również „Express Wieczorny” ogłosił dzień 21 stycznia Dnien Babci. Później powstała również tradycja obchodzenia Dnia Dziadka.

We Francji jest to święto ruchome obchodzone w pierwszą niedzielę marca. Powstało jako rozwinięcie pomysłu na popularną kawę Babci, czyli Café Grand’Mère. Była to w północnej Francji lat 50. XX w. bardzo popularna kawa, stworzona i sprzedawana przez małżeństwo Monnier z Roubaix, właścicieli delikatesów. Święto jest okazją do wielu konkursów na najpiękniejsze laurki dla babć, najładniejsze życzenia, wspomnienia o babciach oraz spotkania z babciami przy ciastku i kawie. Działa także stowarzyszenie „Fête des grand-mères”, które m.in. organizuje pochody ku czci babć, zwane „Mamif’estation”.

W Rosji jesienią 2009 roku pojawiło się nowe, rodzinne święto – Dzień Babci i Dziadka. Brak oficjalnej daty obchodów.

Amerykańskim odpowiednikiem dni dziadka i babci jest Narodowy Dzień Dziadków, nie jest więc świętem rozdzielonym na dwa dni.

W USA jest to święto oficjalnie zatwierdzone przez Kongres i prezydenta, ustanowione w 1978 roku na pierwszą niedzielę po Święcie Pracy Labour Day, które obchodzone jest w pierwszy poniedziałek września zarówno w USA, jak i Kanadzie. Tak więc Dzień Dziadków w obu krajach również obchodzony jest we wrześniu.

Dzień ten ma swój oficjalny hymn A Song for Grandma and Grandpa („Piosenka dla Babci i Dziadka”), a symbolem tego dnia jest niezapominajka.

W szkołach, kościołach i domach spokojnej starości organizowane są uroczystości. Święto celebruje się także w gronie rodzinnym przy ogniskach czy grillach. Dzień ten ma za zadanie uświadomić dzieciom, jak wiele zawdzięczają swoim dziadkom. Wnuki są zachęcane do pomocy najstarszym członkom rodziny.

W Wielkiej Brytanii National Grandparents Day obchodzony jest w pierwszą niedzielę października.

Tradycja szopek bożonarodzeniowych

Budowanie szopek jest jednym z najbardziej popularnych elementów bożonarodzeniowej tradycji. Chyba nie ma kościoła w Polsce, w którym na Boże Narodzenie nie stanęłaby taka szopka.

Centralnymi postaciami każdej szopki są figury obrazujące Świętą Rodzinę: Jezusa w żłóbku, wokół którego stoją Matka Boża i św.Józef. Sceny obrazują moment przybycia pasterzy lub trzech mędrców. Dlatego nieodłącznym elementem każdej szopki są figury pastuszków, trzech mędrców (zwanych też królami), zwierząt (bydło i owce), które według Biblii asystowały przy narodzeniu Dzieciątka, oraz aniołów.

Pierwszą żywą szopkę bożonarodzeniową zorganizował św. Franciszek z Asyżu. 24 grudnia 1223 roku w grocie nieopodal miejscowości Greccio przygotował szopkę przedstawiającą wnętrze stajenki betlejemskiej w naturalnej skali. W inscenizację zaangażowani zostali ludzie i żywe zwierzęta.Greccio nie zostało wybrane przypadkiem, w miejscowości tej znajdowała się pierwsza siedziba żebraczego zakonu franciszkanów, którego założycielem był św. Franciszek z Asyżu.

Szopka miała przybliżyć wierzącym tajemnicę narodzin Chrystusa. Grota została wypełniona sianem, figurka Jezuska została wyrzeźbiona w drewnie, w Świętą Rodzinę wcielili się mieszkańcy Greccio, pojawił się również żywy osioł i wół.

Św. Franciszek zmarł trzy lata później, jego współbracia kontynuowali tradycję stawiania szopek, która podbijała kolejne części świata, razem z rosnącą popularnością zakonu franciszkanów.

Początkowo szopki powstawały wyłącznie przy zakonach franciszkańskich, jednak z czasem tradycja ich budowania stała się powszechna w całej Europie. W Polsce zakon franciszkanów pojawił się w XIII wieku, razem z nimi do Polski przyszła tradycja budowania szopek.

Początkowo szopki były skromne, często przedstawiały jedynie surowe wnętrze groty i postać nowonarodzonego Jezusa co miało odzwierciedlać zdanie: "Słowo ciałem się stało". Zwyczaj ten zachował się do dnia dzisiejszego w wielu miejscach we Włoszech. Z biegiem lat szopki zaczęły przeradzać się w misteria przedstawiające postacie Świętej Rodziny, pasterzy, trzech króli i zwierząt.

Obecne szopki zdecydowanie różnią się od pierwszego jej przedstawienia przygotowanego przez św. Franciszka. Szopka w grocie mogła rzeczywiście przypominać miejsce, w którym na świat przyszedł Jezus. Wraz z rosnącą popularnością szopek, coraz bardziej zaczęły one nawiązywać do kraju, w którym powstają. Święta Rodzina ma zazwyczaj cechy charakterystyczne dla mieszkańców danego kraju, przez lata zmienił się również wizerunek samej szopki. Odwołuje się on do lokalnej architektury i krajobrazu. I tak, w zależności od miejsca i okresu, w którym powstała, możemy znaleźć szopki osadzone w chłopskich chatach, pałacowych komnatach albo pośród palm lub górskich szczytów. Latynoskie, radosne i wielobarwne szopki, bardzo różnią się od minimalistycznych i wzruszających prostotą przedstawień narodzenia Jezusa z krajów afrykańskich.

W Polsce najpopularniejsze są krakowskie szopki, które powstają z lekkich i nietrwałych materiałów, takich jak tektura, sreberka i celuloid. Szopki nawiązują do krakowskiej architektury, zazwyczaj są to wielowieżowe i różnokolorowe strzeliste konstrukcje.

Krakowska szopka powstała w XIX wieku, a jej unikatowa forma miała być zobrazowaniem nie rzeczywistego, ale godnego miejsca, w którym mógłby przyjść na świat Jezus. Pierwsze XIX-wieczne szopki tworzyli murarze z podkrakowskich miejscowości. Dzięki nim mogli się utrzymać w martwym sezonie budowlanym. W kolejnych latach powstała odrębna grupa osób specjalizująca się w tworzeniu krakowskich szopek.

W 1937 roku odbył się pierwszy konkurs na najpiękniejszą krakowską szopkę. Dzięki niemu wrócił zwyczaj budowania szopek, który przestał być popularny podczas I wojny światowej.

Najbogatszą kolekcję szopek krakowskich ma w swoich zasobach Muzeum Historyczne Miasta Krakowa. Można tam zobaczyć szopki pochodzące jeszcze z 1945 roku.

Na zdjęciach szopki z naszych kościołów, placów i domów.

"Dzieje wędrującej kolekcji. Sztuka polska ze zbiorów Muzeum Śląskiego w Katowicach" w Muzeum Regionalnym w Stalowej Woli

Muzeum Regionalne w Stalowej Woli rozpoczęło cykl postów poświęconych wystawie czasowej pt. „Dzieje wędrującej kolekcji. Sztuka polska ze zbiorów Muzeum Śląskiego w Katowicach”. Na początku przybliżone zostały sylwetki artystów, których prace zaprezentowano na ekspozycji, a szczególnie mniej znane epizody z ich życia, ciekawostki i wzajemne powiązania oraz to, co ich inspirowało, napędzało do działania.

Na początku przedstawiona została postać samego twórcy tej niezwykłej kolekcji – Tadeusza Dobrowolskiego – człowieka nietuzinkowego, artysty, miłośnika sztuki, organizatora i wizjonera, bez którego niezwykła kolekcja Muzeum Śląskiego w Katowicach wyglądałaby zupełnie inaczej.

Tadeusz Dobrowolski urodził się w Nowym Sączu w 1899 roku. Po ukończeniu tam gimnazjum klasycznego podjął studia na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Jednocześnie też na krakowskiej ASP uczył się malarstwa pod okiem Józefa Mehoffera, później uczęszczał też na zajęcia z muzeologii. Pierwsze poważne stanowisko objął mając 26 lat. Został wówczas dyrektorem Muzeum Miejskiego w Bydgoszczy. Dwa lata później, w 1927 roku, przeprowadził się na Śląsk, gdzie podjął się szczególnego zadania: utworzenia od podstaw Muzeum Śląskiego w Katowicach. Jednocześnie był też kierownikiem Oddziału Sztuki przy Śląskim Urzędzie Wojewódzkim oraz konserwatorem zabytków województwa śląskiego. Dobrowolski przyczynił się też do powstania Instytutu Śląskiego, Towarzystwa Przyjaciół Nauk na Śląsku, Państwowego Konserwatorium Muzycznego oraz wielu innych instytucji.

Ta wytężona działalność trwała 12 lat (do wybuchu wojny), podczas których udało się zgromadzić ogromną ilość zabytków z historii sztuki, archeologii, historii czy etnologii. Zbiory miały mieć charakter regionalny, ale osadzony w szerokim ogólnopolskim, a nawet europejskim kontekście. Do kolekcji sztuki polskiej XIX i XX wieku pozyskiwano wyłącznie prace najwyższej klasy.

Tadeusz Dobrowolski podjął jeszcze jedno ogromne wyzwanie – rozpoczął budowę siedziby tworzonego przez siebie muzeum. Gmach o kubaturze 65 000 m³ zaprojektowany został z uwzględnieniem najnowocześniejszych wówczas rozwiązań technicznych. Miał zapewniać komfort pracy zatrudnionym tam muzealnikom, ale tez funkcjonalność i wszelkie wygody zwiedzającym. Niestety wojna zniweczyła to wspaniałe przedsięwzięcie. Gmach wzniesiony w stanie surowym, będący symbolem polskości, polskiej kultury, został przez niemieckich okupantów rozebrany do ostatniej cegły. Zbiory, jakie udało się zgromadzić, ewakuowano z Katowic m.in. do Lublina i do Muzeum Górnośląskiego w Bytomiu. Przez transporty i wojnę kolekcja nieco zubożała, a do Katowic powróciła dopiero w 1984 roku w wyniku restytucji.

6 listopada 1939 Tadeusz Dobrowolski został aresztowany wraz z innymi naukowcami w ramach Sonderaktion Krakau. Trafił do obozu koncentracyjnego Sachsenchausen, skąd został zwolniony w 1940. Po zakończeniu wojny pracował na UJ. W latach 50-tych był dyrektorem Muzeum Narodowego w Krakowie. Był inicjatorem remontu Domu Jana Matejki, przebudowy Muzeum Czartoryskich i wnętrz pierwszego piętra sukiennic.

Tadeusz Dobrowolski obok swojej pracy naukowej, akademickiej i muzealnej dużo publikował. Spod jego pióra wyszło ponad 300 studiów i monografii poświęconych dziejom sztuki polskiej, Śląska, Pomorza i Krakowa. Za swoje wybitne zasługi był wielokrotnie nagradzany.

Zmarł w marcu 1984 roku w Krakowie. Został pochowany na Cmentarzu Rakowickim.

Tajemnice ogrodu w Charzewicach

Przez przeszło 200 lat Charzewice wraz z Rozwadowem stanowiły centrum posiadłości książęcego rodu Lubomirskich. Obecnie to najstarsza historycznie część Stalowej Woli.

Pomarańcze, figi, granaty, kaktusy...

W ogrodach Lubomirskich w Charzewicach uprawiano bardzo dużo gatunków drzew, kwiatów, warzyw i owoców. Jakich? Dowiemy się tego z ogrodniczego inwentarza, który powstał prawie 200 lat temu. Autorem rękopisu jest najprawdopodobniej Maciej Prohaska, znany jako nadworny ogrodnik barona Karola Wacława von Larischa vel Larysza w Osieku (woj. małopolskie, pow. oświęcimski). Inwentarz ów podzielony jest na kategorie: drzewa zagraniczne, drzewa owocowe, kwiaty oraz nasiona ogrodowe warzyw i kwiatów. Uprawa prowadzona była jednocześnie w gruncie i inspektach. W glinianych lub drewnianych donicach hodowano tak egzotyczne rośliny jak pomarańcze, cytryny, granaty, figi, krzewy laurowe oraz oleandry, bukszpany, hibiskusy, agawy amerykańskie, aloesy, kaktusy, klematisy, cyprysy, budleje czy męczennice. W gruncie rosły drzewa owocowe: grusze, jabłonie, morele i brzoskwinie. Uprawiano kwiaty, doskonale nam dziś znane rojniki, szałwie, pierwiosnki, lewkonie, męczennice czy śniedki. Ogrody Lubomirskich produkowały również nasiona kwiatów: astrów, cynii, pelargonie w 12 gatunkach i dziesiątki innych. O niesamowitym bogactwie gatunków świadczy jedna z pozycji zapisanych w inwentarzu: „kwiatów różnych mniejszego gatunku w ogóle znajduje się 927”!

Produkowane były tam też nasiona warzyw: kalafior, kapusta, brokuły, cykorie, rzodkiewka, rzepa, pomidory, buraki, groch, cebula, brukiew, kukurydza, gorczyca, szpinak, jarmuż, marchew, ale także melony i kawony (arbuzy), jak napisał ogrodnik: „w wielu dobrych gatunkach”.

W inwentarzu tym znajdziemy również wykaz zatytułowany „rekwizyta ogrodowe”, w którym wśród dziesiątek narzędzi i przyborów ogrodniczych znalazły się konewki, cebry, nożyce, piłki, grabki, szafa na nasiona i walec do „tłoczenia darni”.

To dopiero początek pracy nad tym wyjątkowym dokumentem, którego forma rękopisu i setki łacińskich nazw nie ułatwiają zadania. Muzeum Regionalne w Stalowej Woli podejmuje jednak to wyzwanie, by odkryć kolejne tajemnice charzewickiego ogrodu.

Z życzeniami w Domu Pomocy Społecznej w Stalowej Woli

22 grudnia 2020 roku Małgorzata Frączek, kierownik internatu RCEZ w Nisku, na ręce Łukasza Chrząstka, dyrektora Domu Pomocy Społecznej im. Józefa Gawła w Stalowej Woli, przekazała przygotowane przez pracowników kartki z życzeniami i drobne upominki dla podopiecznych ośrodka. W ramach rewanżu otrzymaliśmy wykonany przez mieszkańców DPS-u stroik świąteczny.

Świąteczne niespodzianki dla podopiecznych Domu Pomocy Społecznej im. Józefa Gawła w Stalowej Woli

W lutym i marcu 2020 roku pani Małgorzata Frączek odwiedziła Dom Pomocy Społecznej im.Józefa Gawła w Stalowej Woli i nawiązała z tą placówką współpracę, w ramach której wychowankowie internatu mieli odwiedzać podopiecznych DPS-u, czytać im książki, robić zakupy. Niestety wybuch pandemii, a w związku z tym reżim sanitarny i liczne ograniczenia związane z zapewnieniem bezpieczeństwa seniorom uniemożliwiły podjęcie takich działań.

O naszych seniorach mimo tych utrudnień nie zapominamy. W ramach wolontariatu grupa pracowników internatu RCEZ w Nisku przygotowała dla podopiecznych ośrodka drobne upominki, wśród których znalazły się własnoręcznie wykonane: malowane bombki na choinkę, świąteczne stroiki, kartki z życzeniami, pierniczki i cukierki.

W akcję włączyły się: Małgorzata Frączek, Małgorzata Grzybowska, Beata Bednarz, Maria Kędra i Kornelia Kupiec.

Nasze stroiki i choinki

#NiechŻyjePlaneta

W ramach akcji #NiechŻyjePlaneta w kolejnym tygodniu 14.12. -20.12.2020r, w naszym internacie podjęliśmy się następnego wyzwania pod hasłem ,, Chodzimy wszędzie z własną torbą ”. Torby ekologiczne są przyjazne środowisku. Główną ich zaletą torb jest fakt, że są one przyjazne środowisku. To bardzo ważny argument w czasach, gdy jest ono zatruwane na wiele możliwych sposobów. Dlatego lepiej nie niszczyć go w kolejny sposób. Warto dbać o nie w miarę swoich możliwości, a zastąpienie popularnych reklamówek torbami papierowymi nie stanowi dla nas wielkiego wyrzeczenia. Pamiętajmy, że te foliowe rozkładają się przez ponad kilkadziesiąt lat, a w Polsce zużywamy ich naprawdę sporo. O wiele więcej niż w innych krajach Unii Europejskiej. Warto też pamiętać, że ekologiczne torby wykonane są z materiału, który w żaden sposób nie zagraża środowisku. Dlatego warto się na nie zdecydować i chronić w ten sposób środowisko.

Wystawa prac Stefanii Wójcik

W Bibliotece Uniwersyteckiej KUL Wydziału Nauk Inżynieryjno-Technicznych w Stalowej Woli można obejrzeć wystawę prac Stefanii Wójcik, artystki z Janowa Lubelskiego.

Ekspozycja jest czynna w dni powszednie, w godzinach od 9:00 do 15:00 na pierwszym piętrze w budynku Biblioteki Międzyuczelnianej przy ul. Popiełuszki 10.

Stefania Wójcik ukończyła PLSP w Zamościu na kierunku konserwacji zabytków oraz studia na UMCS w Lublinie. Pracuje jako nauczyciel dyplomowany. Jest członkiem Polskiego Stowarzyszenia Nauczycieli Plastyków.

Pracuje w technice olejnej, akwareli, pasteli i batiku. Uczestniczy w wystawach indywidualnych i zbiorowych. Jej prace znajdują się w kolekcjach w wielu domach w kraju i za granicą (Belgia, Niemcy, Wielka Brytania, Kanada, USA). Zdobywczyni wielu nagród m. in.: Nagrody Kuratora, Medalu Kuratora, 5-krotnie Nagroda Burmistrza, Antka Roku, Wyróżnienie Prezesa PSNP, 2-krotnie Statuetka na Festiwalu Twórczości, 2 razy nagrody Muzeum Regionalnego, wyróżnienie na Ogólnopolskim Biennale, nagroda w Konkursie Ogólnopolskim w Rzeszowie 2017 i 2018.

„SYNERGIA” Elżbiety Boukourbane i Michała Potaczały

Niżańskie Centrum Kultury „Sokół” zaprasza do obejrzenia najnowszej wystawy w Niżańskim Centrum Historii i Tradycji. Zaprezentowany został efekt ciekawego przedsięwzięcia artystycznego duetu niżańskich artystów Elżbiety Boukourbane i Michała Potaczały. Wystawa nosi tytuł „Synergia”. Słowo to oznacza współpracę, której efekt jest większy niż suma poszczególnych oddzielnych działań.

Wystawa jest naprawdę wyjątkowa. Składa się na nią trzynaście unikatowych prac. Każdy obraz ma dwóch autorów, gdyż twórcy malowali wspólnie na jednym płótnie. Na wszystkich z nich widać ślady rozpoznawalnego stylu każdego z malarzy. Chociaż wiadomo, że zdjęcie nie odda piękna obrazu oglądanego na własne oczy, to zachęcamy do obejrzenia prezentacji, która musi tym razem zastąpić odwiedziny w naszej galerii.

LINK:SYNERGIA online

Spieszymy z pomocą dla przytuliska Psia Przystań

Przytulisko dla bezdomnych psów Psia Przystań w Stalowej Woli działa już od czterech lat. Prowadzi je Stalowowolskie Stowarzyszenie Opieki nad Zwierzętami. O psy troszczy się 20 wolontariuszy, a samo stowarzyszenie utrzymuje się z dobrowolnych datków i pieniędzy członków stowarzyszenia. Przez cztery lata działalności przez przytulisko przewinęło się 180 psów, z czego aż 160 znalazło nowy dom.

W akcję pomocy dla schroniska włączyli się również wychowankowie internatu RCEZ w Nisku pod opieką wychowawców: Małgorzaty Frączek i Beaty Bednarz. Pierwsza wizyta pani M. Frączek w przytulisku miała miejsce na początku marca 2020, tuż przed zawieszeniem zajęć stacjonarnych z powodu pandemii. Po powrocie do szkoły we wrześniu rozpoczęła się zbiórka darów dla przytuliska. 4 października grupa wychowanków internatu wraz z opiekunkami udała się do przytuliska, by przekazać zgromadzone przez uczniów koce, obroże, smycze, zabawki dla psów oraz karmę.

10 grudnia 2020 roku w ramach wolontariatu panie: Małgorzata Frączek i Beata Bednarz ponownie odwiedziły Psią Przystań, by przekazać poduszki, kołdry i plastikowe nakrętki, z których dochód przeznaczony zostanie na karmę dla psiaków.

#NiechŻyjePlaneta

Ziemia woła o pomoc. To fakt dowodzony w kolejnych dziesiątkach, a nawet setkach badań naukowców z całego świata. Bez zrównoważonego podejścia do korzystania z zasobów naszej planety wkrótce obudzimy się w sytuacji, w której nie będzie dla nas jasnej przyszłości. Pora zacząć działać!

Grupa RAS rusza z akcją #NiechŻyjePlaneta. O co w niej dokładnie chodzi? Akcja ma na celu zmotywowanie jak najwięcej osób, ale też siebie nawzajem do podjęcia wyzwań, opartych o akcję ONZ ActNow. W ramach tej akcji w naszym internacie w czasie 7 – 13.12.2020r. podjęliśmy się wyzwania pod hasłem ,, Segregacja odpadów i ich recykling”. Odkąd segregacja odpadów stała się w wielu miejscach obowiązkiem, siłą rzeczy nauczyliśmy się poświęcania większej uwagi temu, co wyrzucamy do kosza. Okazuje się jednak, że zrecyklingować da się właściwie wszystko i można to robić jeszcze efektywniej. W wyzwanie włączyli się zarówno wychowankowie jak i wychowawcy naszego internatu.

Efektem naszych wspólnie podjętych działań są zdjęcia pokazujące, w jak różnorodny sposób można segregować odpady, dbając w ten sposób o naszą planetę i środowisko.

Fotografia przyrodnicza – jesienna opowieść o lesie

Zdjęcia udostępniły: Małgorzata Frączek, Maria Kędra, Krystyna Potaczała, Małgorzata Grzybowska

Fotografia przyrodnicza – jesienny ogród

Zdjęcia udostępniły: Małgorzata Frączek, Maria Kędra, Małgorzata Grzybowska.

10 grudnia Międzynarodowym Dniem Praw Człowieka

Dzień Praw Człowieka to święto obchodzone corocznie 10 grudnia, a ustanowione przez Zgromadzenie Ogólne ONZ (rezolucja 423 (V) z 1950 roku) w rocznicę podpisania Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka w 1948 roku. Dzień ten poświęcony jest obrońcom praw człowieka walczącym o poszanowanie praw człowieka.

Historia pokazuje, jak wiele osób z różnych kontynentów i kultur wkładało wysiłek w działania zapewniające przestrzeganie praw i wolności człowieka. Wiele z tych osób doznało prześladowań, skazywanych było na długoletnie wyroki więzienia lub nawet karę śmierci. Obchody Międzynarodowego Dnia Praw Człowieka są okazją do uczczenia ich odwagi i osiągnięć, ale także zwrócenia uwagi na zagadnienia współczesnego świata.

Wszyscy ludzie rodzą się wolni i równi pod względem swej godności i swych praw, a każdy człowiek ma prawo do życia, wolności i bezpieczeństwa swej osoby - te fundamentalne dla każdego wartości są zawarte w Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka ogłoszonej 10 grudnia 1948 r. na obradującej w Paryżu Trzeciej Sesji Ogólnego Zgromadzenia ONZ.

Mikołajki u medyków

By tradycji stało się zadość, 6 grudnia św. Mikołaj pamiętał także o niżańskich medykach. W jego imieniu drobne upominki (bombki ręcznie malowane przez pracowników internatu RCEZ w Nisku) ratownikom medycznym i pracownikom izby przyjęć niżańskiego szpitala przekazła pani Krystyna Potaczała.

Malowanie bombek w internacie

Chociaż pandemia koronawirusa trwa w najlepsze, zmusza do zachowania reżimu sanitarnego, ogranicza nasze kontakty i działalność w przestrzeni publicznej, nie można rezygnować z tego, co zawsze było dla nas tak ważne. Wirus nie może zepsuć nam atmosfery świąt Bożego Narodzenia.

I chociaż tegoroczne świętowanie będzie inne niż zwykle, starajmy się być blisko siebie, okazywać sobie życzliwość, wdzięczność, zrozumienie. Bądźmy razem!

W internacie RCEZ już trwają przygotowania do świąt Bożego Narodzenia.

2 grudnia 2020 roku kilkoro pracowników internatu spotkało się na malowaniu świątecznych bomkek. Szkoda, że ze względu na bezpieczeństwo epidemiczne nie mogliśmy być ze sobą w poszerzonym gronie, z innymi pracownikami szkoły i naszymi wychowankami, jak to miało miejsce w latach ubiegłych.

Rezultaty naszego radosnego tworzenia przekazane będą niżańskim ratownikom medycznym jako wyraz pamięci i wdzięczności za ich codzienny trud.

Mikołajki

Mikołajki – tradycyjna, polska nazwa święta ku czci świętego Mikołaja, biskupa Miry, obchodzonego 6 grudnia w katolicyzmie i prawosławiu. Do XIX wieku był to na ziemiach polskich dzień wolny od pracy. W 1969 roku w Kościele katolickim zniesiono święto, jest to już tylko tzw. wspomnienie dowolne.
Od średniowiecza w wigilię tego dnia święty Mikołaj (a właściwie osoba przebrana za niego) przynosił dzieciom prezenty. Współcześnie w Polsce nocą podkłada się dzieciom drobne upominki, małe zabawki a przede wszystkim słodycze. W XIX i XX wieku obdarzający dzieci podarkami w swoje święto Mikołaj został przekształcony w baśniową postać starszego mężczyzny z białą brodą ubranego w czerwony strój, który wedle różnych legend i baśni w okresie świąt Bożego Narodzenia rozwozi dzieciom prezenty saniami ciągniętymi przez zaprzęg reniferów Według różnych wersji zamieszkuje wraz z grupą elfów Laponię lub biegun północny.
Dzięki sprawnej promocji praktycznie zastąpił on w powszechnej świadomości tradycyjny wizerunek świętego Mikołaja, biskupa Miry.
Obecnie powszechna forma tej postaci wywodzi się z kultury brytyjskiej i amerykańskiej, gdzie jest jedną z atrakcji bożonarodzeniowych. W większej części Europy, w tym w Polsce, mikołajki obchodzone są tradycyjnie 6 grudnia jako wspomnienie świętego Mikołaja, biskupa Miry. Rankiem tego dnia dzieci, które przez cały mijający rok były grzeczne, znajdują prezenty, ukryte pod poduszką, w buciku lub w innym specjalnie przygotowanym w tym celu miejscu (np. w skarpecie).
Na skutek przenikania do europejskiej tradycji elementów kultury anglosaskiej (w szczególności amerykańskiej) także w Europie święty Mikołaj utożsamiany jest coraz częściej z Bożym Narodzeniem i świątecznymi prezentami.
Legendy
Zwyczaj wręczania prezentów w Mikołajki wywodził się ze średniowiecznych legend o życiu świętego Mikołaja, które stały się bardzo popularne dzięki przedstawieniom wystawianym od X wieku 6 grudnia. Najbardziej znana była, spisana w pierwszej połowie IX wieku w Konstantynopolu przez archimandrytę Michała, opowieść o trzech córkach.
Zgodnie z nią młody Mikołaj, jeszcze przed wyborem na biskupa, miał chciwego i bogatego sąsiada, który drwił z pobożności świętego. Bóg ukarał sąsiada i sprawił, że stracił majątek oraz popadł w skrajną biedę. Gdy nie miał już z czego utrzymać rodziny, postanowił sprzedać swoje trzy córki, ponieważ nikt nie chciał ich poślubić bez otrzymania stosownego posagu. Mikołaj, po długich rozważaniach tekstów Pisma Świętego i modlitwie, postanowił uratować cnotę dziewcząt. Trzykrotnie, pod osłoną nocy, wrzucał przez okno pieniądze przeznaczone na posag dla każdej kolejnej siostry. Gdy sąsiad wyprawił już dwa wesela, postanowił dowiedzieć się, skąd biorą się tajemnicze pieniądze. Czuwał całą noc i ze zdumieniem odkrył, że to pogardzany przez niego Mikołaj wrzuca po raz trzeci pieniądze przez okno. Podziękował mu zawstydzony i postanowił zmienić swoje życie na zgodne z przykazaniami.
Zwyczaje
W średniowiecznej Europie zachodniej uważano świętego Mikołaja za patrona dzieci. W niektórych miastach odnotowano w źródłach zwyczaj wybierania w Mikołajki dziecięcego biskupa, który symbolicznie przejmował władzę. W XVI wieku na wyspach brytyjskich pojawił się rytuał wynoszenia tego dnia dyrektora ze szkoły i przejmowania władzy przez uczniów. Przetrwał on w niektórych regionach kilka stuleci.
Zbliżone do współczesnych zwyczaje mikołajkowe są udokumentowane od XV wieku w źródłach polskich, czeskich, austriackich, holenderskich, belgijskich i niemieckich. Święty Mikołaj pełnił w nich rolę osoby przynoszącej prezenty z okazji własnego święta. Jego atrybutami były siwa broda, pastorał, mitra oraz długa, czerwona szata biskupia. Wieczorem 5 grudnia obdarowywał owocami, orzechami, ciastkami czy cukierkami dobrze zachowujące się dzieci. Niegrzeczne uderzał pastorałem. Gdy nie pojawiał się osobiście, dzieci starały się przekazać, że czekają na prezenty, na różne sposoby. Z Holandii zachowały się zapisy o wystawianiu butów przy kominku. W Czechach dzieci wieszały skarpety na ramach okiennych, a w Austrii kładły buty na parapecie.
Współcześnie w Polsce, nocą z 5 na 6 grudnia, podkłada się dzieciom prezenty pod poduszką, w buciku lub umieszcza się je w dużej skarpecie. W wielu szkołach wymieniania się drobnymi prezentami z wcześniejszym losowaniem „swojego mikołajka” czy „swojej mikołajki” (czyli osoby, którą się obdaruje).

Międzynarodowy Dzień Osób Niepełnosprawnych
3 grudnia

Celem święta ustanowionego przez Zgromadzenie Ogólne ONZ w 1992 roku jest przybliżenie społeczeństwu problemów osób niepełnosprawnych.
Niepełnosprawność jest jednym z ważniejszych problemów współczesnego świata. Według danych WHO ponad 650 mln osób na świecie jest niepełnosprawnych w następstwie psychicznych, fizycznych oraz sensorycznych niesprawności. Stanowi to ok. 10% populacji. Natomiast w Polsce liczba niepełnosprawnych to prawie 5,5 mln. Najczęstszą przyczyną niepełnosprawności są schorzenia układu krążenia, narządów ruchu oraz schorzenia neurologiczne.

Niezwykle ważną rolę w likwidowaniu barier i dawaniu szansy niepełnosprawnym odgrywają placówki takie jak Środowiskowe Domy Samopomocy, Aktywności Zawodowej, Warsztaty Terapii Zajęciowej. Dzięki nim dziesiątki tysięcy osób w całym kraju mogą lepiej i pełniej uczestniczyć w życiu społecznym. W takich miejscach osoby z różnego rodzaju niepełnosprawnościami mogą uczyć się tej samodzielności, nabywać umiejętności niezbędnych w codziennym życiu czy przygotować się do pracy zawodowej.
Możliwość pracy zawodowej bez wątpienia odgrywa ogromną rolę w procesie rehabilitacji społecznej. To okazja do spotkania z ludźmi, poczucie przynależności, samorealizacja – korzyści jest wiele. Dlatego tak ważne jest wspieranie zatrudnienia osób z niepełnosprawnościami.
Pracodawcy mogą ubiegać się o dofinansowanie ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych do wynagrodzenia niepełnosprawnych pracowników, a także m.in. dopłaty do wyposażenia i dostosowania stanowiska pracy do potrzeb takiego pracownika.
Niepełnosprawność nie pozbawia możliwości realizowania własnych aspiracji życiowych i zawodowych. To, że ktoś utracił jakąkolwiek sprawność, nie oznacza, że jest inną osobą czy osobą na straconej pozycji. Często dzieje się odwrotnie, czego przykładem mogą być sukcesy osób niepełnosprawnych w sporcie czy kulturze, o których można usłyszeć coraz częściej. Pokonują oni swoje bariery i pokazują, że nie chcą być postrzegani jako osoby gorsze.
Celem corocznych obchodów Dnia Osób Niepełnosprawnych jest zwrócenie uwagi na prawa osób z niepełnosprawnością, upowszechnienie idei tolerancji, otwartości i szacunku dla inności, a także ukazanie korzyści płynących z pełnej integracji osób niepełnosprawnych w życiu politycznym, społecznym, gospodarczym i kulturalnym.

Barbórka, czyli Dzień Górników
4 grudnia

Jak twierdzi śląskie przysłowie, „Barbara święta o górnikach pamięta”. 4 grudnia obchodzimy Barbórki, czyli święto górników – jedno z najbardziej znanych i rozpowszechnionych obchodów dni zawodowych w Polsce. I choć sama tradycja świętowania tego dnia jest ciekawa i bywa bardzo widowiskowa, to trudno zamykać oczy na środowiskowe konsekwencje wydobycia węgla. A te są katastrofalne. Polska jest trzecim emitentem CO2 w Unii Europejskiej (odpowiadamy za ponad 10% emisji w Unii) a na terenie naszego kraju znajduje się największy, pojedynczy emitent CO2 w UE – jest to elektrownia w Bełchatowie, zasilana węglem brunatnym z tamtejszej kopalni. Jesteśmy jednym z niewielu krajów na świecie tak bardzo zależnym od węgla – brunatnego i kamiennego. Tymczasem odejście od paliw kopalnych na rzecz odnawialnych źródeł energii, bazujących na „przechwytywaniu” energii wytwarzanej przez słońce, wiatr czy fale morskie, jest warunkiem koniecznym do zatrzymania procesu ocieplania się klimatu. A to z kolei pozwoli nam zapobiec nieodwracalnemu łańcuchowi wydarzeń, który może uczynić Ziemię miejscem niezdatnym do życia nie tylko dla już ginących w zastraszającym tempie gatunków zwierząt, ale i dla nas – ludzi.
Barbórkowe tradycje
Podczas II wojny światowej św. Barbara staje się patronką walczącego polskiego podziemia. W Nadrenii natomiast uchodzi za towarzyszkę św. Mikołaja, która obdarowuje dzieci prezentami. Zapowiada także pogodę: „Jak Barbórki po wodzie, święta będą po lodzie”, głosi inne porzekadło. Zgodnie ze staropolską tradycją, włożone na Barbórki do wody ścięte gałązki jabłoni czy innego drzewka owocowego, rozkwitną właśnie na Boże Narodzenie.
Barbórki są ważnym świętem w polskim kalendarzu od niepamiętnych czasów, a górnicy mają do dnia swojej patronki szczególne podejście. Zwyczajowo, przed zjazdem w głąb kopalni, kierowali do świętej modlitwę z prośbą o zapewnienie ochrony i bezpieczną pracę. Pod jej wizerunkiem cała śląska rodzina prosiła o szczęśliwy powrót ze zmiany ojca, męża czy brata górnika, by mogli „szychta zrobić, a wybyć”.
4 grudnia rozpoczyna się więc od uroczystej mszy świętej i wspólnego pacierza w kopalnianej cechowni czy kościele, po których następuje część poświęcona zabawie. Górnicy – koniecznie w pełnym galowym mundurze i ozdobnej czapce z pióropuszem, bawią się na licznych koncertach, festynach lub balach – często przy muzyce kopalnianych orkiestr dętych, które inicjują zabawę, maszerując z muzyką ulicami osiedli zamieszkanych przez górnicze rodziny.
Do udanych barbórek należy kilka związanych z obchodami elementów: po pierwsze – „wyzwoliny”, czyli tradycyjne pasowanie na górnika przez uderzenie szpadą po ramieniu. Każdy adept ma na tę okazję przygotować kolegom „nieckę krupnioku” czy „napitek”. Częścią inicjacji są też „skoki przez skórę”, czyli specjalny gruby fartuch, zakładany pod ziemią przez rębaczy i pakowaczy, który trzyma dwóch starszych górników. Zasłużeni górnicy w Barbórki otrzymują paradne szpady.

W czasach PRL-u ten zwyczaj przyczyniał się do propagandowego ukazywania górników jako przodowników pracy. Sami zainteresowani zresztą dzięki temu mieli specjalne ułatwienia. Na przykład możliwość zaopatrzenia w tak zwanym sklepie górniczym, gdzie pojawiał się m.in. niedostępny nigdzie indziej sprzęt elektroniczny. Kilka dni przed obchodami są organizowane karczmy piwne. Górnicy zasiadają przy dwóch długich stołach, dzieląc się na starszych i bardziej doświadczonych – stare strzechy i młodszych, czyli strzechy młode. Rywalizują ze sobą w sprawach piwnych i biesiadnych. Opowiada się wówczas dowcipy, śpiewa pieśni górnicze i przekazuje prezenty powiązane z zabawnymi wydarzeniami, które w danej szychcie nastąpiły od ostatniej przedbarbórkowej karczmy. Za niepoprawnie skompletowany na tę uroczystość strój górniczy w ramach zabawy można dostać również symboliczną karę. Kobiety, które tradycyjnie nie biorą udziału w takim wydarzeniu, w tym czasie spotykają się w ramach jego odpowiednika – są to tzw. combry babskie. Barbórkom towarzyszy zazwyczaj także dodatkowa wypłata dla górników, która stanowi średnią za ostatnie 3 miesiące. Ze względu na niebezpieczny zawód, który naraża na choroby układu oddechowego i upośledzenia słuchu, górnikom przysługuje prawo do wczesnej i dość wysokiej emerytury.

Za swoją patronkę uważają św. Barbarę nie tylko górnicy. Ponieważ jest orędowniczką ochrony przed wypadkiem lub dobrej śmierci, uciekamy się do niej w sytuacjach, kiedy jesteśmy narażeni na szczególne niebezpieczeństwo. Można do niej się zwrócić również przy okazji burz i pożarów. Poza górnikami Barbórki obchodzą więc także strażacy, hutnicy, marynarze, rybacy, minerzy, saperzy, kamieniarze czy żołnierze.
Jako przedstawiciele zawodów pośrednio związanych z ogniem zwracają się do niej też kowale, murarze czy producenci ogni sztucznych. Zaś ze względu na epizod osadzenia w niewoli w legendzie o świętej, Barbara jest powiązana z symboliką twierdzy i wieży, a zatem chroni osadzonych, strażników czy… architektów. Z tych przyczyn w czasie II wojny światowej była opiekunką Polski podziemnej, a za posiadanie wiersza Krystyny Przygodzkiej z fragmentem „Święta Barbaro, górników patronko/ zejdź w niewoli podziemie czarne/ i szaty swojej koronką/ osłoń tajną drukarnię”, groziła – paradoksalnie do kompetencji świętej – kara śmierci.
Święta Barbara, żyjąca na przełomie III i IV wieku na terenie Bitynii, a dzisiejszej Turcji, mogła być w swoim otoczeniu cudzoziemką. Wykształcona i piękna córka wysoko postawionego urzędnika i kupca, Dioskura, wyznającego wielobóstwo, ucierpiała za przystąpienie do tępionej wówczas wiary chrześcijańskiej. Jak głosi legenda, Dioskur osadził ją w wieży, mając nadzieję na zmianę poglądów religijnych i zgodę córki na zamążpójście. Barbara prezentowała jednak bardzo stanowczą postawę, a jej upór w końcu zaczął przypuszczalnie grozić pozycji Dioskura, sam więc został jej prześladowcą. Torturowana i zastraszana – jak głosi legenda – po sądzie cesarskim, została ostatecznie ścięta przez własnego ojca, który zaraz po wykonaniu wyroku, zginął rażony piorunem. Uważa się, że to nietypowa śmierć uczyniła świętą Barbarę w tradycji kościelnej patronką bezpieczeństwa i łagodnego zgonu.

Dobra zabawa w Barbórki jest zatem gwarancją ochrony w pracy na kolejny rok. Górnicy więc w myśl powiedzenia „Kto w Barbórka nie pije, tego w grubie zabije” (gruba oznacza kopalnię), do corocznych obchodów zabierają się z pełnym zaangażowaniem.

5 grudnia - Międzynarodowy Dzień Wolontariusza

Praca, którą wykonuje się za darmo, z potrzeby serca, jest istotnie bezcenna. W celu wyrażenia uznania dla trudu wolontariuszy na całym świecie z inicjatywy ONZ obchodzony jest od 1986 roku Międzynarodowy Dzień Wolontariusza. To doskonała okazja, by uświadomić społeczeństwu wysiłek, jaki wkładają rozmaite organizacje pożytku publicznego w niesienie pomocy innym, zarówno na poziomie lokalnym, krajowym, jak i globalnym.
Początkowo słowo wolontariusz oznaczało osobę, która poświęca się służbie wojskowej. W XVIII i XI wieku zaczęły zaś pojawiać się pierwsze organizacje charytatywne (wiele z nich z inicjatywy Kościoła) skupione nie tylko na pomocy w miejscach działań wojennych, ale również w wymiarze lokalnym. Oczywiście nie oznacza to, że ludzie wcześniej sobie nie pomagali. Jednak dopiero w XX wieku wolontariat nabrał bardziej złożonego i zjednoczonego wymiaru. Dziś miliony ludzi dobrej woli czynnie uczestniczą w działaniach humanitarnych, pokojowych i charytatywnych, prowadzonych m.in. przez Czerwony Krzyż, Korpus Pokoju czy UNICEF. W Polsce wolontariat jest mniej powszechny niż na Zachodzie, w dużej mierze z powodu braku odpowiednich inicjatyw w czasach PRL-u. Sytuacja ulega jednak wyraźnej poprawie od lat 90., kiedy zaczęły powstawać liczne organizacje pozarządowe. Dziś na terenie kraju istnieje sieć Centrów Wolontariatu, które pośredniczą między osobami szukającymi pomocy i gotowymi ją ofiarować. Nieoceniony wpływ na rozwój świadomości pro-społecznej wywarła również Wielka Orkiestra Świątecznej Pomocy. Szacuje się, że obecnie ok. 10% Polaków jest lub bywa wolontariuszami.

Co to jest HIV?

HIV to skrót od angielskiej nazwy wirusa nabytego niedoboru (upośledzenia) odporności (z ang. Human lmmunodeficiency Virus). HIV namnaża się i niszczy układ odpornościowy zakażonej osoby, który po pewnym czasie przestaje chronić organizm przed chorobami. Zakażenie HIV nie daje charakterystycznych objawów. Jeśli nie wykona się testu diagnostycznego, można nawet przez 10-12 lat nie wiedzieć o tym, że uległo się zakażeniu. Osoba, która nie wie, że żyje z HIV, może zachorować na AIDS. Może też zakażać innych. Warto się testować!

Z inicjatywy Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) od 1988 roku dzień 1 grudnia jest obchodzony jako Światowy Dzień AIDS. Święto to ma na celu zwrócenie uwagi na walkę z AIDS, a także uświadomienie konieczności pomocy ludziom zakażonym wirusem HIV i chorym na AIDS oraz ich bliskim. Nieodłącznym symbolem solidarności z osobami żyjącymi z HIV i AIDS oraz ich bliskimi jest Czerwona Kokardka. Obecność Kokardki w sferze publicznej podczas obchodów Światowego Dnia AIDS przypomina, że osoby żyjące z wirusem HIV są pełnoprawnymi członkami społeczeństwa i powinny mieć możliwość życia i pracy w swoim środowisku, pamiętając równocześnie o obowiązku ochrony innych przed zakażeniem. Na świecie odnotowuje się blisko 37 mln osób zakażonych wirusem HIV. Liczba ta zbliżona jest do liczebności populacji Polski. Codziennie na świecie zakaża się około 6 tys. osób, a około 4,5 tys. osób umiera z przyczyn związanych z HIV/AIDS. W Polsce każdego roku wykrywanych jest kilkaset zakażeń HIV, co oznacza, że każdego dnia w Polsce co najmniej 3 osoby dowiadują się, że są zakażone tym wirusem. Po około trzydziestu latach od wykrycia w Polsce pierwszego zakażenia szacuje się, że nawet 35 tys. osób żyje z wirusem HIV, a prawie co druga osoba o tym nie wie i może nieświadomie zakażać. Według danych Narodowego Instytutu Zdrowia Publicznego – Państwowego Zakładu Higieny od wdrożenia badań w 1985 r. do 31 lipca 2019 r. zakażenie wirusem HIV stwierdzono u 24 781 obywateli Polski i u osób innego obywatelstwa przebywających na terenie Polski, ogółem odnotowano 3 729 zachorowań na AIDS, a 1 423 chorych zmarło. W województwie podkarpackim od wdrożenia badań w roku 1985 do 31 października 2019 r. odnotowano ogółem 469 zakażeń HIV. Obecnie zakażenie wirusem HIV nie powoduje natychmiastowego zagrożenia utraty życia. Dzięki leczeniu antyretrowirusowemu (ARV) i szybkiemu wykryciu wirusa w organizmie można przeżyć długie lata aż do naturalnej śmierci. Wprowadzenie leczenia antyretrowirusowego spowodowało spadek zakaźności, a co za tym idzie – spadek liczby zachorowań na AIDS oraz spadek śmiertelności z powodu AIDS w krajach rozwiniętych.

Zachęcamy do włączenia się do obchodów Światowego Dnia AIDS w dniu 1 grudnia, poprzez przypięcie do ubrania Czerwonej Kokardki.

Więcej informacji:

https://aids.gov.pl/hiv_aids/faktyimity/
http://wwwold.pzh.gov.pl/oldpage/epimeld/hiv_aids/index.htm

21 listopada - Światowy Dzień Telewizji

Światowy Dzień Telewizji został ustanowiony przez Zgromadzenie Ogólne ONZ w celu upamiętnienia obrad pierwszego Światowego Forum Telewizji, które odbyło się w Nowym Jorku w siedzibie ONZ w 1996 roku.

W tym dniu stacje telewizyjne na świecie emitują programy związane z zagadnieniami pokoju, bezpieczeństwa oraz rozwoju społecznego i gospodarczego. Promowane są także tematy związane z kulturą. Głównym zagadnieniem poruszanym podczas Światowego Dnia Telewizji jest wpływ telewizji na społeczeństwo. Omawiane są także zalety i wady płynące z oglądania telewizji.

Prekursorem telewizji w Polsce był Jan Szczepanik zwany „polskim Edisonem". Wynalazca w 1897 roku opatentował w Brytyjskim Urzędzie Patentowym oraz w Stanach Zjednoczonych „telektroskop" — „czyli aparat do reprodukowania obrazów na odległość za pomocą elektryczności". Udoskonalone urządzenie pojawiło się na wystawie światowej w Paryżu jako „telefot". Historia telewizji w Polsce rozpoczęła się w 1937 roku, kiedy w Warszawie została uruchomiona pierwsza eksperymentalna stacja telewizyjna. Miała ona charakter publiczny i nadawała program pod nazwą TVP1. Próbna transmisja telewizji odbyła się 26 sierpnia 1939 roku w Warszawie z udziałem Mieczysława Fogga, zaś pierwszym filmem wyemitowanym przez przedwojenną telewizję polską była „Barbara Radziwiłłówna". Po zakończeniu Il wojny światowej rozpoczął się okres rozwoju polskiej telewizji.

Światowy Dzień Telewizji jest okazją do poznania historii powstania telewizji oraz do zastanowienia się nad jej przyszłością i rozwojem.

Telewizja od czasów swojego powstania przeszła ogromną metamorfozę. Wielkie, drewniane skrzynie z czarno-białymi ekranami to już przeżytek.Takie urządzenia dzisiaj są już tylko w muzeach techniki. Nie tak dawno marzeniem każdego był telewizor z płaskim kineskopem. Kiedyś mało kogo było na nie stać, niewiele później na listę marzeń wpisały się telewizory plazmowe. I chociaż były one bardzo nowoczesne, to swoje ważyły i nie do każdego domu się nadawały. Aktualnie w najnowszych telewizorach możemy przebierać, jak w ulęgałkach. Nowoczesne, lekkie, cienkie - spełniają wszystkie podstawowe warunki, a i ceny są znacznie przystępniejsze.

Ile ludzi ogląda programy telewizyjne?

AUSTRALIA

Codziennie telewizję ogląda 16 milionów Australijczyków, którzy łącznie spędzają przed telewizorem ponad 4 miliardy minut.

KANADA

Każdego dnia Kanadyjczycy oglądają telewizję łącznie przez 130 milionów godzin.

STANY ZJEDNOCZONE

Telewizja dociera codziennie do 210 milionów Amerykanów.

NIEMCY

Niemcy oglądają telewizję średnio przez 223 minuty dziennie.

FRANCJA

Każdego dnia w 2016 roku przed telewizorem zasiada 43,5 miliona Francuzów.

HISZPANIA

Telewizję oglądają codziennie 33 miliony Hiszpanów.

PORTUGALIA

Codziennie w Portugalii telewizję ogląda 8,3 miliona osób.

FINLANDIA

W 2015 roku telewizję oglądało 3 679 000 Finów, średnio przez cztery godziny dziennie.

HOLANDIA

Telewizja dociera tu codziennie do 11,2 miliona osób, które spędzają przed telewizorem łącznie 49 milionów godzin każdego dnia (2016).

BRAZYLIA

Liczba widzów w Brazylii jest tak wielka – 132,5 miliona dziennie – że w porze największej oglądalności telewizję ogląda tyle samo osób, ile mieszka w całej Wielkiej Brytanii (64,8 miliona).

CHILE

Codziennie w Chile telewizję ogląda 5 milionów osób.

KOLUMBIA Telewizję w Kolumbii ogląda codziennie 13,5 miliona ludzi.

PERU

Oglądalność w Peru sięga 16 milionów osób tygodniowo.

19 listopada – Światowy Dzień Rzucania Palenia Tytoniu

Dzień ten, przypadający w trzeci czwartek listopada, ma już ponad 30-letnią tradycję. Pomysł zrodził się w USA w Californii, gdzie w 1974 roku zachęcono ponad milion palaczy do odstawienia papierosów na jeden dzień. Oczywiście 24 godziny nie wystarczą – mają jedynie zachęcić do całkowitego porzucenia nałogu. Z czasem do walki z tytoniem dołączył cały świat – zaczęły pojawiać się podobne inicjatywy, jak na przykład Dzień bez Papierosa (obchodzony 31 maja).

Na całym świecie tytoń zabija ponad 5 milionów osób każdego roku – w tym ponad 600 tysięcy osób, które palą biernie, wdychając dym osób palących w najbliższym otoczeniu. Choć śmiertelne skutki tego nałogu są powszechnie znane, głównym problemem związanym z rzucaniem palenia jest fakt, iż papierosy zabijają powoli – palacz może nie odczuwać skutków swojego nałogu przez wiele lat. Niestety, kiedy już się pojawią, często bywa za późno. Choć ostrzeżenia „Palenie zabija” widoczne jest na każdej paczce papierosów, informacja ta – z racji swojej powszechności – szybko traci swój wydźwięk. Jak się jednak okazuje, dość skuteczne są „odstraszacze” graficzne – na przykład zdjęcia, nieraz makabryczne, zniszczonych organów wewnętrznych skutecznie zniechęcają młodzież do sięgania po papierosy oraz zwiększają liczbę palaczy, którzy decydują się zerwać z nałogiem.

W wielu krajach – również w Polsce – wprowadza się współcześnie zakazy palenia w miejscach publicznych. Niestety, jak wskazuje badanie CBOS-u, zmiany te nie wpłynęły na zmniejszenie liczby palaczy. Zakazy odgórne ogrywają zwykle niewielką rolę – znacznie lepiej działa bowiem motywacja wewnętrzna, którą każdy powinien odnaleźć w sobie. Każdy palący, czyli co trzeci Polak.

Ogólnopolski Dzień Seniora – 14 listopada

Ogólnopolski Dzień Seniora obchodzony jest 14 listopada. W tym dniu organizacje pozarządowe, stowarzyszenia oraz instytucje aktywizujące osoby starsze wspólne obchodzą święto seniorów. Celem dnia jest promowanie aktywności osób w podeszłym wieku oraz dążenie do integracji młodszych grup społecznych z seniorami.

Według danych demograficznych do 2050 roku liczba osób powyżej 60 roku życia wzrośnie do prawie 2 mld. Od dłuższego czasu zauważalny jest demograficzny proces starzenia się społeczeństwa, a za kilkadziesiąt lat Polska będzie jednym z najstarszych narodów w Europie. Od niedawna zmienia się na lepsze wizerunek seniora. Dziś starość przestaje oznaczać zniedołężnienie, a staje się kolejnym etapem życia, w którym osoby starsze mogą realizować swoje zamierzenia oraz rozwijać własne zainteresowania. Coraz częściej seniorzy poszukują nowych form aktywności i zaczynają uczęszczać do Klubów Seniora, Uniwersytetów III Wieku, do lokalnych stowarzyszeń lub pracują jako wolontariusze. Osoby starsze chcą zdobywać nową wiedzę i poszukiwać nowych metod rozwoju.
Jeszcze kilkanaście lat temu sądzono, że mózg osoby w wieku emerytalnym nie jest w stanie przyjąć dużej dawki nowej wiedzy. Jednak badania naukowe zaprzeczyły tej tezie i udowodniły, że w starszym wieku dominuje inteligencja skrystalizowana, która składa się z dotychczasowej wiedzy oraz doświadczeń. Warunkiem przyswajania nowych informacji jest także stała aktywność umysłowa. Badania naukowe, które zostały przeprowadzone na grupie starszych osób grających przez osiem tygodni w gry komputerowe przeznaczone do treningu pamięci, udowodniły, że po tym czasie szybkość ich umysłu cofnęła się o 25 lat w testach na przetwarzanie informacji i o 10 lat w testach pamięciowych. W niedalekiej przyszłości wraz z rozwojem medycyny, technologii oraz świadomości społecznej na temat starości, osoby po 60 roku życia umysłowo będą dorównywać czterdziestolatkom.
Jednak, aby osoby starsze mogły korzystać z własnych możliwości, to muszą spotkać się z akceptacją społeczną. Niestety, zwłaszcza w krajach słabo rozwiniętych lub rozwijających się, gdzie pokolenie dzisiejszych 60-latków urodziło się i dorastało w warunkach wojny, niedożywienia, braku opieki zdrowotnej czy w złych warunkach mieszkaniowych, to wciąż nie ma możliwości rozwoju oraz częściej spotyka się z marginalizacją oraz krzywdzącymi stereotypami.

Światowy Dzień Cukrzycy

Dzień został zainicjowany przez Międzynarodową Federację Diabetologiczną (IDF) w 1991 roku. Data Święta upamiętnia urodziny odkrywcy insuliny - Fredericka Bantinga. Kanadyjczyk w 1922 roku wspólnie z asystentem Charlesem Bestem odkrył insulinę, co okazało się przełomem w leczeniu cukrzycy. Rok później za swoje odkrycie otrzymał Nagrodę Nobla. Razem z nim wyróżniono także Johna Macleoda, który był jego zwierzchnikiem z instytutu, natomiast pominięto asystenta. W tej sytuacji Banting dobrowolnie podzielił się premią pieniężną z Nagrody Nobla z Charlesem Bestem. W 1934 roku król Anglii Jerzy V nadał mu tytuł szlachecki Sir.
W 2006 federacja diabetologiczna przeprowadziła kampanię „Zjednoczeni na Rzecz Cukrzycy”, której celem było upowszechnienie wiedzy dotyczącej tej choroby. Dzięki działaniom IDF oraz innych organizacji diabetologicznych, Zgromadzenie Ogólne ONZ ogłosiło rezolucję na rzecz walki z cukrzycą, ustanawiając dzień 14 listopada Światowym Dniem Cukrzycy Narodów Zjednoczonych.

Oba święta stają się okazją do przybliżania społeczeństwu problematyki tej choroby oraz do promowania działań profilaktycznych. Na świecie prawie 350 milionów ludzi cierpi na cukrzycę, zaś od lat 90. XX wieku liczba nowych zachorowań wzrosła sześciokrotnie. Wiele osób wciąż nie jest świadoma przyczyn, objawów i prawidłowego leczenia cukrzycy, a choroba dotyka coraz więcej ludzi.

Tematy kampanii Światowego Dnia Cukrzycy skupiają się na różnych czynnikach wpływających na ryzyko cukrzycy i jej powikłań. Oto niektóre z nich:

- Kobiety i cukrzyca - nasze prawo do zdrowej przyszłości
- Zdrowe odżywianie
- Chrońmy naszą przyszłość: edukacja i zapobieganie cukrzycy
- Cukrzyca u dzieci i młodzieży
- Cukrzyca i pielęgnacja stóp
- Cukrzyca i otyłość
- Cukrzyca i powikłania nerek
- Twoje oczy i cukrzyca
- Cukrzyca i choroby sercowo-naczyniowe
- Cukrzyca i prawa człowieka
- Insulina na całe życie

Światowy Dzień Cukrzycy obchodzi ponad 230 stowarzyszeń członkowskich IDF w ponad 160 krajach, a także inne organizacje, firmy, pracownicy służby zdrowia, politycy czy celebryci. Działania związane ze świętem obejmują programy badań, kampanie radiowo-telewizyjne, imprezy sportowe, konferencje i wiele innych.

Typy cukrzycy zależą od jej przyczyn. Można wyróżnić cukrzycę typu I, II oraz cukrzycę ciążową. Na pierwszy typ najczęściej zapadają młode osoby, a jej przyczyną są zaburzenia układu immunologicznego i niszczenie komórek trzustki. Cukrzyca typu II pojawia się u osób dorosłych. Do przyczyn tej choroby należą uwarunkowania genetyczne, niewłaściwy tryb życia, otyłość i niezdrowy sposób odżywiania. Cukrzyca ciążowa pojawia się w sytuacji zwiększonego wzrostu stężenia hormonów (estrogenów, progesteronu i hormonów łożyska). To groźna choroba, która może zagrażać dla zdrowia i życia dziecka.

Nieleczona cukrzyca może doprowadzić do wielu uszkodzeń narządów w organizmie (siatkówki oka, nerek, nerwów) oraz do pojawienia się trudno gojących ran, które mogą spowodować amputację kończyn. Bagatelizowana cukrzyca może stać się przyczyną śmierci chorej osoby. Dlatego tak ważna jest odpowiednia profilaktyka oraz okresowe badania, które pomogą w zdiagnozowaniu wszelkich zdrowotnych nieprawidłowości.

11 Listopada – Narodowe Święto Niepodległości

„Dzień 11 listopada, jako rocznica odzyskania przez Naród Polski niepodległego bytu państwowego i jako dzień po wsze czasy związany z wielkim imieniem Józefa Piłsudskiego, zwycięskiego Wodza Narodu w walkach o wolność Ojczyzny - jest uroczystym Świętem Niepodległości”.

We środę 11 listopada obchodzimy 102. rocznicę odzyskania przez naszą Ojczyznę niepodległości po 123 latach niewoli austriackiej, pruskiej i rosyjskiej. Dzień ten został uznany za święto państwowe cytowaną wyżej ustawą z 23 kwietnia 1937 r. o Święcie Niepodległości, ale uroczyste obchody odbywały się już wcześniej.

W międzywojniu określenie daty odrodzenia Rzeczypospolitej Polskiej pozostawało kwestią dyskusyjną. Wątpliwości nie budził natomiast jej symboliczny charakter, bowiem nie sposób było wskazać jednego wydarzenia przesądzającego o wskrzeszeniu polskiej państwowości. Wybór daty Święta Niepodległości wiązał się z zakończeniem I wojny światowej w wyniku podpisania rozejmu w Compiègne 11 listopada 1918 r. W tym samym czasie Rada Regencyjna, organ władzy zwierzchniej Królestwa Polskiego, przekazała władzę wojskową i naczelne dowództwo wojsk polskich, jej podległych, Józefowi Piłsudskiemu, który dzień wcześniej powrócił do Warszawy z niewoli w Magdeburgu. Trzy dni później Rada powierzyła mu także władzę cywilną. Przyszłemu Naczelnikowi Państwa podporządkował się Tymczasowy Rząd Republiki Polskiej w Lublinie pod przewodnictwem Ignacego Daszyńskiego, działający od 7 listopada.

Pierwszy raz odzyskanie niepodległości powszechnie upamiętniono 14 listopada 1920 r. Wcześniej nie było to w pełni możliwe ze względu na toczące się walki o kształt granic i byt Rzeczypospolitej. W latach 1919 - 1936 obchody odzyskania niepodległości odbywały się zwykle w pierwszą niedzielę po 11 listopada i miały charakter wojskowy. W całym kraju odbywały się wówczas rewie wojskowe, msze święte za Ojczyznę i uroczystości państwowe. W Belwederze zaś organizowano ceremonie wręczania orderów Virtuti Militari za męstwo okazane w walce o wolność.

Jednak dopiero w 1926 r. dzień 11 listopada formalnie uznano za datę odzyskania niepodległości. Okólnik wydany przez prezesa Rady Ministrów Józefa Piłsudskiego ustanawiał ten dzień wolnym od pracy w administracji rządowej. Od tamtej pory marszałek Piłsudski co roku na placu Saskim w Warszawie - nazwanym jego imieniem w 10. rocznicę odrodzenia - dokonywał przeglądu pododdziałów wojsk i odbierał defiladę. Ostatnią w 1934 r. na Polu Mokotowskim. W 1932 r. dzień 11 listopada stał się też wolnym od nauki. Według ówczesnego Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego „powinien być wykorzystywany do celów wychowawczego oddziaływania na młodzież w duchu obywatelsko-państwowym na tle wydarzeń dziejowych z tym dniem związanych”.

11 listopada w charakterze święta państwowego celebrowany był w dwudziestoleciu międzywojennym jedynie dwukrotnie - w 1937 i 1938 r. W pierwszym przypadku obchody uświetniło odsłonięcie pomnika gen. Józefa Sowińskiego w Parku Wolskim. Natomiast w 20. rocznicę odrodzenia Polski, w atmosferze nadciągającego zagrożenia wojennego, została zorganizowana wielka defilada wojskowa połączona z manifestacją poparcia narodu dla armii.

W czasie II wojny światowej obchodzenie Święta Niepodległości było zabronione. Pamięć jednak kultywowano konspiracyjnie, głównie w ramach działań „małego sabotażu”. Na murach miast pojawiały się okolicznościowe napisy, a w miejscach o trwałej symbolice narodowej składano wieńce i mocowano biało-czerwone flagi.

Po wojnie Krajowa Rada Narodowa ustawą z 22 lipca 1945 r. o ustanowieniu Narodowego Święta Odrodzenia Polski uczyniła świętem państwowym 22 lipca, rocznicę ogłoszenia Manifestu Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego w 1944 r., jednocześnie znosząc Święto Niepodległości. Aż do 1989 r. celebrowanie 11 listopada groziło represjami aparatu komunistycznego PRL. Odbywały się jednak patriotyczne manifestacje, uznawane za nielegalne zgromadzenia. I choć w latach 80. XX w. delegacje rządowe zaczęły składać wieńce pod Grobem Nieznanego Żołnierza, to jeszcze w 1988 r. milicja rozpędziła świętujących.

Święto Niepodległości obchodzone 11 listopada zostało przywrócone przez Sejm Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej ustawą z 15 lutego 1989 r. pod nazwą „Narodowe Święto Niepodległości”. Z kolei 11 listopada 1997 r. Sejm Rzeczypospolitej Polskiej podjął uchwałę głoszącą m. in.: „Ta uroczysta rocznica skłania także do refleksji nad półwieczem, w którym wolnościowe i demokratyczne aspiracje Polaków były dławione przez hitlerowskich i sowieckich okupantów, a następnie – obcą naszej tradycji – podporządkowaną Związkowi Radzieckiemu komunistyczną władzę”.

Co roku w obchodach biorą także udział przedstawiciele Izby, na czele z Marszałkiem Sejmu. Straż Marszałkowska wystawia posterunek honorowy przed Grobem Nieznanego Żołnierza, a jej funkcjonariusze uczestniczą w defiladzie pododdziałów służb mundurowych. Tradycyjnie jest to również dzień otwarty w Sejmie, w trakcie którego kompleks budynków przy ul. Wiejskiej zwiedzają dziesiątki tysięcy zainteresowanych. W tym roku jednak nie będzie to możliwe ze względów sanitarnych.

Wiwat Niepodległa!

Dla upamiętnienia ważnych wydarzeń z dziejów naszego narodu i uczczenia Święta Niepodległości przeprowadzone zostały zajęcia wychowawcze dla uczniów z internatu RCEZ, a budynek odświetnie udekorowano biało-czerwonymi flagami w oknach.

Patriotyczne śpiewanie online

Dla uczczenia Narodowego Święta Niepodległości 11 listopada 2020 roku Muzeum Regionalne w Stalowej Woli we współpracy ze Stalowowolskim Towarzystwem Artystycznym STOWARD zorganizowało akcję muzyczną pod hasłem "Patriotyczne śpiewanie online".

Projekt zakładał stworzenie teledysku do pieśni patriotycznej "My Pierwsza Brygada" z udziałem mieszkańców Stalowej Woli.

11 listopada na Facebooku Muzeum Regionalnego odbyła się premiera teledysku "My Pierwsza Brygada" wykonanego przez niezwykły chór – mieszkańców Stalowej Woli i Nadsańskiej Orkiestry Kameralnej z Miejskiego Domu Kultury.

Do patriotycznego śpiewania dołączył również wychowanek naszego internatu Vitalii Kryvuts.

W trosce o zdrowie. Ważne ostrzeżenie.

Narkotyki wśród młodzieży są coraz powszechniejszym zjawiskiem. Niemal każdy młody człowiek doskonale orientuje się w rodzajach narkotyków, wie, jakie jest ich działanie, gdzie je kupić. Nie znaczy to, że każdy brał, tylko że choć raz stanął wobec wyboru: spróbuję albo nie. Marihuana, ecstasy, amfetamina, niektóre leki sprzedawane bez recepty – to środki odurzające, po które najczęściej sięgają młodzi ludzie. Niebezpieczne są również dopalacze (mimo zakazu nadal dostępne), gdyż nie wiadomo, jaki naprawdę jest ich skład i jakie są ich skutki działania.

W ostatnim czasie Główny Inspektorat Sanitarny ostrzega o pojawieniu się w krajach europejskich, w tym w Polsce nowego narkotyku o nazwie 4F-MDMB-BICA. Do tej pory substancja ta występowała na rynku w postaci pomarańczowego lub brązowo-białego proszku do przyrządzenia roztworu do nasączania suszu lub gotowego suszu roślinnego i tytoniu. Objawami użycia tej substancji mogą być bóle w klatce piersiowej, duszności, przyspieszenie czynności serca, śpiączka, zaburzenia postrzegania, pobudzenie, ostra psychoza, a przy ciężkich zatruciach ostra niewydolność nerek i uszkodzenia wielonarządowe. Jak wyjaśnia GIS: „Chociaż działanie syntetycznych kannabinoidów może być podobne do działania marihuany czy haszyszu, to z uwagi na ich zwielokrotnioną siłę oddziaływania i toksyczność, mogą powodować poważniejsze skutki psychiczne, fizyczne i zmiany w zachowaniu. Częściej występuje również ciężkie i śmiertelne zatrucie" - wyjaśnił GIS.

Narkotyk ma bardzo silne działanie i obecnie nie ma antidotum na zatrucia spowodowane syntetycznymi kannabinoidami. 11 sierpnia Komenda Główna Policji na Węgrzech poinformowała, że nowy narkotyk spowodował śmierć co najmniej 11 osób w kraju w okresie od maja do sierpnia. Najmłodsza ofiara miała 23 lata.

Sanepid radzi, by w przypadku zauważenia osoby, co do której podejrzewamy spożycie tego narkotyku:

Zadbać o własne bezpieczeństwo.
Wezwać oddział Ratownictwa Medycznego (tel. 112).
W miarę potrzeby i możliwości przystąpić do udzielania pierwszej pomocy przedmedycznej.

Zachęcamy również do udziału w kampanii społecznej „Bez chemii na drodze”, która poświęcona jest uświadamianiu zagrożeń i konsekwencji związanych z zażywaniem środków psychoaktywnych w ruchu drogowym.

Zwiedzaj ze stalowowolskim muzeum - krypty w klasztorze Kapucynów w Rozwadowie.

Czy byliście już w kryptach klasztoru Kapucynów w Rozwadowie?

Przed wprowadzeniem obostrzeń epidemicznych niektórzy z Was zapewne mieli już taką okazję. Z oczywistych względów tradycyjna forma wycieczki z przewodnikiem jest obecnie niemożliwa, ale dla tych, którzy chcieliby odwiedzić podziemia najstarszego zabytku w Stalowej Woli, przygotowano film w ramach cyklu - "Zwiedzaj ze stalowowolskim muzeum”.

Krypty rozwadowskiego klasztoru, jak czytamy na stronie Muzeum Regionalnego, kryją wiele zaskakujących faktów i ciekawych opowieści. Wkrótce dowiemy się, kto jako ostatni spoczął w rodowym grobowcu, kto miał pogrzeb dwa razy, a kto nie doczekał się go nigdy.

W 2017 roku z inicjatywy Stowarzyszenia Przyjaciół Klasztoru "Pokój i Dobro" przeprowadzono ich renowację . Na przestrzeni 260 lat pochowano tam kilkudziesięciu członków rodu Lubomirskich a także kilka innych osób związanych z ich rodziną. Do chwili obecnej zachowało się siedem trumien, reszta uległa zniszczeniu a szczątki pochowano w grobie zbiorowym pod posadzką.
Prace wykonywała prof. dr hab. Anna Drążkowska, specjalizująca się w archeologii, konserwacji zabytków archeologicznych, rekonstrukcji szat grobowych, historii ubioru i badań kostiumologicznych.

Końcowym efektem tego przedsięwzięcia jest stała wystawa autorstwa prof. Anny Drążkowskiej, zatytułowana „Kto niebu żyje, ten światu umiera”. Zwiedzający już przed pandemią mogli podziwiać uporządkowane i na nowo urządzone wnętrza krypt, pamiątki po zmarłych członkach rodu Lubomirskich, a także relikwie świętego Felixa, poddane renowacji i wystawione w gablotach.

W kryptach pochowanych jest 29 zakonników z udokumentowaną datą śmierci od 1 czerwca 1759 do 14 lutego 1812 roku.

Film dostępny na kanale YouTube:

https://www.youtube.com/watch?v=C2qjq4G6SnI&t=17s

OCHRONA MÓRZ I OCEANÓW

Morza i oceany zajmują aż 70% powierzchni Ziemi. Wytwarzają 50% dostępnego tlenu, wywierają decydujący wpływ na naszą pogodę, dostarczają nam pożywienia i są silnie powiązane z naszą gospodarką. Podstawę diety dla prawie miliarda ludzi na świecie stanowią ryby i owoce morza, a ponad 200 milionów osób utrzymuje się z rybołówstwa. Choć na co dzień nie obcujemy z morzami czy oceanami, mają one na nas odczuwalny wpływ. Woda to niewyczerpany magazyn ciepła. Pochłania i oddaje olbrzymie ilości energii słonecznej. Gdy cykl ten jest zakłócony, może dochodzić do rozmaitych anomalii pogodowych i klimatycznych. Z powodu zanieczyszczeń, intensywnego ruchu morskiego, przyłowów i przełowienia nasze morza i oceany, wraz ze znajdującą się w nich fauną i florą, są obecnie w olbrzymim niebezpieczeństwie.

W dniu 20 października wychowankowie internatu uczestniczyli w warsztatach na temat ochrony mórz i oceanów. Główne kwestie poruszane podczas zajęć to wpływ człowieka na ekosystemy wodne poprzez korzystanie z ich zasobów oraz wyjaśnienie kluczowych aspektów zrównoważonego rozwoju mórz i oceanów. Nasi uczniowie obejrzeli również film „Mój tata jest rybakiem”, który doskonale wprowadził młodych ludzi w tematykę zrównoważonego rozwoju mórz i oceanów oraz uświadomił im, jak olbrzymią rolę odgrywają rybacy oraz zrównoważone połowy.

Wirtualna Galeria Malarstwa Alfonsa Karpińskiego

Muzeum Regionalne w Stalowej Woli zaprasza do wirtualnego spaceru po Galerii Malarstwa Alfonsa Karpińskiego.

Wirtualne zwiedzanie i cyfrowa kolekcja zbiorów to pomysł na pozostawanie w kontakcie ze sztuką bez wychodzenia z domu. Od dzisiaj na http://3d.muzeum.stalowawola.pl/ można zwiedzać wirtualną Galerię Malarstwa Alfonsa Karpińskiego (1875–1961), jednego z czołowych artystów okresu Młodej Polski. Ta pierwsza w kraju Galeria poświęcona wybitnemu twórcy znajduje się w Rozwadowie (obecnie osiedle Stalowej Woli), gdzie Karpiński przyszedł na świat oraz spędził pierwsze lata życia. Podczas wirtualnego spaceru poznajemy intersującą, różnorodną i zapewne najlepszą poświęconą temu artyście kolekcję. To fantastyczny zbiór dzieł znakomitego portrecisty, malarza scen rodzajowych i mistrza martwych natur, propagatora piękna i elegancji.

ALFONS KARPIŃSKI (1875 Rozwadów – 1961 Kraków)

W latach 1891–1899 odbył studia artystyczne w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych pod kierunkiem Floriana Cynka, Izydora Jabłońskiego, Władysława Łuszczkiewicza oraz Leona Wyczółkowskiego. W roku 1903 wyjechał do Monachium, gdzie krótko studiował w pracowni Antona Azbégo, następnie w latach 1904–1907 w wiedeńskiej Akademii Sztuk Pięknych u Kazimierza Pochwalskiego. W Wiedniu odniósł pierwszy sukces artystyczny – otrzymał nagrodę za obraz Rok 1846, na koniec studiów zdobył „Prix de Rome” za kompozycję Kawiarnia (jako jedyny Polak w historii Akademii Wiedeńskiej). W latach 1907–1912, z przerwami w okresach zimowych, przebywał w Paryżu. Dokształcał się m. in. w Académie de la Grande Chaumiére. Podczas pobytu we Francji zwiedził Reims, Lyon i Rouen, w 1910 odbył podróż do Londynu. W 1922 w Paryża uczestniczył w zajęciach w Académie Colarossi.

Od roku 1905 w Krakowie współtworzył kabaret Zielony Balonik (m. in. malował satyryczne obrazy oraz animował figurki w Szopkach Zielonego Balonika), zajmował się także działalnością pedagogiczną i organizacyjną.

Podczas I wojny światowej służył w armii austriacki, początkowo był na froncie, następnie w zespole malarskim Oddziału Grobów Wojennych, którego zdaniem było dokumentowanie grobów i cmentarzy wojennych. W latach 1918–1927 pełnił funkcję wiceprezesa Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie. Należał do wiedeńskie Secesji, Powszechnego Związku Artystów Polskich, grupy Dziesięciu, grupy Zero, Niezależnych, Towarzystwa Artystów Polskich „Sztuka” i Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie.

Od 1899 Karpiński regularnie prezentował swe prace w krakowskim Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych. Brał ponadto udział w wystawach Towarzystwa Polska Sztuka Stosowana (1902) i Niezależnych (1911, 1913, 1927). Wielokrotnie uczestniczył w zbiorowych ekspozycjach urządzanych w warszawskim Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych i Instytucie Propagandy Sztuki. Pokazywał też swą sztukę za granicą, m.in. w Monachium (1909), Rzymie (1911, 1956), Antwerpii (1911), Brukseli, Hadze, Amsterdamie i Pittsburgu (1929), Buffalo (1932) i Nowym Jorku (1939). Indywidualne wystawy artysty odbyły się w Krakowie (1911, 1926, 1929, 1930, 1931, 1949, 1958), Lwowie (1920, 1926, 1937) i Poznaniu (1925). Otrzymał wiele nagród i wyróżnień, m. in. na Powszechnej Wystawie Krajowej w Poznaniu w 1929 został uhonorowany złotym medalem za całokształt twórczości; w 1933 miasto Kraków przyznało mu nagrodę za Portret Ludwika Solskiego, zaś w 1937 otrzymał wyróżnienie przyznane przez Instytut Propagandy Sztuki za portrety kobiet.

Początkowo, zgodnie z estetyką Młodej Polski, malował obrazy symboliczne (Prometeusz, 1898) oraz kompozycje – sceny rodzajowe i pejzaże – inspirowane podkrakowskim, bronowickim folklorem.

Podczas pobytu w Wiedniu i przede wszystkim w Paryżu, pod wpływem sztuki japońskiej i japonizmu, szczególnie widocznego w twórczości nabistów, sformułował własny, nieco eklektyczny język malarski.

W Paryżu opracował formułę portretu kobiecego, w którym można dostrzec zarówno echa wyrafinowanej estetyki Jamesa McNeilla Whistlera (tonacja barwna oparta na lśniących błękitach, bieli i czerni oraz upozowanie modelek, jakby przypadkowe, podpatrzone, we fragmentarycznie ukazanych wnętrzach lub na neutralnych tłach (Modelka Jane, 1908; Portret Janiny Zarzyckiej, 1910). Karpiński malował także intymne akty kobiet w sypialniach i w pracowni.

W latach dwudziestych XX w. umieszcza swoje modelki we wnętrzach, mieszczańskich salonach, gdzie na ścianach pojawiają się lustra, toaletki i rozmaite dekoracyjne przedmioty – ceramika, obrazy, zegary, fotografie (Portret żony, 1921). Z czasem Karpiński idealizował przedstawiane kobiety, tworząc schematyczne i konwencjonalne wizerunki.

Obok kobiecego portretu, drugim najważniejszym tematem obrazów Karpińskiego były martwe natury, malowane przez artystę w wielu wariantach.

Zachęcamy do wirtualnego zwiedzania galerii.

Spotkanie z higienistką szkolną

W nawiązaniu do Europejskiego Dnia Walki z Rakiem Piersi z inicjatywy pani Małgorzaty Frączek dnia 22 pażdziernika 2020 roku w internacie odbyło się spotkanie dziewcząt z higienistką szkolną panią Józefą Lewicką.

Miało ono na celu uświadomienie, jak ważna jest profilaktyka i wyrabianie nawyku dbania o swoje zdrowie, gdyż problem nowotworu piersi dotyczy wszystkich kobiet po 20 roku życia. Dziewczęta obejrzały film instruktarzowy, z którego dowiedziały się, jak przeprowadzić samobadanie. Poznały czynniki ryzyka oraz pierwsze objawy choroby.

Spotkanie cieszyło się dużym zainteresowaniem.

25.10. - Dzień Kundelka

25 października swoje święto mają wszystkie polskie kundelki. Najbardziej niepowtarzalne ze wszystkich psów - zarówno jeśli chodzi o wygląd, jak i charakter (to zasługa mieszanki genów, której w przypadku kundelków zupełnie nie da się przewidzieć). Niestety, kundelki to najgorzej traktowana przez ludzi grupa psów. Dość powiedzieć, że znakomita większość mieszkańców schronisk to właśnie one. Jeśli zastanawiasz się nad zaproszeniem do siebie psa - przygarnij kundelka.

Kundelek - jaki to pies?

Kundelek i mieszaniec oznaczają to samo? Wiele osób może być zaskoczonych, ale to dwa różne pojęcia. Kiedy więc możemy mówić o kundelkach? W przeciwieństwie do mieszańców, kundelki od dawna już nie miały w swoim rodowodzie rasowego przodka (choć wyglądem czy maścią nieraz mogą przypominać którąś z ras, jest to jednak zwykle przypadek). Kundelki zwykle nie wykazują tak silnych instynktów, jak psy rasowe. Są przyjacielskie wobec ludzi, chętnie poddają się prostemu szkoleniu za wartościowe nagrody i są dość inteligentne. Do tego kundelki to psy samodzielne i zaradne. Odnajdą się zarówno na wsi, jak i w mieście.

Zobaczcie nasze ukochane czworonogi – to akcja zorganizowana w ramach opieki nad zwierzętami przez panie: Małgorzatę Frączek i Beatę Bednarz. Z okazji przypadającego 25 października Dnia Kundelka chcieliśmy wam pokazać nasze wielorasowce.

Kajtek to pies P. Małgorzaty Grzybowskiej. 6 grudnia skończy 14 lat.Jest łagodny i przyjazny. Nigdy nie był wiązany. Choruje na padaczkę. Nie lubi zostawać sam.

Lesia to sunia znaleziona w lesie i przygarnięta przez p. Beatę Bednarz. Jest trochę strachliwa, ale bardzo sympatyczna.

Zuzia to córka Lesi. Jest bardzo wesołym i psotnym pieskiem.

Bona tej jesieni kończy rok. Znaleziona została w lesie w ubiegłym roku. Dobrzy ludzie przygarnęli porzuconego szczeniaczka. To radosna psotka, przyjazna, ale obcych lubi skubnąć za nogawkę. Przepada za zabawą z dziećmi.

Na wystawie rzeźby Elżbiety Bis "Okruchy"

23 października grupa dziewcząt z Ukrainy pod opieką wychowawców: Małgorzaty Frączek i Beaty Bednarz obejrzała w Stalowej Woli wystawę rzeźby Elzbiety Bis "Okruchy".
Wystawa prezentuje wykorzystanie w sztuce współczesnej wikliny - materiału znanego z rzemiosła tradycyjnego. Od lat wiklina wykorzystywana jest do wyplatania przedmiotów codziennego użytku.
Obecnie stała się inspiracją i tworzywem, otrzymuje nowe zadania i nowe miejsca. Możliwości pracy z wikliną są szerokie. Formy przestrzenne, płaskie, łączone z drewnem, papierem, metalem poddawane są ciągłej metamorfozie. Tytuł wystawy "Okruchy" brzmi banalnie - okruchy wikliny, kawałków sznurka, drewna… Jednak dzięki nim można zagłębić się w świat własnych skojarzeń, doznań i odczuć, że z materii pozornie znanej i pospolitej można stworzyć pole do wyobraźni. Użycie naturalnych surowców nadaje koloryt pracom. Dominują beże, rudości, brązy - naturalne kolory wikliny uzupełnione szarościami bawełnianych i lnianych sznurków.
Elżbieta Bis urodziła się i mieszka w Rudniku nad Sanem. Jest absolwentką rzeszowskiego Liceum Plastycznego. W 1985 roku rozpoczęła studia w Instytucie Wychowania Artystycznego Uniwersytetu M.C. Skłodowskiej w Lublinie. Dyplom z malarstwa uzyskała w 1990 roku. Przez wiele lat była nauczycielem plastyki. Należy do Ogólnopolskiego Stowarzyszenia Twórczego "Wiklina". Zajmuje się wikliną artystyczną, malarstwem, grafiką i sztuką użytkową. Uczestniczyła w wielu plenerach i wystawach.

24 października – Światowy Dzień Walki z Otyłością

Żyjemy w czasach gdzie ludzi z nadmierną masą ciała jest znacząco więcej niż osób z niedowagą. W pędzie życia dnia codziennego podejmujemy nieprzemyślane wybory żywieniowe. Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) zalicza otyłość do chorób cywilizacyjnych oraz podkreśla rolę epidemii. Dziś obchodzimy Światowy Dzień Walki z Otyłością. Warto zrobić rachunek sumienia codziennych wyborów żywieniowych, patrząc przez pryzmat profilaktyki, prewencji oraz zapobieganiu powikłań.
Otyłość i nadwaga to jeden z głównych problemów zdrowotnych świata, który stanowi istotne zagrożenie dla zdrowia i życia. Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) definiuje nadwagę oraz otyłość jako nieprawidłową lub nadmierną akumulację tłuszczu, która stanowi zagrożenie dla zdrowia ludzkiego. Zbyt duża ilość tkanki tłuszczowej niekorzystnie wpływa na funkcjonowanie układów wewnętrznych, jak i całego organizmu.
Eksperci Instytutu Żywności i Żywienia ostrzegają, że bez podjęcia zdecydowanych działań zmierzających do powstrzymania epidemii otyłości w Polsce, nasze społeczeństwo czeka znaczący wzrost zachorowalności na cukrzycę, choroby krążenia, nowotwory oraz wiele innych dolegliwości.
O tym, że problem jest istotny, a dane alarmujące ma świadomość większość społeczeństwa. Według badań z 2016 roku Polacy są już w pierwszej piątce najbardziej otyłych narodów w Europie. Ponadto już co piąte dziecko w Polsce ma problem z nadmierną masą ciała. Statystyki biją na alarm, trzeba za wszelką cenę przeciwdziałać.
Dodatkowe kilogramy wpływają znacząco również na samopoczucie oraz relacje z innymi ludźmi. Często wyznaczają granice zawodowe oraz towarzyskie. Natomiast przede wszystkim wpływają negatywnie na zdrowie.

DLACZEGO TAK SIĘ DZIEJE?
Przybieraniu na wadze sprzyjają nieprawidłowe nawyki żywieniowe. Poprzez pęd życia codziennego wybieramy żywność wysoko przetworzoną, która jest łatwo dostępna. Idąc na skróty kupujemy gotowe produkty. Kolejnym problematycznym aspektem jest podjadanie przekąsek pomiędzy posiłkami. Potrafią one stanowić połowę spożywanej energii. Często żywność traktowana jest nie tylko jako pożywienie, ale rozładowanie emocji. Powoduje to brak kontroli nad ilością spożytych kalorii.

DIETA STATYSTYCZNEGO POLAKA
Obserwuje się zbyt niskie spożycie warzyw i owoców, które są u podstawy piramidy żywienia. Kolejnym problemem jest brak regularności posiłków. Dynamicznie wzrasta spożycie słonych przekąsek, przetworzonej żywności czy ilości spożytego cukru. Co ciekawe, przeciętny Polak spożywa rocznie aż 12 kilogramów więcej cukru przetworzonego zawartego w słodkich przekąskach i gotowych potrawach niż 10 lat temu. Analizując jadłospisy można zaobserwować małą ilość spożytych ryb. Występuje przewaga tłuszczów zwierzęcych, natomiast brak źródła tłuszczów roślinnych. Oprócz jedzenia nie należy zapominać o rekomendowanej ilości spożytych płynów, której normy też nie zawsze zostają pokryte.

ZALECENIA ŻYWIENIOWE

Należy dołączyć warzywa i owoce do codziennego jadłospisu, ponieważ są one źródłem cennych witamin, składników mineralnych oraz błonnika. W diecie nie powinno zabraknąć produktów pełnoziarnistych. Zaleca się zastąpić białe pieczywo chlebem żytnim, razowym lub graham. Nie zapominajmy o kaszach oraz makaronach pełnoziarnistych. Chude mleko i przetwory z niego powinny być spożywane w ilości 2-3 porcji dziennie. Ważne jest, aby ograniczyć ilość spożywanego mięsa czerwonego, zaleca się mięso drobiowe. Należy włączyć do diety minimum dwa razy w tygodniu ryby, które są źródłem kwasów omega 3. Czy jest jakaś alternatywa? Suche nasiona roślin strączkowych, niestety bardzo rzadko spożywane. Na samej górze piramidy znajdują się orzechy oraz oleje roślinne - o nich również nie zapominajmy w komponowaniu codziennej diety.
Powinno się spożywać niewielkie objętościowo i mało kaloryczne dania o regularnych porach, co 3-4 godziny. Rekomendowana ilość to 4-5 posiłków w ciągu dnia.

AKTYWNOŚĆ FIZYCZNA

Według Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) niezbędna minimalna dawka aktywności fizycznej to:
– 60 minut lub dłużej umiarkowanej lub intensywnej aktywności fizycznej codziennie z uwzględnieniem atrakcyjnych jej form, dostosowanych do wieku, w celu rozwoju zdolności motorycznych.
Dla osoby zdrowej dorosłej (18-65 roku życia):
– 30 minut umiarkowanej aktywności fizycznej przez 5 dni w tygodniu lub
– 20 minut bardzo intensywnej aktywności fizycznej przez 3 dni w tygodniu; takiej, która uwzględnia 2 lub 3 razy w tygodniu ćwiczenia zwiększające siłę mięśni i wytrzymałość.
Dla osób powyżej 65 roku życia:
– powinno się dążyć do osiągnięcia tych samych celów co zdrowe osoby dorosłe,
– zadbać o wysiłek siłowy i aktywność poprawiającą koordynację ruchową.

PRZECIWDZIAŁAJ !
Utrzymanie prawidłowej masy ciała, świadome wybory żywieniowe są niezbędne do utrzymania zdrowia. Jak mawiał Hipokrates „Niech pożywienie będzie lekarstwem, a lekarstwo pożywieniem”. Dewiza ta powinna towarzyszyć w przemyślanych oraz świadomych wyborach żywieniowych każdego dnia. Punktem wyjścia jest piramida żywienia opracowana przez Instytut Żywności i Żywienia (IŻŻ). Jest to uniwersalny model, który ulegać może modyfikacji
w przypadku niektórych jednostek chorobowych.
Dlatego tak ważne jest indywidualne podejście żywieniowe. Nie ma jednej uniwersalnej diety „cud”, która sprawdziłaby się u każdego. Składowa elementów, jakimi komponujemy talerz, stanowi punkt wyjścia do prewencji oraz utrzymania zdrowia. Przede wszystkim należy sobie uzmysłowić problem, który nas lub naszych bliskich dotyka. Niech to będzie znaczący krok do podjęcia zmian i życia w zdrowiu.

Poradnia MK-dietetyk ze Stalowej Woli wspiera Światowy Dzień Walki z Otyłością. Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej napisz: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript. lub zadzwoń 608 356 408.

27 października - Światowy Dzień Dziedzictwa Audiowizualnego

Światowy Dzień Dziedzictwa Audiowizualnego, ustanowiony w 2005 roku, upamiętnia przyjęcie na 21. Sesji Konferencji Generalnej UNESCO w 1980 roku „Rekomendacji w sprawie ochrony i zachowania ruchomych obrazów”.

Dziedzictwo audiowizualne stanowi niezwykle istotną część dziedzictwa dokumentacyjnego – zwłaszcza dla rozumienia dziejów i kultury XX i XXI wieku. Obchody Dnia służą właśnie zwróceniu uwagi na wyjątkową wartość tego dziedzictwa dla kultury, tożsamości społeczeństw, grup, jednostek, a jednocześnie na jego podatność na utratę. Zachowanie tego dziedzictwa i zapewnienie jego powszechnej dostępności dla obecnych i przyszłych pokoleń to ważne zadanie dla wszystkich instytucji strzegących pamięci, ale także dla ogółu społeczeństwa. Mając to właśnie na uwadze, Archiwa UNESCO zainicjowały projekt "Digitalizacja naszej wspólnej historii UNESCO”.

Dziedzictwo audiowizualne – czyli o co tyle hałasu?
Dziedzictwo audiowizualne to coś więcej niż obraz i dźwięk oraz nośniki, na których zostały utrwalone – to element naszej tożsamości, kultury, świadectwo historii oraz wyobraźni i wrażliwości ludzkiej. To zdecydowanie więcej niż trzeba, aby chronić zarówno poszczególne tytuły, jak i całokształt dorobku tej dziedziny sztuki.
Właśnie dlatego został ustanowiony Światowy Dzień Dziedzictwa Audiowizualnego, obchodzony corocznie 27 października. Celem tej inicjatywy jest budowanie globalnej świadomości problemów związanych z zachowaniem materiałów audiowizualnych, takich jak nagrania dźwiękowe i obrazy ruchome.
Jest to ważna inicjatywa zarówno UNESCO, jak i Rady Koordynacyjnej Stowarzyszeń Archiwów Audiowizualnych, aby uhonorować specjalistów i instytucje zajmujące się ochroną audiowizualną, zachowując ją dla przyszłych pokoleń. Warto docenić tę często niedostrzegalną pracę instytucji zapewniających ich ochronę i konserwację.
Wiele nagrań dźwiękowych, obrazów ruchomych i innych materiałów audiowizualnych zostaje utraconych z powodu zaniedbania, naturalnego rozkładu i przestarzałości technologicznej. Organizacje, takie jak UNESCO dostrzegły, że więcej dokumentów audiowizualnych zostanie utraconych, jeśli nie zostaną podjęte silniejsze i skoordynowane działania międzynarodowe. Propozycja upamiętnienia Światowego Dnia Dziedzictwa Audiowizualnego została zatwierdzona na konferencji generalnej UNESCO w 2005 roku. Pierwszy Światowy Dzień Dziedzictwa Audiowizualnego odbył się 27 października 2007 roku.

Dlaczego to wszystko jest tak ważne?
Dzieła filmowe i audiowizualne są istotnymi elementami tożsamości kulturowej i różnorodności z uwagi na ich podwójny charakter twórczej manifestacji i ekspresji artystycznej. Dziedzictwo kulturowe opisuje rzeczywistość w szczególnie przemawiający do nas sposób. Nie bez powodu mówi się, że obraz jest warty więcej niż 1000 słów. Nie można zaprzeczyć, że film zapewnia nieusuwalne obrazy niektórych wielkich wydarzeń historycznych. Nasze wyobrażenie Holocaustu opiera w pewnej mierze na sfilmowanych obrazach z wyzwolenia obozów, a nasza wiedza na temat niszczącej mocy bomby atomowej pochodzi częściowo z filmów z Hiroszimy lub eksplozji próbnych bomb atomowych. I odwrotnie, wiele ważnych wydarzeń historycznych, które nie zostały uwiecznione na filmie (albo których nagrania zostały utracone), nie jest wystarczająco mocno zakorzenione w naszej świadomości.
Rola, jaką dziedzictwo audiowizualne pełni w społeczeństwie, jest nieoceniona. Filmy na co dzień zapewniają nam rozrywkę i rekreację, ale również uczą, pobudzają do myślenia, pomagają nam zrozumieć rzeczywistość. Dzięki nagraniom z różnych stron świata mamy możliwość poznać miejsca i kultury, do których inaczej nie mielibyśmy dostępu. Dziedzictwo audiowizualne pozwala również młodszym pokoleniom lepiej wyobrazić sobie jak wyglądało życie codzienne i zwyczaje ich przodków. Oglądając stare nagrania dostrzegamy jak bardzo zmienił się nasz język, styl życia, moda itp. Nagrania filmowe kształtują również stosunki społeczne i nasze poglądy na różne istotne społecznie tematy, również te najbardziej kontrowersyjne. Wzbudzają moralny niepokój i tym samym pomagają zmieniać świat. Wystarczy przyjrzeć się chociażby, jaki wpływ miało polskie kino okresu PRL na odbiór rzeczywistości politycznej Polaków albo jak materiały o Wietnamie oddziaływały na Amerykanów i ich stosunek do ówczesnej wojny. Niewątpliwie dziedzictwo audiowizualne powinno być zatem chronione. Jako nośnik treści kultury stanowi szczególne dobro wspólne, którego zachowanie leży w interesie całego społeczeństwa.

15 października – Europejski Dzień Walki z Rakiem Piersi

Październik już od 1985 roku jest miesiącem walki z rakiem. Natomiast od 2008 roku w dniu 15 października obchodzony jest Europejski Dzień Walki z Rakiem Piersi. Symbolem walki z rakiem piersi jest różowa wstążka.

Rak piersi jest najczęściej występującym nowotworem złośliwym u kobiet na świecie (25%) i najczęstszą przyczyną zgonu (14%), a chore na raka piersi stanowią 36% ogółu kobiet żyjących z nowotworami. Szacuje się, że co roku raka piersi rozpoznaje się u blisko 1,7 miliona kobiet, a ponad 500 tysięcy umiera z tego powodu. Z kolei w Polsce każdego roku na raka zapada 130 000 osób, a prognozy wskazują, że za dziesięć lat może być to aż 160 tysięcy rocznie. W tym na raka piersi zapada 10 000 kobiet rocznie, co oznacza, że każdego roku na nowotwory piersi zachoruje 30 na 100 000 kobiet.

W ówczesnych czasach coraz więcej kobiet choruje na raka piersi. Szacuje się, że dotyka on co 14 Polkę. Przerażające jest również to, iż znacznie obniżył się wiek osób walczących z nowotworami piersi. Kiedyś dotyczyły one głównie kobiet pomiędzy 50 a 65 rokiem życia. Obecnie dotyka znacznie młodsze osoby (nawet 30 letnie!). Po 50 roku życia występuje 80% zachorowań na raka piersi. Problem dotyczy jednak wszystkich kobiet po 20 roku życia, gdyż już wtedy należy zadbać o profilaktykę, wyrobić u młodych dziewczyn nawyki dbania o swoje zdrowie, comiesięcznej samokontroli piersi i kształtować świadomość prozdrowotną.

Głównym celem wprowadzenia Dnia Walki jest uświadamianie ludziom jak ważna jest profilaktyka, samobadanie oraz korzystanie z usług specjalistów. Jednym z najważniejszych założeń jest także ukazanie czynników ryzyka oraz pierwszych objawów choroby. To dzień, w którym okazuje się wsparcie nie tylko osobom chorym, ale i ich rodzinom, które także toczą ciężką batalię o życie swoich najbliższych. Znakiem solidarności jest zakładana tego dnia różowa wstążka. Należy pamiętać, że rak piersi nie dotyczy tylko kobiet. Na tę chorobę zapadają również mężczyźni. Każdego roku zmaga się z nimi ok. 100 nowych pacjentów płci męskiej. Z badań wynika, iż około 90% nowotworów piersi wykrywanych jest w zaciszu domowym, co ukazuje, że spora ilość kobiet wykonuje regularnie samobadanie. Większość wykrytych zmian na szczęście nie jest groźna. Do najczęściej występujących zalicza się torbiele, tłuszczaki oraz włókniaki. W Polsce szacuje się, że na Raka Piersi każdego roku zapada 12 tysięcy osób. Im wcześniej wykryta choroba tym większa szansa na wyzdrowienie. Jakie są najczęstsze przyczyny choroby?
Niestety nieznane są przyczyny raka piersi, jednakże można wskazać kilka czynników, które mogą mieć wpływ na jego powstawanie. Jako jeden z nich wymieniane są obciążenia rodzinne. Ryzyko zachorowania wzrasta wówczas, gdy ktoś z najbliższej rodziny (mama, córka, siostra, a nawet babcia) zmagały się z tą chorobą. Wpływ mają także czynniki genetyczne spowodowane mutacją genów. Dotyczą one ok. 5% przypadków. Ryzyko zachorowania na raka piersi wzrasta także pod wpływem czynników hormonalnych. Nie bez znaczenia jest również dieta. Należy unikać tłustych, niezdrowych potraw. Kolejnym elementem, który może mieć negatywny wpływ na rozwój choroby jest alkohol. Nadmierne spożywanie trunków przyczynia się do powstawania nie tylko raka piersi, ale i innych narządów. Warto zaprzestać spożywania alkoholu, bądź też ograniczyć je do minimum. Naukowcy informują, iż ogromny wpływ na pojawienie się raka mają zbyt wczesne miesiączki oraz późna menopauza. Zdaniem specjalistów ryzyko maleje, jeśli kobiety karmiły piersią. Profilaktyka to podstawa!
W związku z rosnącą liczbą osób umierających każdego roku z powodu raka piersi należy uświadamiać, jak ważna jest profilaktyka. Każda kobieta powinna dokonywać samobadania piersi raz w miesiącu - po rozpoczęciu cyklu menstruacyjnego. W Internecie znajdują się gotowe broszury, na których widnieją informacje dotyczące tego, jak samodzielnie wykonać samobadanie. Warto wydrukować jedną z nich i przykleić na lustrze w łazience. Każdego dnia będzie nam przypominać o tym, iż należy się przebadać. Dodatkowo każda kobieta powinna regularnie wykonywać USG np. u swojego ginekologa. Jeśli nie mamy pewności czy dobrze wykonujemy samobadanie, lekarz może pokazać nam, jak je wykonać. Nie wstydźmy się prosić o pomoc! Kobiety po 35 roku życia powinny również korzystać z usług onkologa i wykonywać mammografię. Przestrzeganie wszystkich tych zaleceń może sprawić, iż nawet jeśli w naszych piersiach, na sutku pojawi się guz, to będziemy miały większą szansę na całkowite wyleczenie. Dlatego badania profilaktyczne są bardzo ważne – wczesne wykrycie daje większe szanse na pełne wyleczenie.

Światowy Dzień Mycia Rąk

Światowy Dzień Mycia Rąk to święto obchodzone corocznie 15 pażdziernika, ustanowione przez ONZ w 2008 roku jako akcja edukacyjna, której celem jest globalna edukacja na temat mycia rąk.

Inspiratorem było Zgromadzenie Ogólne ONZ, które ustanowiło 2008 rok Międzynarodowym Rokiem Warunków Sanitarnych. Wydarzenie to miało zmobilizować miliony ludzi do korzystania z wody i mydła w celach higienicznych. Akcję wspiera globalnie również Światowa Organizacja Zdrowia.

Powód powołania Światowego Dnia Mycia Rąk

mycie rąk wodą i mydłem przed posiłkiem i po skorzystaniu z toalety przyczyniają się do ograniczenia przypadków biegunki o ok. połowę, a infekcji dróg oddechowych o ok. 25%
wg danych na rok 2012 co roku 3,5 miliona dzieci do roku 5 życia umierało z powodu powikłań wynikających z niemycia rąk – głównie biegunka i infekcje górnych dróg oddechowych. Według informacji podanych w 2016 r. liczba ta wynosi ok. 2 milionów.

Cele obchodów Światowego Dnia Mycia Rąk

uświadomienie społeczeństwu na świecie, jak duże znaczenie dla ich zdrowia i życia ma mycie rąk, które może uchronić przed zakażeniem wieloma chorobami
monitorowanie mycia rąk na świecie
wspieranie globalnej i lokalnej kultury mycia rąk

Podejmowane działania

Organizowane są akcje w szkołach, które pomagają dzieciom zrozumieć, jak ważne jest mycie rąk, aby następnie przekazały tę wiedzę w domu oraz wyuczyły nawyk częstego i poprawnego mycia rąk
UNICEF pomaga budować ujęcia wodne i sanitariaty, szczególnie w szkołach

Fakty z historii

W obchodach pierwszego Światowego Dnia Mycia Rąk wzięło udział ponad 200 milionów dzieci z 86 krajów i 5 kontynentów.

70 krajów biorących udział w obchodach organizuje akcje na poziomie narodowym we współpracy z rządowymi organizacjami oraz fundacjami.

Działania w Polsce

W Polsce powstało wiele projektów i akcji nawołujących do używania mydła i wody. Przykładowe projekty:

projekt wrocławskich mieszkańców „Zdrova.Strefa”, obecnie HANHA. HANHA (ang. Hand and Hand – Ręka i Ręka) – inicjatywa mająca na celu wdrażanie zasad higieny osobistej poprzez wyrobienie nawyku częstego mycia rąk mydłem i wodą po skorzystaniu z toalety oraz przed jedzeniem.
Akcja „Podaj mydło” organizowana przez Fundację Redemptoris Missio, mająca na celu zebranie jak największej liczby kostek mydła, które następnie miały trafić na misje w Afryce, by tamtejsi misjonarze mogli uczyć dzieci podstawowych zasad higieny.

Obecnie w czasie pandemii mycie rąk i utrzymanie szeroko rozumianej higieny nabiera szczególnego znaczenia.

Olimpiada Wiedzy o Prawach Ucznia

Dnia 15 października 2020 roku w internacie RCEZ odbył się etap szkolny Olimpiady Wiedzy o Prawach Ucznia.W konkursie udział wzięły uczennice naszej szkoły : Horobej Olha, Nadiak Yulia, Kolesnyk Anastasiia, Baranovska Anastasiia, Loiush Oryslava, Tkach Olena.

Rozwadów – podróż sentymentalna w 330. rocznicę lokacji miasta

Dnia 9 pażdziernika 2020 roku wychowankowie internatu pod opieką wychowawców: Małgorzaty Frączek i Beaty Bednarz obejrzeli na rozwadowskim rynku wystawę plenerową "Rozwadów – podróż sentymentalna w 330. rocznicę lokacji miasta" przygotowaną z okazji przypadającego w tym roku jubileuszu miasta.

Ekspozycja plenerowa składa się z dwóch części. Pierwsza z nich to opowieść o Rozwadowie widzianym oczami czworga dzieci: Jurka, Irenki, Kazia i Rajmunda, które spędziły dzieciństwo w Rozwadowie. Później, już jako dorośli ludzie, z ogromnym sentymentem powracali do Rozwadowa, a odwiedzając muzeum, dzielili się swoimi wspomnieniami i pamiątkami.

Wystawę tworzą osobiste historie. Bohaterowie wystawy, dziś już dojrzali ludzie, opowiedzieli o swoich przyjaciołach z dzieciństwa, szkole, nauczycielach, pierwszych sympatiach, zawodowych wyborach, niezwykłych spotkaniach. Będąc dziećmi doświadczyli również II wojny światowej, która zabrała im duży fragment dzieciństwa. Byli świadkami najokrutniejszych zbrodni wojennych, doświadczyli głodu, bólu, tułaczki, strachu przed bombardowaniem. Mimo wszystko Rozwadów jawi się w
ich wspomnieniach jako miejsce wyidealizowane, pełne bliskich im ludzi, dziecięcych zabaw, pamiątek i szczęśliwych przeżyć.

Druga część ekspozycji to prezentacja fotografii o tematyce dziecięcej, wykonanych głównie w latach 50. XX wieku. Udostępniła je pani Barbara Karakuła, a wykonał je jej ojciec, Bronisław Karakuła, który w Rozwadwie prowadził zakład fotograficzny. Był amatorem, nie posiadał kierunkowego wykształcenia, jednak jego zdjęcia mają poza wartością pamiątkową czy estetyczną, również walor poznawczy i są wyjątkowym dokumentem życia rodzinnego i społecznego minionych lat. Do naszych czasów przetrwała niestety tylko niewielka część jego fotografii.Muzeum na podstawie zachowanych klisz dokonało digitalizacji ocalałej części zbiorów.

Zapomniani geniusze

warsztaty edukacyjne

9 października 2020 roku 27 wychowanków internatu uczestniczyło w warsztatach edukacyjnych "Stefan Kaczmarz – zapomniany geniusz Lwowskiej Szkoły Matematycznej" zorganizowanych przez Miejski Dom Kultury w Stalowej Woli .

Stefan Kaczmarz i jego koledzy z Lwowskiej Szkoły Matematycznej to grono wybitnych naukowców, mających wielki wkład w rozwój nauki polskiej i światowej.

Są to znakomite lecz często zapomniane postacie, których osiągnięcia miały wymiar międzynarodowy. Współpracowali z naukowcami z całego świata, wykładali na zachodnich uniwersytetach i pomimo iż mogli zrobić karierę w każdym kraju na świecie, pozostali w Polsce. Uczyli, wykładali na uniwersytetach, wpływając na kształcenie kolejnych pokoleń Polaków. Ich badania i odkrycia wpływały na rozwój matematyki, fizyki, biologii, chemii, ekonomii, socjologii, statystyki, logiki czy teorii gier.

W Bibliotece Pedagogicznej

5 pażdziernika 2020 roku wychowankowie internatu uczestniczyli w lekcji bibliotecznej w Bibliotece Pedagogicznej w Nisku. Była to doskonała okazja, by dowiedzieć się, jak przez internet założyć konto w bibliotece oraz sprawdzić zasoby biblioteczne nie tylko w Nisku, ale i innych miastach, np. w Tarnobrzegu, Krośnie, Rzeszowie. Kolejne lekcje biblioteczne już wkrótce.

Z wizytą w przytulisku Psia Przystań w Stalowej Woli

4 pażdziernika 2020 roku grupa wychowanków internatu pod opieką pań: Małgorzaty Frączek i Beaty Bednarz udała się do przytuliska Psia Przystań w Stalowej Woli , by przekazać zgromadzone przez uczniów dary, m.in.koce, karmę, obroże, smycze, zabawki dla psów.

Zgodnie z założeniem Przystań ma być miejscem tylko któtkiego pobytu dla bezdomnych i porzuconych psiaków, zapewniającym spokój, schronienie i bezpieczeństwo. Wielkim marzeniem opiekunów schroniska jest, by ich podopieczni znaleźli prawdziwy, kochający i stały dom. Niestety rzeczywistość jest inna. Niewiele psów trafia do troskliwych i kochających je opiekunów. Często natomiast zdarzają się podrzucenia zwierząt. 23 podopiecznych przytuliska oczekuje wsparcia rzeczowego i finansowego. Potrzebni są także sumienni i odpowiedzialni wolontariusze do opieki nad psami.

Światowy Dzień Zwierząt - 4 października 2020

Światowy Dzień Zwierząt jest obchodzony corocznie 4 października, w dzień Świętego Franciszka z Asyżu, patrona zwierząt, ekologów i ekologii. Święto to zostało ustanowione w 1931 r. na konwencji ekologicznej we Florencji i rozpoczyna Światowy Tydzień Zwierząt trwający do 10 października.

Głównym celem obchodów Światowego Dnia Zwierząt jest zwrócenie uwagi na problemy zagrożonych wyginięciem gatunków zwierząt i zachęcenie do wspierania ich ochrony. W ciągu ostatnich 150 lat tempo wymierania ptaków i ssaków zwiększyło się aż czterokrotnie. Utrata naturalnych siedlisk, emisja zanieczyszczeń i nielegalny handel zagrożonymi gatunkami to podstawowe zagrożenia jakie napotykają na co dzień zwierzęta.

W Polsce po raz pierwszy Światowy Dzień Zwierząt został zorganizowany w 1993 r. Podczas obchodów organizatorzy zwracają uwagę społeczeństwu na los bezdomnych zwierząt, znęcanie się nad zwierzętami, warunki bytowe w schroniskach, sterylizację bezdomnych zwierząt oraz nielegalne hodowle psów szkolonych do walk.

Rokrocznie podczas Światowego Tygodnia Zwierząt Towarzystwo Opieki nad Zwierzętami zachęca do adoptowania zwierząt, organizując w schroniskach Dni Otwartych Drzwi.

1 października - Światowy Dzień Walki z Wirusowym Zapaleniem Wątroby

Dzień ten ustanowiony został w 2004 roku z inicjatywy stowarzyszeń pacjentów i cierpiących na schorzenia wątroby oraz zakażonych wirusem zapalenia wątroby typu C. Podstawowym celem tej inicjatywy jest zwrócenie uwagi na chorobę, która staje się coraz poważniejszym problemem współczesnego świata. WZW C, jak określa się żółtaczkę wszczepienną, to choroba, wywoływana przez wirusa HCV (Hepatitis C Virus), który odkryty został w 1989r. Na narzędziach w temperaturze pokojowej pozostaje zakaźny nawet do 2 miesięcy. Zdarza się, że chory nie wie o zakażeniu nawet przez kilkadziesiąt lat, bo nie odczuwa żadnych dolegliwości. Zbyt późne wykrycie choroby grozi marskością i rakiem wątroby a w konsekwencji śmiercią. Do zakażenia dochodzi poprzez kontakt z zakażoną krwią w przypadku przerwania ciągłości tkanek np. nakłucia, rozcięcia skóry lub błony śluzowej, kontakt z przedmiotami, które zostały zanieczyszczone zakażoną krwią podczas zabiegów medycznych tj. zastrzyki, pobranie krwi, zabiegi stomatologiczne czy operacje chirurgiczne, podczas wstrzykiwania substancji odurzających, w trakcie zabiegów kosmetycznych wykonywanych z użyciem niesterylnych ostrych narzędzi, zabiegów medycyny estetycznej jak nakłucia kosmetyczne, piercing, tatuaż itp., przy kontakcie z krwią – zawodowo bądź przypadkowo, np. podczas wypadku, bójki, w sportach kontaktowych (np. boks, judo), podczas wspólnego używania przyborów kosmetyczno-higienicznych (np. maszynki do golenia i inne ostre narzędzia kosmetyczne). HCV nie można się zarazić poprzez kichanie, kaszel, używanie tych samych sztućców i talerzy, korzystanie ze wspólnej łazienki lub toalety. Według Światowej Organizacji Zdrowia na świecie zakażonych jest około 170 milionów ludzi. Celem obchodów Światowego Dnia Walki z Wirusowym Zapaleniem Wątroby jest podniesienie świadomości zdrowotnej społeczeństwa oraz zintensyfikowanie działań w obszarze walki z zakażeniami wirusami hepatotropowymi wywołującymi WZW. Zachęcamy zatem do podejmowania działań profilaktycznych zapobiegających zakażeniom, a następnie zachorowaniom na WZW.

Konkurs Wiedzy o Bitwie Warszawskiej - I etap

W pierwszym etapie Konkursu Wiedzy o Bitwie Warszawskiej, który odbył się 22 września 2020 roku, wzięli udział wychowankowie internatu RCEZ w Nisku. Większość uczestników zakwalifikowała się do II etapu.

W II etapie społeczność internatu reprezentować będą: Patrycja Długosz, Aleksandra Kubik, Filip Szwedo, Rafał Garanty, Dawid Cieślik, Sebastian Kolański, Piotr Madej.

Gratulujemy dobrych wyników i życzymy powodzenia!

Wystawa rysunków i akwareli Krzysztofa Nowaka - 24.09.2020r.

Uczniowie z internatu wzięli udział w wystawie rysunków i akwareli Krzysztofa Nowaka zorganizowanej przez Niżańskie Centrum Historii i Tradycji. Wystawę pod nazwą „Podróż z Niska do Opatowa” tworzy zbiór prac przedstawiających najciekawsze obiekty architektoniczne Niska, Stalowej Woli, Tarnobrzega, Sandomierza i Opatowa.

Krzysztof Nowak ukończył Liceum Plastyczne w Jarosławiu, jest absolwentem wydziału artystycznego Uniwersytetu Śląskiego w Cieszynie. Pochodzi z okolic Tarnobrzega, jest rodzinnie związany z Niskiem. Zawodowo pracuje jako nauczyciel, tworzy i prezentuje swoje prace w wielu galeriach, m.in. w Zamościu, Sandomierzu, Leżajsku, Tychach.

Niebanalne spotkania z historią

18 września 2020 roku w Parku Miejskim w Nisku odbył się wykład otwierający nowy cykl niebanalnych spotkań z historią pod nazwą „Wieki niezupełnie ciemne”.

Pierwszy wykład „Rozwój osadnictwa na ziemi niżańskiej” poprowadzili panowie historycy pasjonaci: Jacek Siembida i Tomasz Sudoł. Dodatkową atrakcją spotkania była wystawa papierowych zwierząt autorstwa Franka Żbika.

W spotkaniu uczestniczyli wychowankowie internatu RCEZ w Nisku pod opieką wychowawcy.

Spotkanie autorskie z Ryszardem Ćwirlejem w Miejskiej Bibliotece Publicznej w Nisku

15 września 2020 roku wychowankowie internatu uczestniczyli w zorganizowanym przez Miejską Bibliotekę Publiczną w Nisku spotkaniu autorskim z dziennikarzem, wykładowcą i i autorem powieści kryminalnych panem Ryszardem Ćwirlejem. Gość spotkania wielokrotnie nagradzany był Nagrodą Wielkiego Kalibru oraz Nagrodą Kryminalnej Piły.

„Na straży tradycji”

W niedzielę 20 września 2020 w Parku Miejskim w Nisku odbył się Koncert Kapel Ludowych „Na straży tradycji”.

Wystąpili: Niżańska Kapela Ludowa, Kapela Ludowa Młode Kurasie, Maciejowa Kapela z Lublina. Występ obejrzeli także wychowankowie internatu pod opieką wychowawcy.

VIII EUROPEJSKI TYDZIEŃ PROFILAKTYKI NOWOTWORÓW GŁOWY I SZYI 21 – 25 WRZEŚNIA 2020

W ramach kampanii profilaktyczno-informacyjno-edukacyjnej Make Sense w dniach 21-25 września 2020 roku odbędzie się VIII Europejski Tydzień Profilaktyki Nowotworów Głowy i Szyi pod hasłem Rak głowy i szyi nie czeka! Zgłoś się do specjalisty!. W ramach tej kampanii społecznej po raz kolejny w polskich szpitalach i przychodniach prowadzone będą bezpłatne badania i działania edukacyjne, mające na celu zwiększyć świadomość opinii publicznej na temat zagrożeń wynikających z nowych zachorowań na nowotwory głowy i szyi oraz spotkania z decydentami mającymi wpływ na ochronę zdrowia.

Kampania Make Sense, prowadzona przez European Head and Neck Society (EHNS), ma na celu podniesienie świadomości na temat nowotworów głowy i szyi, długofalowo poprawiając wyniki leczenia poprzez: edukację, zwracanie uwagi na wczesne objawy choroby i skierowanie na multidyscyplinarne leczenie.

Nowotwory głowy i szyi ze względu na swoje umiejscowienie rozwijają się skrycie i wywołują objawy niezwiązane z infekcją górnych dróg oddechowych, takie jak:

– pieczenie języka,

– niegojące się owrzodzenie oraz czerwone lub białe naloty w jamie ustnej,

– ból gardła oraz problemy z przełykaniem,

– przewlekła chrypka,

– guz na szyi,

– niedrożność nosa lub krwawy wyciek z nosa.

Więcej o Kampanii Make Sense na stronie https://makesensecampaign.eu/pl/

Międzynarodowy Dzień Ochrony Warstwy Ozonowej

Międzynarodowy Dzień Ochrony Warstwy Ozonowej to coroczne święto obchodzone w dniu 16 września, w rocznicę podpisania Protokołu Montrealskiego w sprawie substancji zubażających warstwę ozonową.

W 1987 r. społeczność międzynarodowa podjęła bezprecedensowy wysiłek i uzgodniła w ramach tzw. Protokołu Montrealskiego szereg działań, których skutkiem miało być zredukowanie emisji do atmosfery substancji niszczących warstwę ozonową. Dzięki Protokołowi Montrealskiemu i jego późniejszym poprawkom, wprowadzającym dalsze ograniczenia w produkcji substancji szkodliwych dla ozonu, w ciągu kilkudziesięciu lat należy oczekiwać stopniowej regeneracji warstwy ozonowej. Z ratyfikacji przez Polskę Konwencji Wiedeńskiej o ochronie warstwy ozonowej, 1 października 1990 r. wynika obowiązek udziału w Światowym Systemie Obserwacji Ozonu. Zapewnia on informacje niezbędne do kształtowania i oceny skuteczności działań podejmowanych przez społeczność międzynarodową na rzecz ochrony warstwy ozonowej. Jednocześnie śledzenie trendów i skali zjawiska nad obszarem Polski daje podstawy do podejmowania działań na poziomie kraju, umożliwiających minimalizację skutków zubożenia ozonu w warstwie stratosferycznej. W ramach Państwowego Monitoringu Środowiska, na zlecenie GIOŚ prowadzone są przez Instytut Geofizyki PAN i IMGW-PIB badania i pomiary całkowitej zawartości ozonu w atmosferze i pionowego rozkładu ozonu w atmosferze, wyznaczania pól całkowitej zawartości ozonu nad Europą na podstawie danych satelitarnych oraz pomiary promieniowania ultrafioletowego słońca zakresu UV-B. Wyniki pomiarów są przekazywane na bieżąco do centrów międzynarodowych oraz publikowane w formie rocznych raportów.

Programy profilaktyczne

Wychowawcy internatu we współpracy z Powiatową Stacją Sanitarno - Epidemiologiczną w Nisku realizują następujące programy:

– Zapobieganie HIV i chorobom przenoszonym drogą płciową – edukacja młodzieży szkolnej
– Wybierz Życie - Pierwszy Krok

Profilaktyka zakażeń HPV i raka szyjki macicy

– Program profilaktyki zakażeń HBV i HCV "Podstępne WZW"
– Znamię! Znam je? - czyli co masz wiedzieć o czerniaku skóry.

Wirusowe zapalenie wątroby zostało uznane przez Światową Organizację Zdrowia (WHO) za jedno z największych wyzwań zdrowotnych na świecie, porównywalnych do takich jak HIV, gruźlica, malaria. Statystycznie wirusem HBV i HCV zakażony jest co 12-ty człowiek na świecie. Zakażenia te nie dają typowych objawów lub są bezobjawowe, co powoduje, że osoby zakażone nie są świadome swojej choroby. Brak świadomości istniejącego ryzyka następstw zakażenia i niepodejmowanie leczenia może być przyczyną nieodwracalnych konsekwencji zdrowotnych a nawet śmierci.

Program edukacyjny dotyczący profilaktyki zakażeń HAV, HBV i HCV "Podstępne WZW" jest odpowiedzią na pojawiające się wciąż nowe przypadki zakażeń. Jednym ze sposobów przeciwdziałania temu zjawisku jest podnoszenie poziomu wiedzy, pozwalającej na rozpoznawanie i unikanie sytuacji, w których może dojść do zakażenia.

Zamieszczona niżej prezentacja zawiera niezbędne informacje na temat typów zakażeń WZW. Zapraszamy do zapoznania się z jej treścią.

PODSTĘPNE WZW

Z życia Internatu - archiwum

Muzealny projekt on-line o wzornictwie ludowym z nagrodami i wystawą

X Konkurs „Kocham zwierzęta, bo…”

Etnoilustracje. Między światami. Magia obrzędów wiosennych.

KOMUNIKATY

Egzamin maturalny- informacje

Egzaminy zawodowe

Praktyki zawodowe

Projekty edukacyjne

Kontakt

Dojazd

Serwisy szkolne

Galerie